یادداشت دانشجویی|
گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو-محمدامین اسکندری؛* ما هنوز در دیوانسالاری خود به حد کمال نرسیده ایم؛ چرا که مثلاً بعد از استعفا یا بازنشستگی یک مسئول از طرف چندین نهاد نظارتی و قوه قضاییه به علت فساد اخلاقی، مالی و هر مشکل دیگر بازخواست می‌شود؛ اما متاسفانه آن مدیر و مسئولی که در طول مدیریت خود فساد نداشته، ولی با نحوه و عملکرد خود خساراتی را وارد کرده مورد سئوال قرار نمی‌گیرد و این یک خلاء در سیستم نظارتی ماست.
یکی از همان افراد، که شش سال وزارت دیپلماسی ایران در اختیار او بوده، جناب آقای ظریف است. وی شب گذشته همزمان با سفر بشاراسد به ایران و چند روز قبل از جلسه دوباره مجمع درباره Fatf استعفا می‌دهد. این رسم بد مدیران ماست که وقتی گره‌ای در کارشان می‌افتد، یا در مشکلی که خود بانی آن هستند، شانه خالی می کنند به جای جبران استعفا می‌دهند.
این استعفا می‌تواند به خاطر تصویب نشدن احتمالی Fatf از سوی مجمع باشد، چراکه بارها برخی وزرا در صورت تصویب نشدن تهدید به استعفا کرده اند و کناره گیری آقای ظریف قبل جلسه، هشدار به مجمع است.
برای اینکه اصلاً سیاست‌های دولت آقای روحانی در دیپلماسی به قول خودشان در‌های باز چینی برای جذب سرمایه است که لازمه آن گرفتن بهانه از غرب و درنهایت پیوستن بی چون و چرا به کنوانسیون‌ها و لوایح بین المللی است؛ اما با نگاهی جزئی خواهیم فهمید ایران چین نیست و سرمایه گذاران بعد از برجام هم بیشتر در هتلداری و صنعت توریسم وارد شدند؛ پس این سیاست در‌های باز فیلیپین و تایلند است نه چین.
همچنین آقای ظریف گفته بودند این استعفا شاید تلنگری باشد که وزارت امور خارجه به جایگاه قانونی خود بازگردد، اتفاقاً این خواست ما هم هست برای اینکه آقای ظریف بارها به علت رعایت نکردن خطوط قرمز و قانونی نظام در جریان مذاکرات، تلاش برای بهره برداری انتخاباتی از مذاکرات، اظهار عجز در برابر دشمنان، تلاش برای تحمیل معاهدات خارجی به کشور با بزرگنمایی غیر واقعی از تهدیدات، رعایت نکردن اصول حرفه‌ای دیپلماسی در تنظیم توافقنامه و اصل عقلانی اجرای گام به گام برجام و بسیار موارد دیگر دخیل است و نمی‌گوییم متهم است و شاید مورد بازخواست قرار نگیرد، اما آنچه مهم است اینکه رویه‌ای نظارتی در کشور ایجاد شود که یک مدیر بعد از اتمام کار خود مسئول عملکرد خود باشد که یک خواست عقلانی است نه اینکه بعد از رفتن از قدرت تبدیل به اپوز شود و همه مشکلات را گردن نظام بیاندازد.
یکی از همان افراد، که شش سال وزارت دیپلماسی ایران در اختیار او بوده، جناب آقای ظریف است. وی شب گذشته همزمان با سفر بشاراسد به ایران و چند روز قبل از جلسه دوباره مجمع درباره Fatf استعفا می‌دهد. این رسم بد مدیران ماست که وقتی گره‌ای در کارشان می‌افتد، یا در مشکلی که خود بانی آن هستند، شانه خالی می کنند به جای جبران استعفا می‌دهند.
این استعفا می‌تواند به خاطر تصویب نشدن احتمالی Fatf از سوی مجمع باشد، چراکه بارها برخی وزرا در صورت تصویب نشدن تهدید به استعفا کرده اند و کناره گیری آقای ظریف قبل جلسه، هشدار به مجمع است.
برای اینکه اصلاً سیاست‌های دولت آقای روحانی در دیپلماسی به قول خودشان در‌های باز چینی برای جذب سرمایه است که لازمه آن گرفتن بهانه از غرب و درنهایت پیوستن بی چون و چرا به کنوانسیون‌ها و لوایح بین المللی است؛ اما با نگاهی جزئی خواهیم فهمید ایران چین نیست و سرمایه گذاران بعد از برجام هم بیشتر در هتلداری و صنعت توریسم وارد شدند؛ پس این سیاست در‌های باز فیلیپین و تایلند است نه چین.
همچنین آقای ظریف گفته بودند این استعفا شاید تلنگری باشد که وزارت امور خارجه به جایگاه قانونی خود بازگردد، اتفاقاً این خواست ما هم هست برای اینکه آقای ظریف بارها به علت رعایت نکردن خطوط قرمز و قانونی نظام در جریان مذاکرات، تلاش برای بهره برداری انتخاباتی از مذاکرات، اظهار عجز در برابر دشمنان، تلاش برای تحمیل معاهدات خارجی به کشور با بزرگنمایی غیر واقعی از تهدیدات، رعایت نکردن اصول حرفه‌ای دیپلماسی در تنظیم توافقنامه و اصل عقلانی اجرای گام به گام برجام و بسیار موارد دیگر دخیل است و نمی‌گوییم متهم است و شاید مورد بازخواست قرار نگیرد، اما آنچه مهم است اینکه رویه‌ای نظارتی در کشور ایجاد شود که یک مدیر بعد از اتمام کار خود مسئول عملکرد خود باشد که یک خواست عقلانی است نه اینکه بعد از رفتن از قدرت تبدیل به اپوز شود و همه مشکلات را گردن نظام بیاندازد.
*مسئول سیاسی بسیج دانشجویی دانشگاه خوارزمی
انتشار یادداشت‌های دانشجویی به معنای تأیید تمامی محتوای آن توسط «خبرگزاری دانشجو» نیست و صرفاً منعکس کننده نظرات گروه‌ها و فعالین دانشجویی است.
ارسال نظرات