یادداشت دانشجویی |
گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو- سید امیرحسین حسینی؛* جدیدترین آمار منتشر شده از سوی صندوق بین المللی پول نشان می‌دهد ایران در سال ۲۰۱۷ توانسته جایگاه خود به عنوان هجدهمین اقتصاد بزرگ دنیا را حفظ کند.
بر اساس برآورد‌های این نهاد بین المللی تولید ناخالص داخلی ایران بر اساس شاخص قدرت خرید در سال ۲۰۱۷ به ۱۶۳۰ میلیارد دلار رسیده است. این رقم نسبت به سال قبل از آن ۸۱ میلیارد دلار افزایش داشته است. تولید ناخالص داخلی ایران در سال ۲۰۱۶ بالغ بر ۱۵۴۹ میلیارد دلار اعلام شده بود.
بر این اساس در رتبه بندی ۱۹۳ کشور جهان، ایران در رتبه هجدهم از نظر حجم تولید ناخالص داخلی خود در سال ۲۰۱۷ قرار گرفته است که نسبت به سال قبل تغییری نداشته است. تولید ناخالص داخلی کشور‌هایی مثل استرالیا، هلند، آفریقای جنوبی، سوئد و سوئیس از ایران کمتر بوده است.
چین با تولید ناخالص داخلی ۲۳ هزار میلیارد دلاری در رتبه نخست جهان قرار گرفته و آمریکا با ۱۹ هزار میلیارد دلار در رتبه دوم و هند با ۹۴۰۰ میلیارد دلار در رتبه سوم از این نظر قرار گرفته‌اند.
این گزارش پیش بینی کرده است، تولید ناخالص داخلی ایران در سال ۲۰۱۸ نیز با رشد ۹۴ میلیارد دلاری نسبت به سال ۲۰۱۷ مواجه شود و به ۱۷۲۴ میلیارد دلار برسد.
خبر بسیار واضح است، آن را نه مرکز ملی آمار منتشر کرده و نه منبع آن بانک مرکزی جمهوری اسلامی ایران است؛ بلکه یکی از معتبرترین مراکز اقتصادی جهان به نام صندوق بین المللی پول ناشر آن است.
خبر نسبتا امیدوار کننده بود؛ ولی چرا حجم زیاد سیگنال‌های منفی باعث شد مردم این آمار لذت بخش را دروغی بزرگ یاد کرده و از آن دوباره علیه حاکمیت استفاده و رای بر دروغگویی و یاوه گویی صدا و سیمای جمهوری اسلامی صادر کنند؟!
ابتدا جایگاه روانی آن در انسان را در نظر می گیریم، ذهن انسان بعضا با واقعیت متفاوت است و دوست دارد آن طور که می‌خواهد بفهمد و ادراک خود را نسبت به موضوعات قالب می‌داند. یکی از راه‌های مدیریت افکار عمومی همین تغییر ادراک است و این گاهی اوقات سخت نگران کننده می‌شود و جایگاه عملیات روانی دشمن را در جنگ اقتصادی برجسته‌تر می‌نماید.
دشمن سعی می‌کند ادراک ما را از واقعیت دو گونه کند و تطبیقش را برهم بزند به طور مثال ما در فقرزدایی به لحاظ آمار‌ها، واقعیت‌ها و شاخص‌ها جزو موفق‌ترین کشور‌های دنیا هستیم؛ ولی در ادراک مردمِ ما اتفاقا حس فقر بیشتری وجود دارد.
بطور عامیانه اگر بخواهیم مثال بزنیم، تفاوت سبد جهیزیه خواهر بزرگ و خواهر کوچک را مقایسه کنید و سبد‌های دخترعمه ده سال پیش و دخترخاله امروز را بسنجید. حقیقتا در همه زمینه‌های اقتصادی رشد و ارتقای بسیار خوبی داشته‌ایم، ولی دشمن به دنبال بحرانی نشان دادن وضعیت است و پیشرفت‌های ما را انکار می‌کند و نقاط ضعف را با استفاده از ابزار‌های جنگ روانی در میان مردم برجسته و رایج می‌کند و حس نارضایتی را تلقین می‌نماید.
یکی از راه حل‌های مهم نشان دادن پیشرفت (حفظ و احیای حافظه تاریخی) مردم است. در حال حاضر مردم از لحاظ عملیات روانی وضعیتی که در ده سال قبل خود داشته‌اند، فراموش کرده‌اند. باید از وضعیت کنونی تصویر مقایسه‌ای با گذشته خودشان و همچنین با مردم مشابه خودشان در سایر کشور‌ها داشته باشند.
ما انواع ابزار‌ها را برای حفظ حافظه تاریخی مردم داریم؛ اما در کنار کوزه نگه داشته‌ایم تا آبش را بخوریم... و همین مساله باعث شده است ذهن ما تخریب و پاک شود و از جمله (الان کجاییم و چقدر وضعمان خراب است) به جای جمله ما (کجا بودیم و چه قدر جلو آمده‌ایم) که سرشار از امید و اعتماد به نفس است، استفاده کنیم.
البته قابل ذکر است، جملات بالا مشکلات جدی امروز اقتصادی کشور را نفی نکرده و نویسنده هم قائل به مسائل روز اقتصادی کشور است؛ اما منتقد عملکرد و فرایند‌هایی است که نتوانستند واقعیت‌ها و دستاورد‌های مهم و کلان کشور چه در حوزه اقتصاد و چه در سایر حوزه‌ها را به خوبی در جامعه انتقال داده و به جای حس غرور و عزت ملی، حس یاس و ناامیدی را به جامعه القا کرده‌اند.
سید امیرحسین حسینی- دبیر آموزش جامعه اسلامی دانشجویان دانشگاه قم
انتشار یادداشت‌های دانشجویی به معنای تأیید تمامی محتوای آن توسط «خبرگزاری دانشجو» نیست و صرفاً منعکس کننده نظرات گروه‌ها و فعالین دانشجویی است.
ارسال نظرات