به گزارش گروه فرهنگی خبرگزاری دانشجو؛ كارگردان فیلم «بیست و یك روز بعد» در آستانه سالروز آزادسازی خرمشهر در گفتوگو با خبرنگار پایگاه خبری حوزه هنری در زمینه كم پرداخته شدن به این اتفاق مهم از سوی سینمای كشورمان و اینكه فكر میكند مشكل كجاست؟، خاطرنشان كرد: به هرحال وقتی قرار است درباره یك اتفاق تاریخی فیلمی ساخته شود، چندین مسئله وجود دارد؛ یكی بحث هنرمندانی است كه میخواهند راجع به این مسئله كار كنند و دوم اینكه هنرمندان ما چقدر نسبت به این موضوع درك درستی دارند و چقدر میتوانند خلاقانه در این زمینه كار كنند چون اصولا به دلیل اینكه كلیت اتفاقات تاریخی مشخص است و همه از آن مطلع هستند، از این جهت پرداخت به آن كار راحتی نیست.
وی در همین زمینه تاكید كرد: بنابراین یك هنرمند باید حتما یك دیدگاه تازهای داشته باشد كه این نوع نگاه به بحث و پژوهش و متون آن دوران برمیگردد و ما باید از این حیث آسیب شناسی كنیم كه به طور مثال چقدر متون و منابع در این زمینه داریم كه به درد سینمای كشورمان میخورد؛ چراكه هر چیزی به درد سینما نمیخورد. من فكر میكنم شاید هنرمندان نسل اول انقلاب كه به جنگ نزدیكتر بودند، صلاحیت بیشتری برای ساخت آثار مربوط به جنگ و انقلاب را داشه باشند. به اعتقاد من اگر هم در این زمینه كم كار شده است، بهتر است موانع را از خودشان بپرسیم. نسل سوم هم به هرحال جوانترند و نیازمند این هستند كه به پختگی لازم برسند تا خودشان را به آن مقطع برسانند.
خرمندان سپس به بُعد مالی و حمایتهای سازمانی در همین زمینه اشاره كرد و اظهار داشت: به هر حال بحث حمایتهای مالی سازمانی خیلی جدی از اینگونه آثار نیز مهم است؛ چراكه اینگونه آثار معمولا هزینهبر هستند و نیازمند یك حمایت سازماندهیشده یا به عبارتی یك كمپانی خیلی جدی هستند تا به عنوان مثال حضور یك كارگردان را در پروژهای تضمین كند تا بعدها به مشكل نخورد. متاسفانه بسیاری از هنرمندان از ساخت اینگونه آثار پشیمان می شوند؛ بنابراین به نظرم حمایت جدی در این زمینه واقعا لازم است و نیازمند این است كه دستگاههای مختلف همكاری بیشتری داشته باشند تا فیلمساز فقط دغدغه خلق اثرش را داشته باشد نه مسائل دیگر كه ممكن است گریبانگیرش شوند.
این فیلمساز در ادامه در پاسخ به اینكه فكر میكند سینما چه نقشی در بازسازی و تثبیت حماسههای تاریخی ملت ایران دارد، بیان كرد: به هر حال سینما به واسطه جذابیتهایش بهخصوص سینمای داستانی به خاطر داشتن كاراكتر، مهمترین اتفاقات تاریخ را فیلم میكند تا به عنوان یك سند باقی بماند.
وی در پاسخ به پرسشی دیگر مبنی بر اینكه برای بیان حماسههای دوران دفاع مقدس باید از چه زاویهای به موضوع وارد شد، گفت: این موضوع به سلیقه هنرمند و فیلمساز برمیگردد كه بخواهد به این موضوع چطور نگاه كند اما به عنوان مثال ما اگر در سال 96 در حوزه جنگ فیلم میسازیم، باید برشی را انتخاب كنیم كه متناسب با حال و هوای امروز جامعهمان باشد.
خردمندان در پایان در زمینه استفاده از خاطرات جنگ به عنوان منبعی اقتباسی در آثار و اینكه تا چه حد میتوانند مفید واقع شوند؟ بیان كرد: من فكر میكنم استفاده از خاطرات انقلاب در صدر هستند و استفاده از این خاطرات برای هنرمندان نسل سوم، چهارم و آیندگان ما منابعی هستند كه چون خودمان در جنگ حضور نداشتیم، بتوانیم به آن ها رجوع كنیم. به اعتقاد من جمعآوری خاطرات جنگ از واجبات است. افرادی كه در جنگ حضور داشتند خاطرات خود را بازگو كنند.