به گزارش گروه اجتماعی خبرگزاری دانشجو به نقل از پایگاه اطلاع رسانی انجمن علمی اقتصاد شهری ایران، سید محسن طباطبایی مزدآبادی با اشاره به مشکل آلودگی هوا در کلانشهرهای کشور گفت: قریب به 80 درصدد آلودگی هوا در شهرهای بزرگ نتیجه استفاده از وسایل نقلیه شخصی است و لذا با توسعه حمل و نقل عمومی می توان معضل آلودگی هوا را تا حدود زیادی کنترل کرد.
طباطبایی با اشاره به اینکه امروزه ارتباط مستقیمی بین پویایی حمل و نقل شهری و سطح توسعه‌یافتگی شهرها وجود دارد، گفت: تحرک شهری بالا و روان بودن ترافیک شهری به کیفیت زندگی شهری و رضایتمندی شهروندان می انجامد.
وی با بیان اینکه رواج مفاهیمی مانند شهرهای کم‌کربن، شهرهای سبز و شهرهای هوشمند باعث می‌شود که حمل و نقل غیر‌موتوری و نیز حمل و نقل عمومی در دستور کار بسیاری از شهرها قرار بگیرد، گفت: تاکید بر حمل نقل پیاده و ساخت پیاده‌روها در شهرها امروزه عمومیت یافته است به طوری که در شانگهای چین 26 درصد و در توکیو 23 درصد سفرهای درون‌شهری به شکل پیاده انجام می شود.
دبیر انجمن علمی اقتصاد شهری ایران از دیگر راهکارهای شهرها برای پویایی حمل و نقل را تاکید بر استفاده از دوچرخه دانست و گفت: چین هم‌اکنون در حال تبدیل شدن به سرزمین دوچرخه است و این کشور بالاترین میزان استفاده از دوچرخه در شرق آسیا را دارد به عنوان مثال در شانگهای به ازای هر هزار نفر 550 دستگاه دوچرخه وجود دارد!
مدرس دانشگاه خوارزمی با تاکید بر اینکه علاوه بر دوچرخه‌های شخصی کشورهایی مانند کره‌جنوبی و ژاپن اقدام به طراحی منسجم برنامه برای استفاده از دوچرخه های عمومی کرده اند، افزود: تاکید اساسی در حمل و نقل شهری بر وسایل حمل و نقل توده ای یا جمعی (MRT) است؛ برای مثال در ژاپن شبکه حمل و نقل ریلی شهری بسیار گسترده است زیرا علاوه بر متروی شهری، خطوط راه‌آهن روستایی و مناطق حومه‌ای را نیز در بر می‌گیرد به همین خاطر دو شرکت مترو در توکیو وجود دارد که یکی شرکت مترو توکیو و دیگری شرکت مترو ناحیه کلانشهری توکیو است.
دبیر انجمن علمی اقتصاد شهری ایران با اشاره به اینکه در سال 2009 توکیو نزدیک به 300 کیلومتر شبکه حمل نقلی ریلی شهری و منطقه‌ای داشته است، ادامه داد: این آمار برای پکن 229 کیلومتر و شانگهای 323 کیلومتر بوده است به همین منوال در سه ساله 2006 تا 2009 طول شبکه ریلی در شهر گوانگژو 36 درصد افزایش یافته است و در هنگ کنگ این رشد 60 درصد و در شانگهای این افزایش دارای نرخ 122 درصد بوده است.
نائب رئیس هیأت مدیره انجمن علمی اقتصاد شهری ایران با تاکید بر اینکه شهرهای بزرگ شرق آسیا به طور روزافزون بر گسترش شبکه حمل و نقل ریلی شهری خود افزوده اند، خاطرنشان نمود: این شهرها همچنین برنامه‌ریزی‌های دقیقی برای آینده خود در زمینه حمل و نقل ریلی ارائه داده‌اند به عنوان نمونه پکن تا سال 2020 بیش از 550 کیلومتر شبکه ریلی خواهد داشت.
طباطبایی با بیان اینکه در مقیاس جهانی مترو می تواند روزانه 112 میلیون مسافر جابجا کند و شهرهای آسیا 46 درصد سهم جهانی مترو را به خود اختصاص داده‌اند، گفت: امروزه بزرگترین سیستم‌های مترو در جهان مربوط به شهرهای توکیو، سئول و پکن می‌باشد به طوری که مترو توکیو در سال 2013 روزانه 8.5 میلیون مسافر جابجا کرده است و این آمار برای سئول 6.9 و پکن 6.7 میلیون نفر بوده است.
مشاور معاون شهردار تهران با تاکید بر اینکه آنچه مسلم است توسعه حمل و نقل عمومی شهری اعم از مترو یا بی آر تی نیازمند سرمایه گذاری است که این سرمایه گذاری نیازمند حمایت دولت‌های مرکزی است، گفت: به عنوان مثال دولت چین در سال 2008 برای توسعه حمل و نقل ریلی در پکن و چند شهر مهم دیگر از جمله شانگهای، تیانجین و گوانگژو نزدیک به 1.3 میلیارد دلار سرمایه گذاری کرده است.
طباطبایی با اشاره به اینکه متاسفانه دولت‌ها همواره از پرداخت سهم خود در زمینه توسعه حمل و نقل شهری شانه خالی کرده‌اند، گفت: بدون شک مدیریت شهری در کلان‌شهرها و به ویژه تهران نمی‌تواند به تنهایی هزینه توسعه متناسب حمل و نقل عمومی را تامین کند.
وی با اشاره به سهم 50 درصدی دولت در تامین هزینه توسعه حمل و نقل عمومی گفت: به گفته مسئولان سال گذشته دولت در بودجه تنها 235 میلیارد تومان برای توسعه مترو تهران درنظر گرفت و این درحالی است که ساخت هر کیلومتر از مترو بیش از 150 میلیارد تومان هزینه دربردارد و لذا دولت حتی 2 کیلومتر از خط متروی تهران را نیز گسترش نداده است.
مدیرمسئول فصلنامه علمی پژوهشی اقتصاد و مدیریت شهری با اذعان به اینکه تهران نیازمند سالانه 30 کیلومتر خط متروست تا به هدف نهایی خود برسد، خاطرنشان نمود: برای تحقق این حجم از توسعه باید 4 هزار و 500 میلیارد تومان تامین مالی صورت بگیرد.