به گزارش گروه اقتصادی خبرگزاری دانشجو، به نقل از بلومبرگ، طی هفته‌های آینده قرار است نشست فریز نفتی با شرکت کشورهای عضو اوپک و دیگر کشورهای عمده تولیدکننده نفت در جهان برگزار شود. اصلی‌ترین عضو کشور غیراوپکی که قرار است در این نشست شرکت کند روسیه است که به همراه اوپک حدود نیمی از نفت جهان را تأمین می‌کند.
یکی از نتایج احتمالی این نشست، توافق کشورها برای فریز تولید نفت خود است. پیشتر روسیه اعلام کرده بود که از این گزینه حمایت خواهد کرد و وزیر انرژی این کشور در اجلاس G20 گفته بود که این مسیر مؤثرترین راه برای بازگرداندن ثبات به بازار جهانی نفت خواهد بود. در صورتی که کشورهای نفتی به این نتیجه برسند، تولید خود را در سطح یکی از ماه‌های نیمه نخست سال جاری ثابت نگه خواهند داشت.
اگر کشورها برای فریز تولید نفت در سطح ماه جولای سال جاری به توافق برسند، تولید نفت اوپک در رقم 33.4 میلیون بشکه در روز ثابت خواهد ماند که تقریباً معادل پیش‌بینی آژانس بین المللی انرژی از تقاضای نفت این کارتل برای سه ماهه چهارم سال جاری خواهد بود.
از سوی دیگر، این آژانس پیش‌بینی کرده است که تولید نفت روسیه نیز تا سال 2017 باقی خواهد ماند.
بنا به اعلام مؤسسه کپیتال اکونومیکس؛ یکی از بزرگترین موانعی که بر سر راه رسیدن به این توافق وجود دارد، متقاعد کردن نیجریه، لیبی و ایران برای عدم تولید افزایش نفت این کشورهاست.
بحران امنیتی و حمله به تأسیسات نفتی، در کنار بحران سیاسی، تولید نفت نیجریه و لیبی را به شدت کاهش داده است. از سوی دیگر نیز ایران به دلیل تحریم‌های قبل، شاهد کاهش پایین تولید نفت است و با لغو تحریم‌ها در تلاش است تا سطح تولید خود را به 4 میلیون شکه در روز افزایش دهد.
گزینه احتمالی دیگر، توافق برای فریز نفتی با مستثنا کردن برخی کشورهاست در صورتی که کشورها برای فریز نفت به توافق برسند، اما برخی کشورها نظیر لیبی، الجزیره یا ایران از این توافق مستثنا شوند بدین معنی خواهد بود که کشورها برای فریز در سطحی بالاتر از میزان تولید کنونی توافق کرده‌اند.
در حال حاضر، ایران با تولید 3.8 میلیون بشکه نفت در روز تا رسیدن به رقم 4 میلیون بشکه 200 هزار بشکه اختلاف دارد.
از سوی دیگر، نیجریه نیز 1.44 میلیون بشکه در روز نفت تولید می کند که قصد دارد با حل بحران امنیتی موجود، رقم آن را به 2 میلیون بشکه در روز افزایش دهد.
لیبی نیز در حال تلاش برای باز کردن ترمینال صادراتی نفت خود و رساندن رقم صادرات نفت این کشور از 300 هزار بشکه نفت کنونی و 1.2 میلیون بشکه در روز است.
از سوی دیگر، عراق و ونزوئلا نیز کمتر از ماه ژانویه نفت تولید می‌کنند که این امکان وجود دارد تولید نفت خود را افزایش دهند.
در صورت اجرایی شدن این سناریو، اوپکی‌ها در رقم 36.2 میلیون بشکه به توافق خواهند رسید که 2.7 میلیون بشکه بیشتر از پیش‌بینی تقاضای نفت این کارتر از سوی آژانس بین‌المللی انرژی در سال 2017 است. با این توافق، مازاد عرضه موجود در
بازار جهانی انرژی به بیش از میزان سال 2015 افزایش خواهد یافت.
سناریوی بعدی، توافق برای کاهش تولید نفت کشورهاست که از کمترین احتمال برخوردار است. اقدام مشابهی از سوی اوپک در سال 2008 صورت گرفت و کشورهای عضو این کارتر نفتی، تولید نفت خود را کاهش دادند.
بنا به گفته استنسر ولچ، در سال 2008 این سیاست بر بازار تأثیرگذار بود، چرا که عربستان با این تصمیم همراهی کرد، اما در حال حاضر سعودی‌ها بارها نشان دادند که تمایلی برای حمایت از قیمت نفت با کاهش تولید خود ندارند.
از سال 2014 و سقوط قیمت نفت تاکنون، سعودی‌ها از سوی دیگر کشورها فشار زیادی را برای کاهش تولید خود تحمل کرده‌اند.
بنا به اعلام مؤسسه کاپیتال اکونومیکس توافق برای کاهش تولید نفت کشورها، از کمترین احتمال در نشست ماه آینده برخوردار است.
در صورتی که این اتفاق بیفتد، بیشترین تأثیر را بر بازار خواهد گذاشت و شما شاهد افزایش شدید قیمت نفت خواهید بود.
سناریوی بعدی، عدم رسیدن کشورها به توافق است و در عمل هیچ اقدامی از سوی این کشورها برای تثبیت بازار نفت صورت نگیرد.
در ماه آوریل نشست مشابهی در دوحه قطر برگزار شد، اما به دلیل کارشکنی عربستان به بهانه اجبار ایران برای پیوستن به این توافق، نشست دوحه با شکست مواجه شد.
این سناریو بیشترین احتمال را در نشست آینده دارد.
بنا به گفته دیوید سیسه مدیربخش تحلیل و تحقیقات بازار شرکت نفتی گنوور در صورتی که کشورها به توافق نرسند، اوپک شاهد نزول نسبی قیمت نفت خواهد بود.
در برخی مواقع، در صورتی که درباره یک توافق صحبت شود، اما این توافق حاصل نشود، شاهد عواقب معکوس و مخرب خواهیم بود.