وقتی دانشگاه استعداد‌های ورزشی را پیدا و آنان را حمایت می‌کند/ درس و ورزش هیچ تداخلی نمی‌تواند داشته باشد

به گزارش گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو، با شنیدن خبر راهیابی دو نفر از دختران دانشجو دانشگاه محقق اردبیلی به تیم ملی ساواته و دعوت از آنان به دفتر خبرگزاری به عنوان دانشجویانی که موفقیت ورزشی کسب کردند، گفتگویی را ترتیب دادیم که در ادمه می خوانیم:

 

 

عبدی: الهام عبدی متولد سال ۱۳۶۶ از کرمانشاه هستم. من مدرک فوق لیسانس اقتصاد کشاورزی را از دانشگاه بوعلی سینای همدان دارم و هم اکنون مشغول به تحصیل در دانشگاه محقق اردبیلی در مقطع کارشناسی ارشد هستم.

محمدی: مهری محمدی دانشجوی کارشناسی ارشد دانشگاه محقق اردبیلی هستم.

 

عبدی: از دوران راهنمایی بسکتبال بازی می‌کردم و عضو تیم بسکتبال بودم، ولی بعد از اینکه دبیرستان را تمام کردم ورزش‌های رزمی را شروع کردم که مدتی کاراته و مدتی کنگ فو کار می‌کردم. از سال ۹۰ به صورت حرفه‌ای رشته ووشو را شروع کردم، ولی از آنجایی که رشته‌های رزمی اکثرا تمامی حرکاتشان و تکنیک شان شبیه هم است، از اسفند ۹۶ مسابقات انتخابی تیم ملی ساواته در تهران برگزار شد که من با وزن مثبت ۷۵ شرکت و نفر اول شدم.

 

محمدی: من از اول راهنمایی با بسکتبال ورزش را شروع کردم سال ۸۲ وارد رشته تکواندو شدم و مدتی که ادامه دادم دیدم نتیجه نمی‌گیرم تا اینکه با استاد فعلی‌ام آشنا شدم. در سال ۸۵ در مسابقات قهرمان کشوری سوم شدم که این شروع فعالیت کشوری‌ام در سال ۸۵ بود. مدتی ووشو کار کردم و در کنارش کونگ فو را ادامه دادم. مسابقات ساواته دو سبک قدرتی و سرعتی دارد که ما در سبک سرعتی کار می‌کنیم که ضربات در حد تاچ کردن باید باشد.

 

 

عبدی: به نظرمن هر انسانی انقدر وقت دارد که بتواند به آن اهدافی که دارد با برنامه‌ریزی برسد و برایشان وقت بگذارد من همیشه به دوستان می‌گویم یک دانشجو شاید وظیفه آن چنان زیادی نداشته باشد به جز درس خواندن و به هر حال دنبال دانش بودن در کنار درس خواندن می‌شود فعالیت‌های ورزشی انجام داد که هم باعث ایجاد اعتماد به نفس درآدم می شود و این قدرت فکر و تمرکز را به آدم می‌دهد که اهدافی را که دارد پیش ببرد. درس و ورزش هیچ تداخلی نمی‌تواند داشته باشد؛ شما در نظر بگیرید بیشتر فعالیت‌های ورزشی معمولا سه روز در هفته به مدت دو ساعت برگزار می‌شوند. خب این دو ساعت هیچ اتفاقی برای درس خواندن نمی‌افتد خیلی هم کمک میکند و اعتماد به نفسی که ورزش به آدم می‌دهد باعث موفقیت در کارها می‌شود.

محمدی: برای من مسئله کمی سخت است و به نظرم برنامه‌ریزی دقیق‌تری می‌خواهد، ولی خوشبختانه اکثر مسابقات در تابستان برگزار می‌شوند و اکثر فعالیت‌های درسی‌مان هم در فصل زمستان هستند یعنی در فصل بدنسازی تمرین‌مان سبک‌تر و فعالیت ورزشی‌مان کمتر است و فعالیت درسی مان بیشتر است و در تابستان فعالیت ورزشی‌مان بیشتر و فعالیت درسی‌مان کمتر است که این به من خیلی کمک می‌کند.

عبدی: قبل از سال ۹۶ سه ترم در دانشگاه سید جمال الدین اسدآبادی تدریس داشتم، ولی در حال حاضر فقط دانشجو هستم.

