وی افزود: وقوع هر حادثه سیاسی - اجتماعی از کودتای 28 مرداد 1332 تا انقلاب اسلامی ایران در 22 بهمن 1357، هشت سال دفاع مقدس و تنش‌های سیاسی داخلی هر کدام به نحوی بر فعالیت تشکل‌ها تاثیر گذاشته و موجب تغییرات هویتی و فکری شده است.
نوری با بیان اینکه ماهیت سیاسی و اجتماعی این تشکل‌های دانشجویی همواره موجب شده است خطر ویران‌کننده تاثیر رویدادهای سیاسی و اعمال نفوذ قدرت‌ها و نهادهای بیرون از دانشگاه - به‌ویژه پس از انقلاب اسلامی- در آن وجود داشته باشد، تصریح کرد: شکل و ماهیت فعالیت تشکل‌های دانشجویی قبل و بعد از پیروزی انقلاب اسلامی ایران تا حد زیادی متفاوت است، قرار گرفتن در برابر تفکر اسلامی و نشر تفکر مارکسیستی و رقابت ایدئولوژیک برای جذب دانشجویان، یکی از انگیزه‌های مهم ایجاد تشکل‌هایی بوده است که نسل امروز میراث‌دار آنها هستند.
وی از دیگر عوامل مهم در گسترش فعالیت دانشجویان را حضور دانشجویان ایرانی در کشورهای اروپایی و آمریکا و تشکیل انجمن‌ها و اتحادیه‌های دانشجویان خارج از کشور دانست و گفت: با شروع نهضت امام خمینی (ره) و تحرکات انقلابیون، عموم تشکل‌های دانشجویی چه در داخل و چه خارج از ایران فعالیت‌های خود را در جهت مبارزه با رژیم پهلوی جهت‌دهی کرده‌اند و به نوعی حرکت جریان‌های دانشجویی در دانشگاه‌ها نیز تحت رهبری واحد اما به شکل‌های گوناگون و با هدف سرنگونی نظام شاهنشاهی صورت پذیرفته است.
نوری افزود: پس از انقلاب اسلامی و تعطیلی دانشگاه‌ها، دانشجویان مسلمان نقش و اثرگذاری بیشتری نسبت به سایر جریان‌های دانشجویی پیدا کردند؛ اگرچه احزاب، گروه‌ها و جریان‌های سیاسی که دانشگاه را جولانگاه خود کرده بودند از دانشگاه‌ها خارج شده و دفاترشان تعطیل شد و تشکل‌های دانشجویی نزدیک به جریان‌های چپ و مارکسیست امکان فعالیت قانونی در دانشگاه‌ها پیدا نکردند.
وی
با بیان اینکه وقوع جنگ تحمیلی، فضای کشور و به تبع آن فضای دانشگاه‌ها را
تحت‌تاثیر قرار داد، تاکید کرد: همزمان دو جریان اصلی سیاسی در ایران شکل
گرفت، جریان چپ (خط امام) و جریان راست (خط بازار). در این میان و در غیاب
جریان‌های دانشجویی چپ، انجمن‌های اسلامی به نوعی نماینده گرایش اسلامی -
انقلابی عدالتخواهانه شدند و در برابر تشکل‌های با گرایش به جریان راست
(جامعه اسلامی دانشجویان) دست بالاتر را در دانشگاه‌ها داشتند، بسیج
دانشجویی نیز در راستای فرمان امام خمینی(ره) تشکیل و فعالیت‌های خود را
به‌طور گسترده‌ای در دانشگاه‌های کشور آغاز کرد.
نوری پایان جنگ و
ثبات نظام سیاسی- اجتماعی ایران را موجب ایجاد فضای متفاوتی در برابر
جریان‌های دانشجویی دانست و گفت: دانشجویان مسلمان فرصت یافتند در فضایی
آرام فعالیت‌های خود را سامان دهند، تشکل‌ها و اتحادیه‌های دانشجویی شکل
گرفتند و فرصت بحث و گفت‌وگو میان آنها ایجاد شد؛ اما بخشی از بدنه
دانشجویی که تا قبل از انقلاب فرهنگی امکان فعالیت قانونی سیاسی در
دانشگاه‌ها را داشتند امکان حضور و فعالیت پیدا نکردند.
مسئول بسیج دانشجویی دانشگاه های مازندران دهه 80 را دوران افول جنبش های دانشجویی مستقل در ایران دانست و تصریح کرد: به دلیل سیاسی بازی ها و سیاسی کاری ها ، در اوایل دهه 90 عموم تشکل‌های دانشجویی مستقل در ایران تعطیل یا تعلیق شدند.
وی سایه سنگین جریان‌های سیاسی و احزاب را موجب به بن بست رسیدن فعالیت تشکل‌های دانشجویی دانست و تصریح کرد: گره خوردن سرنوشت جریان دانشجویی به یک حکومت، حزب یا جریان سیاسی موجب می‌شود فراز و نشیب جریان‌های سیاسی که عموما مبنای رسیدن به قدرت دارد، وضعیت جریان‌های دانشجویی را نیز تحت‌تاثیر خود قرار دهد.