به گزارش گروه اجتماعی خبرگزاری دانشجو، اگرچه ممکن است انجام حرکات جسمی برای برخی از بیماران مبتلا به پارکینسون ناممکن باشد، نتایج مطالعات جدید حاکی از آن است که ورزش کردن تاثیرات طولانی مدت دارد، نحوه راه رفتن بیمار را بهبود داده و خطر افتادن را در آنان کاهش می‌دهد.
بیماری پارکینسون موجب می‌شود مغز دوپامین کمتری تولید کرده که در نتیجه به از دست رفتن کنترل حرکت در فرد منجر می‌شود.
دکتر «میشل اوکان» از دانشگاه فلوریدا گفت: در این بررسی جدید، نتایج بدست آمده در بیش از ۱۰۰ مطالعه که طی ۳۰ سال گذشته در مورد تاثیر ورزش کردن بر بیماران پارکینسون انجام گرفته مورد بازبینی قرار گرفت و مشخص شد حرکت‌های جسمی فوائد بخصوصی برای حفظ تعادل، انعطاف پذیری و قدرت حرکت بیمار مبتلا به پارکینسون دارد.
کارشناسان انجمن پارکینسون آمریکا نیز معتقدند: مصرف دارو در کنار ورزش کردن باید بخشی از روش درمان بیماری پارکینسون باشد. هر ساله در این کشور بین ۵۰ تا ۶۰ هزار مورد ابتلا به بیماری پارکینسون تشخیص داده می‌شود.
به گفته کارشناسان شنا کردن یا ایروبیک آبی روش‌های خوبی برای ورزش کردن هستند و خطر افتادگی و شکستگی استخوان را متوجه بیمار نمی‌کنند. همچنین به بیماران توصیه می‌شود در صورتی که امکان پیاده‌روی در فضای باز را ندارند از تردمیل استفاده کنند.