 

محمدی: من شاغل هستم و اگر ورزش نکنم می‌میرم. انگیزه من از کار کردن این است که هزینه‌های ورزشم را تامین کنم اگر ورزش نباشد من هم نیستم هرکسی یک نوعی می‌میرد من هم اگر ورزش نکنم می‌میرم.

 

 

عبدی: باید از صادقی، رئیس دانشگاه و از دکتر احمدزاده رئیس تربیت بدنی دانشگاه و از خانم دکتر غفاری که در این زمینه خیلی ما را راهنمایی و کمک کردند تشکر کنم. چون در دوره قبل روزانه بودم الان دوره ارشد دوم را شبانه هستم هم از نظر هزینه‌های دانشگاه من را کمک کردند هم از نظر هزینه‌های خوابگاه به ما تخفیف دادند و برای مسابقات جهانی هم اگر انتخاب شویم قرار شده که دانشگاه به عنوان اسپانسر ما باشد و از این نظر ما را حمایت کند.

محمدی: من از دوره کارشناسی در دانشگاه بودم بیشتر در جریان برنامه‌های ورزشی هستم هر دو سال یک بار المپیاد دانشجویی برگزار می‌شود و خانم دکتر غفاری رئیس تربیت بدنی خواهران واقعا تلاش می‌کند که به بهترین نحو به دانشجویان رسیدگی شود. در اختیار گذاشتن سالن ورزشی، امکاناتی که ما نیاز داریم از لباسی که می‌پوشیم از غذایی که می‌خوریم برای همه بچه‌ها غذا در نظر گرفته می‌شود. حتی تصور نمی‌کردم که بخواهند هزینه‌های این مسابقات جهانی را تقبل کنند که دکتر احمدزاده خودشان این پیشنهاد را دادند. اساتید گروه آموزش بهترین کمک‌ها را کردند دکتر صادقی رییس دانشگاه هم واقعا قابل وصف نیست و احترامی که به یک ورزشکار می‌گذارد را واقعا نمی‌دانم چه طور تشکر کنم.

 

محمدی: ما مجتمع آموزشی و سوله ورزشی برای دختران داریم و رشته‌های مختلف در سالن برگزار می‌شود اخیرا هم یک زمین چمن مصنوعی برایمان درست کرده‌اند. در رشته دیگری که فعالیت می‌کردم هزینه‌های تجهیزاتمان سه میلیون تومان می‌شد خب این چیزی است که ورزش جوانان در اختیار من نگذاشت، ولی دانشگاه به راحتی این تجهیزات را که داخل ایران نبود از پاکستان برای من خریداری و داخل دانشگاه آورد که این رشته توسعه پیدا کند.

عبدی: دانشگاه در شروع هر ترم یک سری اردو اعلام کرده و کسانی که در ورزش‌های مختلف قهرمانی داشته یا توانایی دارند دعوت می‌کند و یک مسابقه بین شرکت‌کنندگان برگزار می‌شود و در نهایت بین آن‌ها تیم دانشگاه را انتخاب می‌کنند.

 

عبدی: استان کرمانشاه شاید اسمش از نظر ورزش و پهلوانی در سطح کشور خیلی مطرح باشد، چون واقعا ورزشکاران خیلی خوب و با اخلاقی دارد، ولی من خودم، چون که چندین سال ووشو کار کردم و تا آنجایی که اطلاع دارم و آنجا بودم حمایت‌های آن چنانی نمی‌کردند. من از تربیت بدنی حمایت خاصی را ندیدم، چون که سال‌ها در مسابقات کشوری ووشو شرکت کردم و حمایت آنچنانی نبود.

محمدی: وقتی که دانشگاه و ورزش و جوانان که وظیفه اصلی اش توسعه ورزش در جامعه است را با هم مقایسه می‌کنم میبینم دانشگاه عملکرد فوق العاده‌ای داشته و سطح ورزش جوانان بسیار ابتدایی است. برایتان مثال می‌زنم ما سال ۹۳ برای مسابقه قهرمانی کشوری از طرف ورزش و جوانان با یک ون اعزام شدیم نه ونی که مجهز باشد با یک ون معمولی از اردبیل تا اهواز رفتیم؛ شش نفر در یک ون چه طور نشسته بودیم با یک آقا که بالاخره باید حد و حدودمان را هم رعایت می‌کردیم تا خود اهواز. جوری نشستیم نه می‌توانستیم بخوابیم نه استراحت کنیم.

