شهر توفان­خیز، شهر لاله­گون

 به گزارش خبرنگار فرهنگی «خبرگزاری دانشجو»، عبدالرحیم سعیدی راد، شاعر انقلابی کشورمان به مناسبت چهارم خرداد، روز مقاومت و پایداری، روز دزفول شعری سروده و با نام «مثنوی دزوفول» در وبلاگ شخصی خود قرار داده است.

متن این مثنوی به شرح ذیل است:

شهر من دزفول، ای شهر شهید
شهر مردان غیور و روسفید

شهر دزفول، ای امام شهرها
ای نمونه در تمام شهرها

مردمانت تشنه ی  پیغمبرند
تشنه ی یک جرعه آب از کوثرند

مردمانت در چراغ چشم من
مردمی هستند هر یک بت­شکن

شهر من ای سرزمین عاشقان !
سرزمین لاله­های بی­نشان !

سرزمین عالمان سخت­کوش!
خانقاه عارفان باده­نوش!

باده­نوشانی که می­نوشند نور
هر یکی مست­اند از جام طهور

باده­نوشانی که عاشق زیستند
جز شهیدان ، باده­نوشان کیستند؟

شهر من عطر خدایی می­دهی
بوی عرفان « ضیایی» می­دهی

کهکشانی در دلت جاری شده
نوری از آن «شیخ انصاری»  شده

دل که با عشق تو راضی می­شود
همچو «مجدالدین قاضی» می­شود

تو بزرگی ای بزرگ سر به زیر
جنت از قلب تو دارد یک مسیر

*

شهر من ای شهر همزاد جنون
شهر توفان­خیز، شهر لاله­گون

بوی خشم و آتش و خون می­دهی
بوی شب­های شبیخون می­دهی

در تو می­شد تا خدا پرواز کرد
زندگی در لامکان آغاز کرد

مردمانت مردمی اهل نبرد
هر یکی اهل دعا و سوز و درد

کوچه­هایی داشتی اهل یقین
لاله­های منتشر روی زمین

کوچه­هایی غرق نور و غرق شور
کوچه­هایی منتظر بهر ظهور

کوچه­هایی مثل خاک کربلا
کوچه­هایی با شهیدان آشنا

با الف دزفول قدت خم نشد
چهره چون ماه تو درهم نشد

*

شهر من ای شهر همزاد جنون !
شهر توفان­خیز، شهر لاله­گون !

روزگاری عرش ، مهمان تو بود
آسمان، خاک شهیدان تو بود

شهر من ای کوچه­هایت چاک­چاک !
«موشک» از هرم نگاهت شرم­ناک

بارش باران موشک ... آه نه
پای خونین عروسک ... آه نه!

در شب موشک قیامت دیده ای
مردمی پر استقامت دیده ای

پای چشم مادرانت تر شده
دشتهای لاله ات پر پر شده

*
 

شهر من دزفول ای شهر شهید
شهر مردان غیور و رو سپید

شهر من ای شهر با زخم آشنا
شهر من رزمنده ی بی ادعا

خوب می دانم که این در یاد توست
افتخار ما شهید آباد توست

این که سربند شهیدان خداست
شال سبز حضرت سبزقباست

عاشقی بودی که مدهوش آمدی
با الف دزفول در جوش آمدی

ای شکوه آسمانها و زمین
کو «حسین بیدخ» و «داد‌آفرین»؟

کو «بهاالدینی» و کو «راجی» ات؟
«خرمی» و «درولی» و «ناجی» ات؟

شهر «دانش» مهد «سوداگر» تویی
«حاج عظیم» و «سیف» و «عنبر سر» تویی

همره «مومن» چو بر بام آمدی
چون «کمیلی فر» «دل آرام» آمدی

شور «سبحانی»تباران یاد باد
«کابلی» و «قانع» و «صالح نژاد»

عشق مولا در دل تو جا گرفت
تا «صبور» از دامن تو پا گرفت

شیرمردی چون «کیانی» یاد باد
راه و رسم «دوستانی» یاد باد

*

ای تمام سینه­ات شور و دعا
در تو جا کرده دل «سبزقبا»

آستانش آستان انبیاست
محفل انس تمام اولیاست

محفل انس شهیدان نیز هست
بارگاه عشق و ایمان نیز هست

جلوه­ای از آتش و طور است این
یادگار هفتمین نور است این

این سرای عاشقان بی­دل است
این کلید آشنای مشکل است

السّلام ای حضرت سبزقبا !
السّلام ای قبله ی دل­های ما !

ای سراپا مهر و لطف و آشتی !
در دلم بذر محبّت کاشتی

حضرت سبزقبا، مشکل گشا!
با تمام دردهایم آشنا!

مانده­ام مغموم، دستم را بگیر!
ایّهاالمظلوم دستم را بگیر!