به گزارش گروه اقتصادی «خبرگزاری دانشجو»؛ مرکز آمار ایران اعلام کرد: شاخص‌های قیمت یکی از ابزارهای ارزیابی سیاست‌های اقتصادی اعمال شده توسط دولت و نیز ابزاری برای برنامه ریزان اقتصادی و سیاست گذاران هستند. از مهم ترین کاربردهای شاخص های قیمت می توان به استفاده از آنها برای محاسبه حساب های ملی کشور (و همچنین حساب های ملی فصلی و منطقه ای) به قیمت ثابت، محاسبه کمیت های واقعی (حقیقی) اقتصاد مانند: درآمد واقعی، دستمزد واقعی، هزینه واقعی و...، محاسبه قدرت خرید پول، تعدیل حقوق و دستمزد و به روز رسانی دیون اشاره کرد.
اجرای طرح آمارگیری از قیمت تولیدکننده نهاده های ساختمان های مسکونی شهر تهران در مرکز آمار ایران، پس از مطالعات نظری و شناخت گروه های اصلی نهاده های ساختمان های مسکونی شهر تهران از سال ۱۳۹۰ آغاز شد. ضمنا از زمستان ۱۳۹۲ فرآیند الکترونیکی (paperless ) اجرای این طرح آغاز شد و در حال حاضر اجرای طرح به صورت الکترونیکی صورت می پذیرد.
اطلاعات قیمتی این طرح از طریق آمارگیری و بخش دیگر اطلاعات (میزان اهمیت اقلام) از طریق سازمان نظام مهندسی استان تهران جمع آوری شده اند. پوشش جغرافیایی طرح مناطق ۲۲ گانه ای شهر تهران می باشد، بدین صورت که از مراکز عمده فروش یا کارخانه ها در استان تهران از منابع اطلاع، قیمت اقلام مورد پرسش قرار می گیرد و در نهایت، نتایج در قالب شاخص نهاده های ساختمان های مسکونی شهر تهران و در سطح شهر تهران استخراج و منتشر شده است.
این شاخص ها شاخص کل بخش ساختمان نمی باشند. مرکز آمار ایران برای اولین بار در کشور با تهیه این شاخص در ۱۵ گروه، گام مهمی در تولید یکی از شاخص های اقتصادی کشور برداشته است. به پیوست جداول اطلاعاتی مربوط به شاخص قیمت تولید کننده نهاده های ساختمان های مسکونی شهر تهران در دوره زمانی فصل بهار ۱۳۹۰ الی فصل پاییز ۱۳۹۴ ارائه شده است که برخی از نتایج عمده حاصله به شرح ذیل می باشد:
شاخص کل قیمت تولیدکننده نهاده های ساختمان های مسکونی شهر تهران (بر مبنای ۱۰۰= ۱۳۹۰) در سال های ۱۳۹۱، ۱۳۹۲ و ۱۳۹۳ به ترتیب برابر با ۱۳۶.۷، ۱۶۹.۳ و ۱۸۰.۵ است که درصد افزایش آنها نسبت به سال قبل به ترتیب برابر با ۳۶.۷، ۲۳.۸ ۶.۷ درصد است. شاخص کل قیمت تولیدکننده ساخص قیمت تولیدکننده نهاده های ساختمان های مسکونی شهر تهران در فصل های بهار، تابستان، پاییز و زمستان سال ۱۳۹۱ به ترتیب برابر با ۱۱۶.۹، ۱۳۱.۶ و ۱۴۵.۴ و ۱۵۲.۹ که نسبت به فصل قبل ۸.۲، ۱۲.۵، ۱۰.۵ و ۵.۲ درصد افزایش داشته است است.
همچنین این شاخص در فصل های بهار، تابستان، پاییز و زمستان سال ۱۳۹۲ به ترتیب برابر با ۱۷۰.۱، ۱۶۹.۹، ۱۶۷ و ۱۷۰ که نسبت به فصل قبل ۱۱.۲، منفی ۰.۱، منفی ۱.۷ و ۱.۸ درصد افزایش داشته است است. این شاخص در فصل های بهار، تابستان، پاییز و زمستان سال ۱۳۹۳ نیز به ترتیب برابر با ۱۷۸.۱، ۱۸۴.۴، ۱۸۴.۷ و ۱۷۴.۹ که نسبت به فصل قبل ۴.۸، ۳.۵، ۰.۲ و منفی ۵.۳ درصد افزایش داشته است.
این شاخص در فصل های بهار، تابستان و پاییز سال ۱۳۹۴ نیز به ترتیب برابر با ۱۷۸.۳، ۱۷۸.۷ و ۱۷۶.۱ که نسبت به فصل قبل ۲، ۰.۲ و منفی ۱.۴ درصد افزایش داشته است.