عبدی: فکر می‌کنم این موضوع را باید با وزارت ورزش و جوانان مطرح کرد. من که اردبیل بودم اسفند ۹۶ یک مراسم تجلیلی برگزار کردند از قهرمانان کشوری ولی باید موضوع را بررسی کرد که آیا بودجه‌هایی که به استان‌ها تعلق می‌گیرد در حدی هست که بتواند از ورزشکاران حمایت کنند یا نه. یک مراسم تجلیلی برگزار کردند آنجا ازما تقدیر کردند مبلغی را به حساب قهرمانان ریختند تقدیرنامه اهدا کردند و بعد از آن هم حتی ما ماه قبل من و خانم محمدی از طرف انجمن ورزشی دعوت شدیم که قهرمانان رشته‌های مختلف ورزشی دعوت شدند و آنجا از ما تقدیر کردند.

محمدی: الان همه ما باید شهریه پرداخت کنیم تا سالن ورزشی در اختیار ما باشد. سالن تخصصی ندارند و سالن خارج از شهر را به ما داده‌اند حالا فکر کنید منی که هم دانشجو هم کارمند هستم چه طور خارج از شهر بروم. جایی است که نه مسیر تاکسی دارد نه مسیراتوبوس؛ لطفشان در این حد است.

عبدی: فکر می‌کنم یک قهرمان ملی تنها دغدغه‌ای که باید در حین تمرین داشته باشد این است که فقط وقتش را برای تمرین بگذارد نه این که بخواهد فکرش را به این بگذارد که خب من برای این مسابقات جهانی که می‌خواهم بروم هزینه هایم را چه طور پیدا کنم یا به دست بیاورم. یک قهرمان ملی تنها دغدغه‌ای که باید داشته باشد تمرینش باشد نه چیز دیگری که اگر یک مقدار این مسیر هموارتر شود برای قهرمانان فکر کنم ما بتوانیم ورزش را خیلی بهتر پیش ببریم. ما رشته‌هایی داریم قهرمانانی از رشته‌های مختلف داریم که مطمئنا اگر رویشان سرمایه گذاری و کار کنند یعنی سالن‌های تخصصی داشته باشند ما خیلی می‌توانیم در سطح جهانی مطرح شویم.

عبدی: در این زمینه‌ها نه، من درس خواندن را خیلی دوست دارم و حدود ۱۵ مقاله نیز در زمینه‌های پژوهشی نوشتم و بیشتر وقتم روی این موضوعات بود؛ به همین خاطر زیاد زمان آن چنانی نداشتم که در تشکل‌ها شرکت کنم، ولی یک سری کانون‌های فرهنگی دانشگاه کلاس‌هایی برگزار می‌کردند که من در این کلاس‌ها شرکت کردم.

 

محمدی: من وقت ندارم در این موارد شرکت کنم، ولی چندین بار ثبت نام کردم که موفق نشدم دربرنامه هایشان شرکت کنم.

 

عبدی: فکر می‌کنم هر دو در کنار هم خوب باشند هر کسی نیاز خودش را بهتر می‌داند وقتی ورزش می‌کنم مثل یک دختر ده ساله فوق‌العاده انرژی خوبی دریافت می‌کنم و به خاطر این انرژی‌هایی که دارم می‌توانم درس بخوانم و درسم را ادامه دهم و فکر می‌کنم که برای شخص من این دو در کنار هم باعث موفقیتم باشد. سوال سختی است که بخواهم بگویم یکی را انتخاب می‌کنم فکر می‌کنم هر دو در کنار هم ادامه بدهم.

محمدی: من که الان دوتا را با هم دارم، خیلی سخت است. ورزشکاری که درس نخوانده باشد به درد جامعه نمی‌خورد فقط کسی است که تنش را پرورش داده است. کسی که مغزش را نتواند پرورش بدهد نمیتواند ورزشکار خوبی هم باشد باید توامان باشد، ولی در نهایت اگر قرار باشد در همین سطح از این به بعد بین ورزش و درسم یکی را انتخاب کنم مسلما ورزش است، چون من یک بار این انتخاب را کردم و موقعه‌ای که دیپلم داشتم دانشگاه پیام نور قبول شدم اما دانشگاه نرفتم بعد یک سال خیلی سختی را گذراندم، چون جامعه یک ورزشکار بی سواد را نمی‌پذیرد و همین طور که ورزش به من کمک کرد درس بخوانم درس هم کمک کرد که ورزش را ادامه بدهم.

