به گزارش خبرنگار اقتصادی «خبرگزاری دانشجو»، بدون تردید حضور بیژن زنگنه، در وزارت نفت به همراه خود نقاط ضعف و قوتی را به همراه داشته است. اگر تحقق وعده افزایش 100 میلیون متر مکعب تولید گاز را کنار گذاریم، موضوع چندان خاصی برای بیان پیدا نمی کنیم. اما شاید همان طور که وزیر نفت تصریح کرده، نبود منابع کافی مالی و نقدینگی عامل بسیاری از تنگنا ها در صنعت نفت است.
اما در این میان، مقوله نیروی انسانی که رکن و سرمایه مهمی برای هر سازمانی محسوب می شود طی 2 سال گذشته در نفت مغفول مانده است گویا اصلا این حوزه ارزش چندانی هم ندارد چرا که کمترین تغییرات مثبت در این قسمت بوده است.
این مدعا زمانی پرنگ تر می شود که ماجرای لغو و تاخیر در چند استخدامی در صنعت نفت نیز به آن اضافه می شود. موضوعی که صدای نمایندگان مجلس در صحن را نیز درآورد.
اما آیا نیروی انسانی نفت این روز ها از وضعیت موجود راضی است؟ اصلا یک گام به عقب تر نسبت به دو سال گذشته اوضاع را چگونه ارزیابی می کنند؟ البته حساب و کتاب مدیران از این قضیه جداست و این چندان هم غیر طبیعی نیست.
در همین دو سال، همه معاونت های وزارت نفت دچار تغییرات اساسی شده و هیچ کدام سودی برای منابع انسانی آن نداشت از سوی شاید برنامه ها عملیاتی را یک گام به تحقق نزدیک کرده است که نباید آن ار در یک نوشته صادق، نادیده گرفت.
در این میان نیروی انسانی صنعت نفت، دچار تغییر و تعدیل در بخشهای شد، و ظاهرا برنامه ای هم برای حفظ و ارتقا آن هم وجود ندارد نکته جالب تر اضافه شدند افرادی به عنوان مشاور در نفت است. حال این پرسش به ذهن می آید، به میزان تعدیل چند نیرو، حقوق یک مشاور تامین می شود؟ البته آماری از تعداد مشاورین بکار گرفته شده اعلام نشده است.
پیش تر گفته شد، عامل بسیاری از تنگنا ها کمبود منابع مالی است اما اکنون که شرایط به قول دولتی ها تغییر کرده، چرا در نگرش وزیر نفت به نیروی انسانی تغییری ایجاد نشده است ؟ و حالا که دولت چراغ خاموش از تعداد یارانه بگیرها می کاهد و فشار از این قسمت بر نفت کاسته می شود، چرا حال و روز نیروی انسانی صنعت نفت بهبود پیدا نمی کند؟ ظاهرا پرداختن به موضوعاتی مانند دکل، که نیامده گمشده، از نیروی انسانی نفت مهم تر است.
با همه این حال، باید امیدوارانه به انتظار نشست که پس از اصلاح قراردادهای نفتی و سرمایه گذاری مشترک و تولید و صادرات، باز هم وضع نیروی انسانی به همین شکل خواهد بود؟