روابط عمومی به جایگاهی برای ورود اقوام و خویشاوندان رییس مراکز دولتی که جای خاصی در سازمان برای آنان وجود ندارد تبدیل شده است.
به گزارش گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو، یادداشت؛* روابط عمومی گوش شنوای سازمان است، روابط عمومی چشم بینای سازمان است، روابط عمومی پای رونده و قلب تپنده و... مجموعه است. روابط عمومی یک علم است یک هنر است. تمام این تعاریف از جمله ویژگیهای یک روابط عمومی موفق است که اگر بدان عمل شود مشکلات فراسوی آن نهاد، سازمان یا ارگان به حداقل خواهد رسید.
از آنجا که در کشور ما هیچ چیزی سر جای خودش نیست، مهندس برق و علوم سیاسی و علوم آزمایشگاهی و مدیریت بازرگانی و بهداشت محیط و... در جایگاه روابط عمومی قرار میگیرند و گویی این جایگاه در هر سازمان به یک پست تشریفاتی تبدیل شده تا هرکسی که در بخش خود ناموفق بوده و کارایی ندارد به روابط عمومی منتقل شود و یا برای ورود اقوام و خویشاوندان رییس که جایگاه خاصی وجود ندارد از روابط عمومی استفاده شود.
روابط عمومی هیچگاه آنطور که باید و شاید در ایران مورد لطف قرار نگرفت و متخصصان این رشته در شغلهای دیگری مشغول بوده و رشتههای دیگری این جایگاه را اشغال کردهاند.
هرچند در سالهای اخیر جایگاه روابط عمومی بیش از گذشته مورد توجه قرار گرفته و مدیرانی به این امر واقف شده اند که اگر از افراد متخصص و کاربلد برای روابط عمومی خود استفاده کنند قطعا نتیجه رضایت بخشی دریافت خواهند کرد، اما همچنان روابط عمومی در ایران به جایگاه واقعی خود دست نیافته و جای کار بسیار است.
باید گفت: روابط عمومی موفق کسیست که در این رشته تحصیل کرده و چگونگی حمایت از سازمان خود را بلد است و قطعا افراد غیرمتخصص علاوه بر تخریب جایگاه روابط عمومی، مدیر سازمان خود را به زیر خواهند کشید.
کیانوش رضایی- دانشجوی کارشناسی روابط عمومی
انتشار یادداشتهای دانشجویی به معنای تأیید تمامی محتوای آن توسط «خبرگزاری دانشجو» نیست و صرفاً منعکس کننده نظرات گروهها و فعالین دانشجویی است.