محمدی: الان در مقطع کارشناسی ارشد هستم و بعد ورزش را ادامه می‌دهم. اگر هم یکی را بخواهم انتخاب کنم، قطعا ورزش است، چون واقعا ورزش را دوست دارم. فکر می‌کنم برای این کار آفریده شده‌ام. در ورزش استعداد ذاتی دارم شما من را نگاه کنید به غیر از یک ورزشکار چیز دیگری نمی‌توانید تصورکنید.

عبدی: یک انسان تحصیل کرده می‌تواند در کنار درس ورزش را ادامه بدهد، ولی یک شخصی که فقط ورزش می‌کند؛ یعنی راه دیگری ندارد. هرکسی ممکن است در کنار رشته تخصصی خودش به ورزش هم علاقه داشته باشد؛اما یک کسی که فقط صرفا می‌خواهد به ورزش بپردازد ممکن است علاقه مندی دیگری نداشته باشد. اگر بخواهید اجبار کنید که یکی را باید انتخاب کنم، باز هم مصرانه می‌گویم که هر دو را با همدیگر ادامه می‌دهم وقتی تحصیل می‌کنی و در مسابقات جهانی می‌روی، با دید دیگری به تو نگاه می‌کنند، هر دو در کنار هم خیلی خوب است.

عبدی: قرار است شهریور ماه امسال مسابقات جهانی بلغارستان باشد؛اما ما الان در اردوی تیم ملی هستیم؛ یعنی در این ماه یک اردو داشتیم در تیر ماه هم یک اردو داریم از درون اردویی باز انتخاب می‌کنند و برای شهریور ماه عازم می‌شوند که مسابقات جهانی برگزار کنند.

 

 

عبدی: به نظر بنده ما به هیچ وجه نباید بین دختر و پسر تفاوت قائل شویم، از همان ابتدایی که وارد باشگاه ورزشی می‌شویم سعی می‌کنیم که موضوعاتی را تحت کنترل داشته باشیم یعنی خارج از عرف پوشش نداشته باشیم. به هرحال ممکن است آن‌هایی که از کشور‌های دیگر برای مسابقات حاضر می‌شوند از نظر پوششی خیلی راحت باشند بتوانند مبارزات خودشان را انجام بدهند. در رشته‌های دیگر هم همین طور است؛ اما پذیرفتن آن چیزی که وجود دارد، خیلی مهم است که به ما کمک می‌کند؛ باید واقعیت را بپذیریم من اینجا زندگی می‌کنم پوششم باید این باشد؛ وقتی پذیرفتی بدون مشکل و با یک دید دیگری به موضوع نگاه می‌کنی و می‌توانی در مسابقات شرکت کنی هیچ مشکلی هم نداری.

محمدی: به دختران جامعه بیشتر اهمیت داده شود، چون این دختران هستند که مسیر خانواده آینده را تعیین می‌کنند. اگر یک مادری خوب باشد، می‌تواند فرزند خوبی تربیت کند. خانواده‌هایی که پدر ندارند، مادر قوی دارند می‌توانند به موفقیت‌های بیشتری برسند؛ اما برعکس در خانواده‌هایی که مادرشان را از دست می‌دهند، اکثر خانواده‌های ایرانی این طور هستند که کلا از هم پاشیده می‌شوند، دیگر شادی و نشاط و موفقیت‌های گذشته را ندارند، خیلی دچار معضل می‌شوند پس به نظرم این خیلی مهم است که یک دختر موفق تربیت شود. ورزش هم در این زمینه موثر است مسلما مادر ورزشکار بچه‌های ورزشکاری را تربیت و وارد جامعه می‌کند.

 

محمدی: یک سری شرایط اجتماعی هست که الان برطرف شده مثلا دید خانواده ها، چون من واقعا خودم با این مشکل روبه رو بودم من در اردبیل جامعه‌ای که مذهبی بود بزرگ شدم. پدر من اجازه نمی‌داد باشگاه بروم، چون هم دید بدی به باشگاه داشتند هم رفت و آمد زیاد را صحیح نمی‌دانستند. یکی از محدودیت ها این است که سرمایه گذاری روی ورزش بانوان انجام نمی‌شود که این هم یک کاهش انگیزه ایجاد می‌کند. 

