«مدینه» نسخه ایرانی «یانگوم»، «دونگی» و «اوشین»!

به گزارش گروه فضای مجازی« خبرگزاری دانشجو»، سریال های مناسبتی ماه رمضان نیز همزمان با این ماه مبارک به قسمت های پایانی خود نزدیک می شود.پس از آنکه «هفت سنگ» جار و جنجال زیادی براه انداخت و فارغ از مباحث کپی برداری از یک فیلم آمریکایی، در فیلمنامه و نگارش نیز بسیار ضعیف ظاهر شد تا مخاطب نتواند آنگونه که باید و شاید با آن ارتباط برقرار کند.

اما «مدینه» ساخته سیروس مقدم کارگردانی است که تاکنون تولید 26 مجموعه تلویزیونی را در کارنامه هنری خود ثبت کرده است. این روزها حال و هوای تلویزیون به شکلی است که باید اذعان نمود «مقدم» جای خود را در دل مخاطب باز کرده و عبارت دیگر باید  گفت که وی سلیقه مخاطب را شناخته لیکن در کنار تمام نقاط قوتی که از لحاظ ساختار در «مدینه» به چشم آمد، مقدم هنوز نتوانسته به این سوال پاسخ دهد که چرا طی سال های اخیر با نگاهی فمنیستی به قاب تلویزیون می آید.

سیروس مقدم در «تا ثریا» و حتی در سه گانه «پایتخت» به خوبی نشان می دهد که به دنبال برجسته کردن نقش زن در جامعه است. زنی که حتی بدون همسر نیز می تواند «گلیم خود را از آب بکشد بیرون»! البته شخصیت «مدینه» در سریال امسال کمی از «ثریا» قوی تر و محکم تر در تصمیمات به ایفای نقش می پردازد اما در کل ماجرا تفاوتی ایجاد نمی شود. غلبه جایگاه زن نسبت به مرد در خانواده حتی در «پایتخت»ها نیز به چشم می آید. شاید در ظاهر و روند ابتدایی داستان «نقی» همه کار «پایتخت» به نظر می رسد اما باید پذیرفت که او بدون اجازه «همـا« آب هم نمی خورد!

اگر از «تا ثریا» و «پایتخت» ها هم که بگذریم بازهم به یک اثر فمنیستی دیگر به نام «مدینه» می رسیم. به گفته محققان علوم قرآنی و جامعه شناختی، مدینه شهر و زندگی مدنی یعنی شهرنشینی و تمدن از آن است و زندگی مدنی اولین مرتبت کمال انسانیت است. در فرهنگ و لغت فارسی و عربی مدینه به مفهوم، شهر، بلد، شهرستان، شهر بزرگ، و غیره آمده است. به اعتباری واژه «مدینه» از ریشه کلمه «دین» گرفته شده است. نویسنده فیلمنامه سریال «مدینه» خواسته با این عنوان به مخاطبان تلویزیونی نشان بدهد که مدینه، الگوی یک زن مسلمان ایرانی با مشخصه‌های مدنیت، رعایت حقوق شهروندی، دین مداری و اقتدارمدیریتی در خانه و خارج از خانه است.

اما سوالی که در این بین به ذهن می آید این است که براستی تا چه اندازه موفق شده به این هدف خود برسد؟!

«مدینه» در مسیر «یانگوم» و «دونگی»

شاید با نگاهی گذرا به روند فیلم های کره ای نظیر «دونگی»، «یانگوم» و حتی «اوشین» در سال های دورتر، به خوبی بتوان دریافت که «مدینه» نسخه ایرانی فیلم های فمنیستی کره ای است. فیلم هایی که در آن شخصیت زن حرف اول را می زند و یک تنه بار یک زندگی سخت و ملال آور را به دوش می کشد. زنی که بعضا مشاهده می شود هیچ نیازی به مرد ندارد و حتی بدون مرد نیز می تواند به زندگی اش ادامه دهد.

البته نقطه تمایز «مدینه» نسبت به همتایان کره ایش آنجاست که شخصیت اول به تکیه بر خدا و استفاده از الفاظ مذهبی سعی دارد امرار معاش کند و از این جهت از تاثیرگذاری بیشتری بر مخاطب برخوردار است اما رجوع به آیات قرآن وتعالیم دینی به خوبی نشان می دهد که هر زنی برای گذران زندگی در جامعه احتیاج به یک تکیه گاه به نام همسر دارد .

سیروس مقدم در حالی این بار نیز با پرورش یک «زن تنها» و بها دادن به آن به قاب جادویی آمده که خداوند متعال بندگانش را به ازدواج و زندگی جفت تشویق و ترغیب می کند.

«مدینه» فرصت خوبی بود که سیروس مقدم از این بستر به زندگی زنان بیوه و مطلقه بپردازد و با ارائه یک راهکار مناسب به دنبال سهولت ازدواج و جلوگیری از نگاه های شیطانی هوسبازان به آنها بهره جوید. اما اتفاقی که در «مدینه» می افتد این است که این زن بیوه سرانجام موفق می شود از پسِ مشکلاتش برآمده و همه خانواده را به خوبی و خوشی دو رهم جمع نماید!

و بار دیگر می بینیم که یک زن به سرانجام خوبی می رسد. زنی که قدرتمند است، اراده دارد و می تواند از پسِ تمام مشکلات و وسوسه ها برآید به سبک زنان فمینیست سینما در دهه 70 شمسی در سینمای ایران!

هنوز از یادها نرفته که فاطمه معتمد آریا در سینمای آن روزها در نقش زنان فمینیست ظاهر می شد و چه شباهتی بود بین پاترول مدینه و پاترول سواری زنان فمینیست در سینمای دهه 70!

ظاهرا تفکرات ضد مرد سینمای تهمینه میلانی این بار توسط سیروس مقدم در سیمای ملی در حال پیگیری است ، با این تفاوت که که تهیه کننده تهمینه میلانی و مجری طرح های ضد مرد وی ، همسرش است و لی تهیه کننده آثار سیروس خان مقدم که این روزها روی شاخه درخت صداوسیما به خوبی مکان یابی کرده صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران است!

منبع: تهران پرس