به گزارش گروه فضای مجازی «خبرگزای دانشجو»، وبلاگ بارون آروم نوشت؛ میگویند اسمش دانشگاه هست، محلی که در آن باید به دنبال کسب علم و مهارت بود؛ ولی در ابتدای ورود، دنیای متفاوتی رو پیش روی خود مشاهده خواهی کرد.
درس برای یک سری از دانشجویان اولویت سوم یا چهارم است؛ ولی فعلاً مقصودمان بررسی این فضاها نیست و هدفمان دانشگاه، مسئولان و شاید مهمتر از همه دستگاههای نظارتی بر دستگاههای دانشگاه است.
در نگاه نخست وقتی وارد دانشگاه میشویم همه چیز سر جای خودش بدون هیچ کمی کاستی است؛ ولی امان از روزهای آیندهای که در انتظار دانشجویان هست.
وقتی در سر کلاس هستیم باید همه فکر و ذهن خودمان رو معطوف درس کنیم و وقتی هم که کلاس به انتها میرسد باید تمام همیت را برای غذای خوب قرار دهیم؛ چراکه رستوران دانشگاه فقط و فقط در اختیار پرسنل دانشگاه قرار دارد، البته نباید از این نکته چشم پوشی کرد که برخی از دانشجویانی که دانشگاههای مورد نظر از زیر مجموعههای محل کار آنان است میتوانند از این امکانات حداقلی رفاهی استفاده کنند.
البته تمامی دانشگاهها دارای بوفه است که نباید از چنین دانشگاههایی انتظار عرضه مناسب غذا، فست فود و مواد غذایی را در بوفه داشت.
مشکلات به همینجا خاتمه پیدا نمیکند، این دانشگاه متعلق به گروه صنعتی است که مانند یک شبه جزیره در محاصره کارخانه قرار دارد و تا نخستین محلی که بتوان چنین نیازهای اولیهای را برطرف کرد حداقل یک ربع فاصله با ماشین وجود دارد.
و هر دفعه که با مسئولان دانشگاه در این باره جلسه گذاشتیم با جوابی کلیشهای رو به رو شدیم «به علت کسری بودجه، امکان توزیع غذای دانشجویی وجود ندارد»؛ دانشجویان این دانشگاه حتی به توزیع غذا با قیمت آزاد هم راضی شدند اما اصلاً تغییری را مشاهده نکردند.
اما همچنان اخباری در خصوص اعطای تسهیلات رفاهی دانشجویان به گوش میرسد، حال اگر این قوانین برای عموم دانشجویان است چند نکته قابل تأمل وجود دارد:
-اگر قوانین وزارت علوم کلی و مشمول تمامی دانشگاه هاست کوتاهی بخش نظارتی کاملاً مشهود است.
-اگر دانشگاهها با هم متفاوت هستند قوانین را دسته بندی کنید؛ علمی کاربردی، پیام نور، غیر انتفاعی، آزاد و دولتی تا این دست سوالات برای دانشجویان پیش نیاید.
دولت کریمه به پایان رسید، حال منتظر کلید دولت تدبیر و امید هستیم تا شاید شاهد باز کردن قفل آشپزخانه، رستوران و سایر این حداقل امکانات رفاهی دانشگاهها باشیم.