 

 

محمدی: به نظر من حجاب محدودیت نیست، چون اگر زمانی حجاب را بردارند، کسانی هستند که حجاب را رعایت کنند. خود من هم شاید به نظر به حجاب اعتقاد نداشته باشد، ولی واقعا این پوشش را کنار نمی‌گذارم و برای خودم جا افتاده است و شاید بدون حجاب دچار مشکل شوم. در مسابقات جهانی هم اصلا مشکلی نیست، اما یک سری تعصبات بی جا هست که در مورد حجاب دچار مشکل می‌شوند؛ تعصبات بی جایی که هم از جامعه هم از طرف مسئولین در مورد حجاب هست ما را دچار مشکل می‌کند. اصلا با حجابی که در مسابقه دارم مشکل ندارم. خانم‌هایی که می روند مسابقات جهانی من با آنان صحبت کردم، گفتند مشکلی نداشتند اصلا وارد زمین که می‌شوید، یادتان می‌رود فکر می‌کنید فقط مسابقه است اصلا سخت نیست.

عبدی: به اعتقاد من ما نباید تفاوت زیادی بین دختر و پسر قائل شویم؛ تفاوت از نظر حجاب منظورم نیست، تفاوتی که به هر حال یک دختر می‌تواند در زمینه‌های ورزشی موفق باشد حتی مثلا خیلی بهتر هم می‌تواند کار کند؛ اما مثلا شما در مورد حجاب و پوشش می‌پرسید، چون در این کشور زندگی کردیم و واقعیت‌هایی که وجود دارد را پذیرفته‌ایم؛ در کنار همین سعی می‌کنیم در حد عرف به حجاب و پوشش خودمان اهمیت دهیم و فکر نمی‌کنم افراد و کسی که تحصیل کرده در دانشگاه بوده مطمئنا حدود خودش را می‌تواند تشخیص بدهد که هر جایی که می‌رود چه پوششی داشته باشد.

 

عبدی: در ورزش بانوان باید یک مقدار سرمایه گذاری بیشتری شود؛ یعنی به هر حال به دید ورزش این طور نگاه نکنیم که فقط آقایان می‌توانند در مسابقات ورزشی مقام داشته باشند. حتی خانم‌ها هم می‌توانند و اگر این موضوع را بسط دهند و سعی کنند که هزینه‌هایی که سرمایه گذاری بیشتری روی موضوعات و رشته‌های مختلف ورزشی انجام دهند، خیلی بهتر می‌شود. می‌توانیم از نظر قهرمانی در سطح جهانی مطرح باشیم. من خودم کرمانشاه بودم آنجا قهرمان جهانی در رشته‌های مختلف کشوری داشتیم چه خوب استعداد‌های من دیدم واقعا می‌توانستند موفق باشند؛ اما به خاطر یک سری محدودیت‌هایی که از نظر اجتماعی و از نظر انجمن‌های ورزشی بوده نتوانستند که تا یک سطحی بیشتر بالا بیایند، ولی این دید را کلا کنار بگذاریم که از نظر ورزشی هیچ تفاوتی بین دختر و پسر نیست.

عبدی: به نظرم حاشیه‌هایی است که حین مسابقات وجود دارد است.

 

محمدی: به نظرم، چون دیده نشدند این حواشی ایجاد شده است. اگر دیده می‌شدند به نظرم همه چیز عادی‌تر بود.

 

عبدی: الان مسابقات کشوری برگزار شده مثلا در اخبار از ما در مسابقاتی که هستیم و پوشش کامل داریم پخش نمی‌کنند و مسابقات خانم‌ها را فقط می‌نویسند که مثلا ورزشکاران بانوان به مسابقات کشوری راه پیدا کردند. خب این موضوعات و تبعیض‌ها یک خرده باعث دلسردی می‌شود.

 

عبدی: شاید اطرافیان به من می‌گویند من را یک فرد کاملا موفق می‌دانند، ولی گاهی اوقات بارها و بار‌ها حسرت خوردم. حسرت سال‌هایی را که می‌توانستم تلاش بیشتری کنم و به موفقیت‌های خیلی زیادی برسم و نرسیدم و فکر می‌کنم الان در حال حاضر جایگاهی که باید باشم نیستم، ولی خب سعی می‌کنم که به گذشته فکر نکنم. به هر حال یک سری مشکلات و مسائل بوده که نتوانستم به موفقیت دست پیدا کنم، ولی در حال حاضر که خودم را پیدا کردم سعی می‌کنم با یک برنامه ریزی خاصی که دارم به سمت اهدافم برسم.

