به گزارش گروه اقتصادی خبرگزاری دانشجو، به نقل از پایگاه اینترنتی سی کی آر ای، روسای بنگاه های اقتصادی جهان در حالی در نشست امسال مجمع جهانی اقتصاد در داوس سوئیس شرکت خواهند کرد که پیام هایی متفاوت از جانب تولید کنندگان نفت عضو اوپک در گوش آنها زنگ می زند.
این سازمان متشکل از 13 عضو، اکنون به خانه ای با اختلافات جدی در میان ساکنانش می ماند و با شدیدترین بحران داخلی خود در تاریخ 55 ساله اش روبروست.
یک مقام نفتی ارشد نیجریه که ریاست اوپک را نیز بر عهده دارد، این هفته در یک نشست انرژی در ابوظبی گفت که می خواهد تا پایان ماه فوریه شاهد تشکیل یک نشست اضطراری باشد تا در مورد کاهش احتمالی تولید برای توقف افت قیمت ها بحث شود. اما سهیل المزروعی وزیر نفت امارات قاطعانه با این پیشنهاد مخالفت کرد.
ظاهرا اوپک به دو جبهه تقسیم شده است. یک جبهه که 9 عضو دارد و از الجزایر گرفته تا ونزوئلا عضو آن هستند خواهان توقف رقابت قیمتی به رهبری عربستان با تولید کنندگان غیرعضو اوپک است.
جبهه دوم متشکل از 4 کشور است که می خواهند سر سهم بیشتر از بازار بجنگند. این کشورها شامل عربستان، کویت، قطر و امارات هستند. آنها تقریبا کل ظرفیت تولید ذخیره اوپک را در اختیار دارند، بنابراین ناچار رای و نظر آنها تاثیر بیشتری دارد.
همچنین تصمیمات اوپک تنها در صورتی به تصویب می رسد که به صورت اجماعی گرفته شود، یعنی تک تک اعضا حق وتو دارند.
عربستان برای پایین آوردن قیمت ها شیرهای نفت را باز کرد، و وقتی قیمت ها به 40 دلار رسید دوباره شیرها را بست. سپس قیمت ها تثبیت شد. اما از آن زمان به بعد آمریکا روزانه 4 میلیون بشکه به تولید خود افزود و این بازی را به هم زد.
کریس فالکنر، مدیر یک شرکت نفتی در دالاس معتقد است، اوپک متقاعد شده که موضع خود را تغییر ندهد، حتی اگر تولید آمریکا از 9.6 میلیون بشکه در روز به 8 میلیون بشکه تا پایان سال 2016 برسد.
وی می گوید بارها با اشاره به تولید نفت شیل از او این سوال پرسیده شده که «آمریکا چه زمانی از بازار بیرون خواهد رفت؟» واقعیت این است که بازیگران کوچک و متوسط انعطاف پذیر هستند و اگر قیمت نفت ترمیم شود و در حد 50 دلار تثبیت گردد آنها مجددا به بازار بخواهند گشت.
به همین علت است که انقلاب شیل امریکا و رسیدن تولید نفت روسیه به بالاترین رقم خود یعنی حدود 11 میلیون بشکه در روز، موجب ایجاد تنشی بی سابقه در درون اوپک شده است.