صادقی: چیزی که نفعی برای زنان ندارد چه حقوقی را می‌تواند تامین کند؟/ حضور زنان در ورزشگاه مطالبه مردانه است نه زنانه

سهیلا صادقی در گفت‌وگو با خبرنگار ورزشی «خبرگزاری دانشجو»، در خصوص حضور زنان در ورزشگاه ها گفت: جاهایی که توده ها شکل می گیرد و آدم ها تحت تاثیر فضاهای هیجانی هستند، حضور گروه‌های آسیب پذیر مانند زنان، کودکان و مسن ها مناسب نیست و این فضاها امنیت اجتماعی لازم را برای حضور آنها ندارد.

وی در ادامه افزود: وقتی انبوه خلق شکل می گیرد، رفتارها هیجانی، عاطفی و احساساتی است و آدم ها  همانی که هستند، نیستند و مطابق با هنجارهای معمول رفتار نمی کنند.

عضو هیئت علمی دانشگاه تهران در خصوص اینکه آیا حضور زنان در ورزشگاه ها می تواند در جرگه حقوق شهروندی جای گیرد، گفت: چیزی که نفعی برای زنان ندارد چه حقوقی را می تواند برای آنها تامین کند و من اصلاً نمی توانم این را متوجه شوم.

هر جا سلطه مردان باشد زنان بیشتر مورد آزار جنسی و نگاه های هرزه قرار می گیرند

صادقی افزود: حضور زنان در استادیوم ها یک مطالبه زنانه نیست، بلکه یک مطالبه مردانه است؛ جایی که سلطه مذکر حاکمیت دارد - که در استادیوم ها نیز چنین است - حضور زنان مناسب نیست. ما می دانیم که به صورت سنتی همواره این فضاها در اختیار مردان بوده و حتی اگر حضور زنان هم آزاد شود باز هم سلطه مردان وجود دارد. تجربه نشان می دهد که هر جا مذکر غلبه دارد زن ها آسیب پذیری بیشتری دارد و بیشتر مورد آزار جنسی و نگاه های خیره کننده و هرزه قرار می گیرند.

وی تصریح کرد: اینکه زنان در چنین فضایی حضور داشته باشند، مطالبه زنانه نیست و هیچ زن عاقلی چنین مطالبه ای ندارد که خود را در معرض ریسک قرار دهد؛ پشت این موضوع یک صدای مردانه است.

این استاد جامعه شناسی خاطرنشان کرد: من تحلیل جامعه شناسانه روی این موضوع داشته ام و باید بگویم که در واقع جایی که جماعت شکل می گیرد، به این معنا که گروهی تحت تاثیر رفتار هیجانی و عاطفی هستند، دیگر شاهد حضور یک گروه منسجم نخواهیم بود، بلکه گروهی را می بینیم که به طور موقت کنار هم جمع شده اند و سطح هیجانات در این مکان بسیار بالاست، رفتارهای آدم ها در چنین جماعت هایی به هیچ وجه قابل پیش بینی نیست و هر گروه آسیب پذیری در این انبوه باشد مورد آسیب قرار می گیرد.

صادقی یادآور شد: من حتی معتقدم که بچه ها و همچنین مردان میان سال با حضور در این اجتماع آسیب می بینند، بخصوص مسابقات فوتبال که سطح هیجانات بالایی دارد.

مگر مردان در معابر عمومی و در کلام خود مراعات حضور زنان را می کنند که ورزشگاه ها این کار را بکنند؟

وی در خصوص اظهارنظر برخی از مسئولان فدراسیون فوتبال و جامعه شناس ها مبنی بر کاهش فحاشی در ورزشگاه ها در صورت حضور زنان نیز گفت: متاسفانه این توهمی است که برخی افراد دچار آن هستند، بسیار جالب است که به جای حل کردن مشکلات فرهنگی و بالا بردن سطح آموزش می خواهیم از زنان استفاده ابزاری کنیم تا مردان فحش ندهد. مگر مردان ما از حضور زنان شرم و حیا دارند؟ مگر مردان ما در خیابان ها و معابر عمومی که زنان حضور دارند این مسئله را رعایت می کنند که در ورزشگاه ها رعایت کنند؟

