به گزارش گروه اقتصادی خبرگزاری دانشجو، هریتیج دیلی گزارش داد که نتایج یک مطالعه جدید که در مجله تحقیقات دریاچه های بزرگ منتشر شده نشان می دهد که کاهش شدید دریاچه ارومیه در شمال غرب ایران که زمانی دومین دریاچه بزرگ نمک جهان محسوب می شد، دارای دلایل انسانی و زیست محیطی است. این مطالعه اولین تحقیقی است که تاثیرات زیست محیطی و مدیریت جریان آب را بر خشکی این دریاچه مورد مقایسه قرار داده است.
شادکام، محقق دانشگاه واگنینگن و مسئول این پروژه تحقیقاتی در این باره گفت: «نجات دریاچه ارومیه مستلزم یک اقدام ملی برای ارتقاء مدیریت آب و همچنین همکاری بین المللی برای مقابله با تغییرات آب و هوایی است.»
دریاچه ارومیه، زمانی دومین دریاچه نمکی بزرگ دنیا محسوب می شد، اما آب این دریاچه در دهه های اخیر بیش از 80 درصد کاهش یافته است. تحقیق قبلی شادکام و همکارانش نشان داده بود که تغییرات آب و هوایی ماهیت وجودی دریاچه را تهدید می کند. در این تحقیق از سناریوهای احتمالی تغییرات آب و هوایی در اینده برای پیش بینی جریان ورود آب به دریاچه استفاده شده بود. هدف مطالعه جدید فهم بهتر دلایل کاهش سطح آب دریاچه و بررسی میزان تاثیر عوامل مختلفی نظیر استفاده انسان از آب و تغییرات آب و هوایی بوده است. در این مطالعه آمارهای سال 1960 تا 2010 درباره این دریاچه مورد بررسی قرار گرفته است.
در طول دوره مورد بررسی، جریان سالانه آب ورودی به دریاچه ارومیه 48 درصد کاهش یافته است. محققان همچنین متوجه شدند که 60 درصد از این کاهش ناشی از تغییرات آب و هوایی نظیر تغییر الگوی بارندگی و دمای هوا بوده و 40 درصد مابقی مربوط به تحولات منابع آبی نظیر استفاده از آب برای آبیاری کشاورزی بوده است.
اکثر تحقیقات قبلی، استفاده بی رویه از آب را دلیل اصلی کاهش سطح آب دریاچه ارومیه اعلام کرده بودند. اما این تحقیق نشان می دهد که نباید نقش تغییرات آب و هوایی را در کاهش سطح آب دریاچه ارومیه نادیده گرفت.
ارسال نظرات