آقای هاشمی! خطبه‌های 26 تیر 88 خود را به خاطر دارید؟!

به گزارش خبرنگار سیاسی «خبرگزاری دانشجو»؛ هاشمی رفسنجانی که تا چندی پیش بیشتر با خاطرات خود از امام خمینی(ره) تعجب همگان را برمی‌انگیخت، این روزها با اظهارات تأمل‌برانگیز و ضدونقیض خود به سوژه‌ اول رسانه‌ها تبدیل ‌شده است.

هنوز چند هفته از اظهارات وی مبنی بر «دانشگاه آزاد ملک مطلق خداست و دانشگاه آزاد کمترین تخلفات را دارد» آن ‌هم با وجود پرونده هزاران صفحه‌ای تخلفات این دانشگاه نگذشته است که روز گذشته در اظهاراتی جالب و عجیب ائمه جمعه و تریبون‌های نماز جمعه را مورد نقد قرار داد.

هاشمی رفسنجانی این بار در دیدار اعضای ستاد برگزاری روز جوان‌ گفت: «نماز جمعه یک تریبون سیاسی، عبادی برای نظام است و خطبه­های آن به‌ جای دو رکعت نماز، ایراد می­شود و نباید نگاه باندی داشت و به خاطر امیال جناحی، از کسی تعریف و تمجید کرد و به کسانی توهین کرد و تهمت زد.»

اکبر هاشمی در حالی مدعی این مسئله شده که «نباید به تریبون نماز جمعه نگاه باندی داشت و به خاطر امیال جناحی، از کسی تعریف و تمجید کرد»  که هنوز اتفاقات آخرین نماز جمعه‌ هاشمی رفسنجانی در 26 تیر 88 از خاطر مردم انقلابی ایران نرفته است.

هاشمی رفسنجانی آن روز به‌نوعی مردمی‌ترین و انقلابی‌ترین حرکت مردم مظلوم کشور را زیر سؤال برد و با حمایت از جناحی خاص، تهمت و تردید جریانی خاص که از بیرون از کشور تغذیه می‌شدند را به همه‌ مردم نسبت داد و گفت: «تردید مانند خوره به جان ملت! افتاده است.»

البته آقای هاشمی شاید فراموش کرده باشد، اما مردم انقلابی ایران به یاد دارند که وی در آن نماز جمعه در حمایت از فتنه‌گران، عده‌ای آشوبگر آن‌ هم در چند خیابان تهران را بخش زیادی از ملت فهیم ایران دانست و با دمیدن در آتش فتنه، نظام را به تقلب در انتخابات متهم کرد.

آقای هاشمی! شما که اکنون مدعی این هستید که تریبون نماز جمعه نباید باندی و جناحی باشد، آیا فراموش کرده‌اید که در نماز جمعه 26تیر 88 گفتید: «عده دیگر هم که کم نیستند و بخش زیادی از مردم فهیم کشور ما را تشکیل می‌دهند می‌گویند ما تردید داریم و برای رفع تردید آنها باید کار کنیم.» 

آیا این سخنان شما حمایت از عده‌ای خاص و باند بازی نبود؟ شما از تریبون نمازجمعه که به گفته‌ خودتان نباید از آن استفاده‌ جناحی کرد، برای حمایت از جناح و اقلیتی خاص استفاده کردید.

آقای هاشمی! شما در تریبون نماز جمعه خواستار آزادی زندانیانی شدید که علیه امنیت ملی کشور اقدام کرده بودند و گفتید: «لازم نیست در این شرایط افرادی را به این نامی که الان هست در زندان داشته باشیم، بلکه باید اجازه دهیم اینها بیایند و به خانواده‌هایشان برسند و نگذاریم به خاطر زندانی‌بودن یک عده دشمنان ما را سرزنش و شماتت کنند و به ما بخندند و برای ما نقشه بکشند.»
  

البته این سخنان چندان هم از هاشمی بعید نیست؛ چرا که به نظر وی شعارهای مردم که در حمایت از نظام و رهبری سر می دهند هم باندی و جناحی است، کما اینکه در آن نماز جمعه نیز وقتی مردم شعار «ای رهبر آزاده آماده‌ایم آماده» و «ما اهل کوفه نیستیم علی تنها بماند» را سرمی‌دادند، هاشمی در پاسخ به مردم گفت: جایگاه نماز جمعه و قداست آن با اظهارات و شعارهایی که جنبه عمومی و اصولی ندارد،‌ نباید آلوده شود.

شاید بتوان خط تخریبی جدید هاشمی علیه ائمه جمعه کشور و تریبون‌های نماز جمعه را نشانه‌ای از استیصال وی در عدم همراهی خطبای نماز جمعه با افکار و عقاید وی دانست. حال باید از آقای هاشمی که هیچ‌گاه از فتنه 88 اعلام برائت نکرد، پرسید آیا حمایت از رهبری، پای مطالبات مردم ایستادن، صیانت از رای مردم در سال 88 توسط شورای نگهبان و شعار علیه فتنه گران، کاری باندی و جناحی است؟!