 این استاد جامعه شناسی تصریح کرد: چرا تنها بحث باشگاه ها و استادیوم ها را مطرح می کنید؟ ما می بینیم که حتی در نشست های علمی هم بعضاً آقایان مراعات زنان و نوع کلماتی که به کار می برند را نمی کنند، حالا شما توقع دارید که در سالن های ورزشی که عمدتاً تماشاگران مردان جوان و بیکار بر آمده از طبقات اجتماعی متوسط و رو به پایین هستند، به خاطر حضور زنان مراعات کلام خود را کنند و فحاشی نکنند؟ آیا مردان در کوچه و خیابان و بازار مراعات می کنند که در ورزشگاه این مسائل را رعایت کنند.

صادقی افزود: این تفکر که حضور زنان در ورزشگاه فحاشی ها را می کاهد یک استفاده ابزاری از زنان است؛ ما باید اساس را ترمیم کنیم و وضعیت فرهنگی جامعه را در کل، و سالن های ورزشی را به صورت خاص درست کنیم.

عضو هیئت علمی دانشگاه تهران حضور زنان در ورزشگاه ها را نه تنها عاملی برای کاهش فحاشی در ورزشگاه ها ندانست، بلکه آن را صرفاً استفاده ابزاری از زنان و نیز عاملی برای شکل گیری رفتارهای آزاردهنده علیه زنان معرفی کرد.
 
وی در خصوص تمایل زنان برای حضور در استادیوم ها، در شرایطی که دیدارهای تیم های زنان بدون تماشاگر برگزار می شود، و اینکه آیا حضور زنان در ورزشگاه ها و تشویق تیم های بانوان راه حل بهتری برای این موضوع نیست؟ گفت: اینکه زنان به ورزشگاه ها بروند و در محیطی زنانه تیم های بانوان را تشویق کنند، مشکلی نیست، اما مطالبه ای در این خصوص وجود ندارد؛ این در حالی است که برخی از زنان پشت درب های استادیوم ها برای دیدن  بازی های فوتبال تقلا می کنند و این مسئله دیگری است. 
 

دختران جوانی که برای حضور در استادیوم ها اصرار دارند نمی‌دانند اولین قربانی خود آنها هستند

 
صادقی تصریح کرد: اگر تحقیقی روی این دسته از زنان داشته باشید متوجه می شوید که آنها معمولاً دختران جوانی هستند که میلی به هنجارگریزی و ساختارشکنی دارند و نسبت به عواقب مسائل توجیه نیستند و برداشت غلطی نسبت به این مسئله دارند؛ آنها فکر می کنند می توانند در فضایی خود را تعریف کنند که برابری جنسیتی وجود دارد، در حالی که اصلاً این چنین نیست.

این جامعه شناس یادآور شد: دختران جوانی که اصرار دارند به این سالن ها هجوم ببرند تصوری از اینکه چه رفتارهایی ممکن است در آنجا شکل بگیرد، ندارند، در حالی که اولین قربانی این رفتارها همین دختران جوان خواهند بود.

وی یادآور شد: جامعه این گونه نیست که بر اساس علایق گروه ها بچرخد، بلکه ساز و کارهایی دارد و باید پشت هنجارهای اجتماعی، آداب و رسوم، سنن و سازوکارهایی که جامعه را هدایت می کند، خرد جمعی وجود داشته باشد.

صادقی در پایان گفت: خرد جمعی ما چنین چیزی را تایید نمی کند و اگر از صاحب نظران اجتماعی بپرسید این فضا را برای حضور زنان تایید نمی کنند. من حتی برای پسر جوانم این فضا را تایید نمی کنم چه برسد برای دختر جوانم. در صورت حضور پسر جوان خود در فضای استادیوم ها احساس می کنم که در معرض یک نوع زبان و گویشی قرار می گیرد که این گویش و نوع برخورد و رفتارهای تهاجمی بدآموزی خواهد داشت.