یادداشت دانشجویی|
گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو، سیدعلی موسوی نژاد؛* در مورد طرح استانی شدن انتخابات چندین نکته قابل توجه وجود دارد که در این فرصت برخی از آن‌ها بیان می‌کنم:
نکته اولی که باید از نمایندگان مجلس پرسید این است که ضرورت و اولویت تصویب چنین طرحی در این شرایط کشور چیست؟ آیا موضوعات مهم تری هم، چون مشکلات معیشتی و مبارزه با تبعیض و مفاسد اقتصادی براین طرح ارجحیت ندارند؟ چند ماه است مجلس وقت و انرژی خود را روی طرحی گذاشته که از مجلس پنجم تا به حال همواره مطرح بوده و به نظر میرسد دردی از مردم دوا نخواهد کرد. مجلس بر اولویت بندی مصوبات خود دقت کند تا مردم حداقل به این دل خوش کنند که نمایندگانشان در بهارستان به فکر مشکلات و معضلات ملموس آن‌ها هستند.
نکته دوم اینکه چطور نمایندگانی که باوجود شهرستانی بودن حوزه انتخابیه، قادر به پاسخگویی و حل حداکثری مشکلات مردم نیستند، با استانی شدن انتخابات می‌خواهند درد مردم را بشنوند و چاره اندیشی کنند؟
یکی از معضلات این طرح غیرقابل دسترس شدن نمایندگان استان‌ها برای بسیاری از مردم آن استان به خصوص مردم شهرستان‌ها و روستا‌ها است که در شرایط عادی هم صدای آن‌ها به زحمت به مسئولین میرسد.
آیا یک نماینده در استان تهران وقت می‌کند در عرض ۴ سال مشکلات مردم تهران، دماوند، ورامین، رباط کریم و. را فقط بشنود؟ چه برسد که سعی در رسیدگی به آن‌ها کند!
نکته سوم مغایرتی است که این طرح با چند بند از اصل سوم قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران دارد، البته نیک مستحضریم که تشخیص این مغایرت‌ها وظیفه شورای محترم نگهبان است، اما اشاره به برخی از آن‌ها خالی از لطف نیست: مثلا در مورد بند ۸ اصل مذکور، قطعا استانی شدن انگیزه بسیاری از مردم از جمله مردم مناطق حاشیه‌ای و محروم‌تر را برای شرکت در انتخابات کاهش می‌دهد چرا که این احتمال که با استانی شدن انتخابات، نماینگان دست نیافتنی‌تر شده و به دغدغه‌های مردمی که شاید به نوعی اقلیت به حساب بیایند رسیدگی نمی‌کند، بر میزان مشارکت مردم تاثیر منفی خواهد گذاشت.
درمورد بند ۹ اصل مذکور نیز بنظر میرسد که با استانی شدن انتخابات و به تبع آن توجه ویژه‌ای که به مراکز استان‌ها و مناطق پرجمعیت می‌شود، به نوعی در عمل به ایجاد تبعیض در حق مردم مناطق کم جمعیت و محروم منجر می‌شود. حال آنکه رسیدگی به مسائل کلان‌تر در سطح استان، طبیعتا فرصت رسیدگی به بسیاری از مشکلات شهرستان‌ها را از نمایندگان می‌گیرد.
چگونه نماینده‌ای که نمی‌تواند معضلات حوزه شهرستان خود را بطور کارآمدی پیگیری کند، با استانی شدن انخابات می‌تواند از پس این وظیفه برآید؟!
مسئله بعدی مغایرتی است که بابند ۱۵ اصل سوم قانون اساسی وجود دارد؛ چراکه با استانی شدن انتخابات، اقوام مختلف و اقلیت‌های مذهبی به رسمیت شناخته شده از نظر امکان داشتن نماینده در سطح استان به مشکل برمی خورند و این امر ممکن است به بروز اختلافات و خدشه دار شدن برادری اسلامی و تعاون عمومی بیانجامد.
در پایان از نماینگان محترم مجلس میخواهیم که بجای وقت گذرانی برای چنین مصوباتی، به مشکلات و دغدغه‌های اصلی مردم که همان مسائل معیشتی و امور مرتبط با آن است بپردازند.