محمدی: من هم دقیقا مثل خانم عبدی هستم و در دید اطرافیان و دوستان شاید آدم موفقی به نظر برسم، ولی اصلا از وضعیتم راضی نیستم، خیلی می‌توانستم تلاش بیشتری داشته باشم. می‌توانستم وضعیت بهتری داشته باشم، از خودم راضی نیستم و باید بهتر از این بودم. حسرت سال‌های از دست رفته سخت است، ولی وقتی فکر می‌کنم نهایتا تا ۳۵ سالگی می‌شود کار کرد در شرایطی هستم که به این سال‌های باقی مانده می‌چسبم و سعی کنم به آینده امیدوار باشم. 

 

عبدی: شهریور قرار است مسابقات جهانی بلغارستان برگزار شود و المپیک فرانسه در آن رشته برگزار خواهد شد. هنوز مشخص نیست ما در مسابقات باشیم یا نباشیم. اردوی تیم ملی هم یک سری وزن‌های مختلف دارد که افراد شرکت کننده در مسابقات جهانی از بیم اوزان مختلف انتخاب می‌شوند. در تیر ماه هم یک دوره دیگر اردو داریم که بعدا مشخص می‌شود چه افرادی بالا می‌روند و دوباره تمرینات فشرده برای برنده شدن برگزار می‌شود و در نهایت شهریور ماه مسابقات جهانی بلغارستان است.

 

عبدی: همیشه دوست داشتم به خیلی از رشته‌های ورزشی دیگر با دید بهتری نگاه کنم. در کشور ما به فوتبال خیلی اهمیت داده می‌شود و نتیجه آنچنان رضایت بخشی نمی‌بینیم، ولی چه طور می‌شد به رشته‌های دیگر هم اهمیت می‌دادن و بهش می‌پرداختند مطمئنا می‌توانستیم در سطح جهانی موفق باشیم.

محمدی: شاید بگویند فوتبال حرفه‌ای دنبال می‌شود، ولی آن را هم در جایگاه حرفه‌ای نمی‌بینم، چون واقعا ورزش کردن یک سری شرایط خاص خودش را دارد. باید تغذیه‌ات به جا باشد خواب و فعالیتت هم به جا باشد. باور کنید همه ورزشکارانمان نابغه هستند که با این شرایط افتخارآفرینی می‌کنند. مثلا هادی ساعی را تصور کنید یک نابغه است هیچ امکانات خاصی برایش در نظر گرفته نشده که هادی ساعی شده هیچ استعدادیابی خاصی برایش انجام نشده او نابغه است که به اینجا رسیده است. علیرضا دبیر را ببینید تا دبیرستان فوتبال بازی می‌کرده و اصلا نمی‌دانسته که می‌تواند با یک اتفاق وارد کشتی شده و علیرضا دبیر فعلی شود. ممکن بود آن اتفاق در زندگی اش نیفتد و ما علیرضا دبیری نداشته باشیم. همه این‌ها با برنامه ریزی انجام می‌شود همه اش اگر ورزش مدارس اهمیت داده شود مطمئن باشید که ورزش ما دگرگون می‌شود همه چیز از پایه باید برنامه ریزی شود.

 

عبدی: حتما، همین الان هم دوستان زیادی از دانشگاه‌های مختلف و شاگردان زیادی دارم. همین الان در زمینه‌های مختلف از من راهنمایی می‌گیرند در زمینه درسی یا ورزشی به آنان می‌گویم در کنار درستان حتما ورزشی را انتخاب کنید. سرکلاس که می‌روم صحبت‌های اولیه که برایشان دارم می‌گویم شما درس می‌خوانید حتما ورزش کنید بدن سالم که داشته باشید مغز سالمی هم می‌توانید داشته باشید و این می‌تواند خیلی به شما کمک کند.

محمدی: هر جای جامعه که هستم همه را تشویق می‌کنم به ورزش کردن و می‌گویم هم باید درسشان را بخوانند هم ورزش کنند مدارسی که می‌رفتیم و خانم مدیر می‌گفت فلانی درسش خوب نیست گفتم نه بیاید من کمکش می‌کنم، چون همین اتفاق برای خودم افتاد نه اینکه خیلی درسم در سطح پایینی باشد؛ ریاضی تجدید شده بودم دقیقا تجدیدم روی قهرمانی کشوری افتاده بود و اجازه ندادن از خانه بروم من به زور رفتم و موقعه‌ای که از شهر خارج می‌شدم زنگ زدم خداحافظی کردم، ولی استادم به من گفت اگر به این صورت درس بخوانی به مسابقات نمیبرمت و سال آینده معدلم ۱۷ شد.