گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو-عبدالله گنجی*؛ دانشجویانی که در شیراز محکوم شدند را با عنوان "عدالتخواهان" معنا دهی نمی کنم اما نوع مواجهه قهری - حقوقی حاکمیت با آنان را اشتباه می دانم.
اشتباه از آنجا ناشی می شود که خط کش و مته حقوق به خشخاش نحیف جوان کم تجربه گذاشته می شود.دانشجو کم تجربه است،مقتضای سنش تند گویی و هیجان است،جزیی نگر است.با رویت یک خلاف همه چیز را نابود شده می بیند و فکر می کند باید کاری کند،برای صدور بیانیه اش حقوق و قانون نمی خواند.ادبیاتش تیز است اما دور از قدرت و ثروت است.برای خودش چیزی نمی خواهد و احساس رسالت می کند.البته در این مسیر اشتباه هم می کند اما نه اشتباه یک فرد 40 ساله بلکه اشتباه یک انسان کم تجربه و هویت جو.
به تجربه آموختم آنجا که دانشجو خودش را مامور بیگانه نکرده است باید از او گذشت.او غضروفی است (منعطف) نه استخوانی . با یک محبت عوض می شود و با یک اخم کینه می گیرد.روحش ظریف است چون هنوز به آلودگی های عرفی قدم نگذاشته است.
او بعدها که به سن می رسد اشتباهات خود را مرور می کند و متوجه ضعف دیروزش می شود. اما نیت او اقدام مجرمانه نبوده است. او قوه قهری ندارد و معمولا بر اطلاعات دقیق هم اشراف ندارد. شنیدن فساد او را بهم می ریزد به همین دلیل مفاهیم تند را با سلاح قلم و زبان شلیک می کند و فکر می کند مصلح است. روح نحیف او را محترم بشماریم.
* عبدالله گنجی، مدير مسئول روزنامه جوان
انتشار یادداشتهای دانشجویی به معنای تأیید تمامی محتوای آن توسط «خبرگزاری دانشجو» نیست و صرفاً منعکس کننده نظرات گروهها و فعالان دانشجویی است.