شهید ستاری:
گروه اجتماعی خبرگزاری دانشجو/ قبل از پیروزی انقلاب اسلامی ایران، سامانه‌ها و تجهیزات مورد نیاز ارتش از کشورهای گوناگون به‌ویژه بلوک غرب و آمریکا تأمین می‌شد و تحقیقات دفاعی به‌معنای واقعی جایگاهی نداشت. پس از پیروزی انقلاب، نیروهای مسلح کشور و ارتش جمهوری اسلامی ایران که از سویی درگیر مسائل رخ داده در کشور شده و از پشتیبانی‌های آمادی و فنی کشورهای سازنده تجهیزات موجود نیز محروم شده بود، درگیر یک جنگ تحمیلی تمام عیار شد.عوامل فوق‌الذکر به‌همراه تحریم نظامی، مشکلات ناشی از پاک‌سازی عوامل وابسته به رژیم سابق و خروج مستشاران خارجی، مجموعاً شرایط بسیار نامطلوبی را برای ارتش ایجاد کرد که امر تعمیر، نگهداری و تأمین قطعات مورد نیاز سامانه‌های موجود را با مشکل مواجه ساخت.
تیمسار منصور ستاری فرمانده نیروی هوایی که بیشترین همت خود را در راه خودکفایی، قطع وابستگی به خارج و ارتقاء توان نهاجا با تکیه بر دانش بومی گذاشت، در یکی از سخنرانی‌های خود می‌گوید: «ما خود باید با تلاش پیگیر، کارهای خود را انجام دهیم و نتیجه کارهایمان را هم به آیندگانی که بعد از ما می‌آیند منعکس کنیم تا راه را اشتباه نروند.»
ستاری که پیش از انقلاب اسلامی و در سال ۱۳۴۶ با پایان یافتن تحصیلات متوسطه و اخذ دیپلم وارد دانشکده افسری (دانشگاه افسری امام علی (ع) فعلی) شد و پس از پایان دوران آموزشی به درجه ستوان دومی نائل گشت. او سال ۱۳۵۰ برای گذراندن دوره عملی کنترل رادار راهی آمریکا شد و پس از یک سال به ایران بازگشت و به عنوان افسر رهگیر نیروی هوایی مشغول به‌کار شد.
او در همان یک سال توانست با کسب تجربه از دانشگاه آمریکایی ظرفیت تحقیقی و مطالعاتی خود را گسترش داده و با استفاده از «علوم راداری» در نشر و گسترش توسعه این هژمون برتر نظامی در داخل کشور نقش بسزایی را داشته باشد.
ستاری نماد باور و اقتدار ملی بود. او اگرچه قدرت نظامی کشورهای غربی را از نزدیک دیده بود و خود در آنجا تحصیل می‌کرد، ولی هرگز تحت تاثیر قدرت آن کشور‌ها قرار نگرفت. ستاری در یکی از سخنرانی‌های خود در جمع کادر نظامی ارتش جمهوری اسلامی ایران می‌گوید: «ما باید این واقعیت را بپذیریم که در یک مرحله‌ای قرار گرفته ایم که دیگر امریکایی و انگلیسی نمی‌آید برای ما کار کند، پس به امید چه کسی نشسته ایم؟»
پایان پیام/
ارسال نظرات