سیدعلی موسوی نژاد-دبیر شورای تبیین مواضع بسیج دانشجویی استان قم
نکته اولی که باید از نمایندگان مجلس پرسید این است که ضرورت و اولویت تصویب چنین طرحی در این شرایط کشور چیست؟ آیا موضوعات مهم تری هم، چون مشکلات معیشتی و مبارزه با تبعیض و مفاسد اقتصادی براین طرح ارجحیت ندارند؟ چند ماه است مجلس وقت و انرژی خود را روی طرحی گذاشته که از مجلس پنجم تا به حال همواره مطرح بوده و به نظر میرسد دردی از مردم دوا نخواهد کرد. مجلس بر اولویت بندی مصوبات خود دقت کند تا مردم حداقل به این دل خوش کنند که نمایندگانشان در بهارستان به فکر مشکلات و معضلات ملموس آن‌ها هستند.
نکته دوم اینکه چطور نمایندگانی که باوجود شهرستانی بودن حوزه انتخابیه، قادر به پاسخگویی و حل حداکثری مشکلات مردم نیستند، با استانی شدن انتخابات می‌خواهند درد مردم را بشنوند و چاره اندیشی کنند؟
یکی از معضلات این طرح غیرقابل دسترس شدن نمایندگان استان‌ها برای بسیاری از مردم آن استان به خصوص مردم شهرستان‌ها و روستا‌ها است که در شرایط عادی هم صدای آن‌ها به زحمت به مسئولین میرسد.
آیا یک نماینده در استان تهران وقت می‌کند در عرض ۴ سال مشکلات مردم تهران، دماوند، ورامین، رباط کریم و. را فقط بشنود؟ چه برسد که سعی در رسیدگی به آن‌ها کند!
نکته سوم مغایرتی است که این طرح با چند بند از اصل سوم قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران دارد، البته نیک مستحضریم که تشخیص این مغایرت‌ها وظیفه شورای محترم نگهبان است، اما اشاره به برخی از آن‌ها خالی از لطف نیست: مثلا در مورد بند ۸ اصل مذکور، قطعا استانی شدن انگیزه بسیاری از مردم از جمله مردم مناطق حاشیه‌ای و محروم‌تر را برای شرکت در انتخابات کاهش می‌دهد چرا که این احتمال که با استانی شدن انتخابات، نماینگان دست نیافتنی‌تر شده و به دغدغه‌های مردمی که شاید به نوعی اقلیت به حساب بیایند رسیدگی نمی‌کند، بر میزان مشارکت مردم تاثیر منفی خواهد گذاشت.
درمورد بند ۹ اصل مذکور نیز بنظر میرسد که با استانی شدن انتخابات و به تبع آن توجه ویژه‌ای که به مراکز استان‌ها و مناطق پرجمعیت می‌شود، به نوعی در عمل به ایجاد تبعیض در حق مردم مناطق کم جمعیت و محروم منجر می‌شود. حال آنکه رسیدگی به مسائل کلان‌تر در سطح استان، طبیعتا فرصت رسیدگی به بسیاری از مشکلات شهرستان‌ها را از نمایندگان می‌گیرد.
چگونه نماینده‌ای که نمی‌تواند معضلات حوزه شهرستان خود را بطور کارآمدی پیگیری کند، با استانی شدن انخابات می‌تواند از پس این وظیفه برآید؟!
مسئله بعدی مغایرتی است که بابند ۱۵ اصل سوم قانون اساسی وجود دارد؛ چراکه با استانی شدن انتخابات، اقوام مختلف و اقلیت‌های مذهبی به رسمیت شناخته شده از نظر امکان داشتن نماینده در سطح استان به مشکل برمی خورند و این امر ممکن است به بروز اختلافات و خدشه دار شدن برادری اسلامی و تعاون عمومی بیانجامد.
در پایان از نماینگان محترم مجلس میخواهیم که بجای وقت گذرانی برای چنین مصوباتی، به مشکلات و دغدغه‌های اصلی مردم که همان مسائل معیشتی و امور مرتبط با آن است بپردازند.
سیدعلی موسوی نژاد-دبیر شورای تبیین مواضع بسیج دانشجویی استان قم
انتشار یادداشت‌های دانشجویی به معنای تأیید تمامی محتوای آن توسط «خبرگزاری دانشجو» نیست و صرفاً منعکس کننده نظرات گروه‌ها و فعالین دانشجویی است.
ارسال نظرات