باید روش های تأمین مالی تولید، متنوع شود

به گزارش خبرنگار اقتصادی «خبرگزاری دانشجو»، وزیر صنعت، معدن و تجارت گفت: با توجه به نیاز فزاینده بخش های تولیدی خصوصی برای حرکت به سوی اهداف تعیین شده در سند چشم انداز بیست ساله کشور، علاوه بر صندوق توسعه ملی باید سایر روش های سرمایه گذاری و تأمین مالی را به کار بگیریم.

مهدی غضنفری در نخستین همایش ملی «ثروت ملی، توسعه پایدار» افزود: کل سرمایه گذاری های انجام شده در سال 84، شش هزار میلیارد تومان بود که در سال 90 به 17 هزار میلیارد تومان رسیده است.

وی با اشاره به اینکه از سال 90 تا 94 به طور میانگین هر سال 30 هزار میلیارد تومان سرمایه گذاری در بخش صنعت، معدن و تجارت در نظر گرفته شده است ، گفت : اگر 20 هزار میلیارد تومان از این رقم را صندوق توسعه ملی تا پایان برنامه برای بخش صنعت و معدن تأمین کند به سهم 70 درصدی خود عمل می کند.

غضنفری با اشاره به اینکه از سال 95 تا سال 1404 باید هر سال 80 هزار میلیارد تومان در بخش های تولیدی و صنعت و معدن سرمایه گذاری شود ، گفت: اگر 20 تا 30 میلیارد دلار را صندوق توسعه ملی به بخش های تولیدی بدهد با در نظر گرفتن سهم 30 درصدی آورده سرمایه گذاران بخش خصوصی، باز هم سالانه حدود 30 هزار میلیارد تومان از منابع مالی برای سرمایه گذاری کم خواهیم داشت که باید سایر روش های سرمایه گذاری همچون فاینانس، صکوک، پذیره نویسی فعال شود تا نیازهای سرمایه ای در کنار منابع بانکی و منابع صندوق توسعه ملی تأمین شود.

وی با اشاره به اینکه تا کنون 6.5 میلیارد دلار از منابع صندوق توسعه ملی به نفع 265 طرح صنعتی و معدنی مسدود شده است ، افزود: این رقم معادل نزدیک به 50 درصد کل رقم مسدود شده صندوق توسعه ملی در حدود دو سال گذشته است.

غضنفری گفت: تا کنون 101 طرح از این تعداد به عقد قرارداد منجر شده و برای 51 طرح هم 700 میلیون دلار گشایش اعتبار شده است.

وزیر صنعت، معدن و تجارت با اشاره به اینکه 10 درصد از منابع صندوق توسعه ملی باید به صورت ریالی و برای تأمین واردات مواد اولیه واحدهای تولیدی در اختیار آنان قرار می گرفت ، افزود: این رقم که حدود دو و نیم میلیارد دلار برآورد شده ، قرار بود برای 1200 واحد تولیدی بخش تولیدی تبدیل به ریال شود اما تاکنون هیچ کدام از هفت بانکی که باید این کار را انجام می دادند به تعهد خود عمل نکردند.

غضنفری با اشاره به اینکه روش های مختلفی برای بکارگیری ثروت خدادادی نفت در اقتصاد وجود دارد ، گفت : روش اول بکارگیری پول نفت برای تأمین رفاه مردم است که این امر ضد فرهنگ کار و یک روش ناپایدار اقتصادی است.

وی از بکارگیری درآمد حاصل از فروش نفت برای طرح های عمرانی و توسعه زیرساخت های اقتصادی به عنوان دومین روش یاد کرد و افزود: هرچند این روش از روش اول مزیت های بیشتری دارد اما به علت اینکه طرح های یاد شده در اقتصاد دولتی اجرا می شود به بزرگ شدن هر چه بیشتر دولت و دارای بهره وری پایین تر اقتصادی نسبت به اقتصاد آزاد منجر می شود.

غضنفری از ذخیره کردن پول نفت در حساب های بانک مرکزی به عنوان روش سوم یاد کرد و گفت: هر چند این روش تقویت بنیه های ارزی اقتصاد را در پی دارد اما در نهایت نوعی افزایش نقدینگی در اقتصاد به وجود می آید که اگر مدیریت نشود ، حباب اقتصادی ایجاد می کند.

وی از روش چهارم که در آن بخشی یا همه درآمدهای ارزی ناشی از فروش نفت را وارد جریان توسعه همه جانبه و غیردولتی می کند ، به عنوان بهترین روش یاد کرد و تأسیس صندوق توسعه ملی را بر همین اساس یک روش ایده آل و خردمندانه توصیف کرد.