با تلاش گروه تحقیقاتی بین‌المللی؛
به گزارش خبرنگار فناوری خبرگزاری دانشجو، همه روزنه‌های نانویی به یک اندازه درست نشده‌اند. قطر آن‌ها بین ۱ تا ۱۰ نانومتر متفاوت است. کوچکترین این نانوروزنه‌ها به نام SND (Single Digit Nanopores) قطری کمتر از ۱۰ نانومتر دارد و اخیرا برای اندازه گیری دقیق انتقال در آزمایش‌ها استفاده می‌شود.
گروهی از دانشمندان آزمایشگاه ملی لارنس لیور مور (LLNL) و همکارانشان از هفت موسسه دیگر به سرپرستی موسسه تکنولوژی ماساچوست (MIT) آزمایش‌های اخیر SDN را شناسایی کرده‌اند.
آن‌ها شکاف‌های اساسی در درک هیدرودینامیک نانویی، غربال مولکولی، ساختار‌های سیال و ترمودینامیک شناسایی کرده‌اند. این تیم درک بهتری از انتقال در مقیاس نانو را بیان کردند که می‌تواند منجر به فناوری‌های جدیدی از جمله غشایی برای تصفیه آب، مواد تراوا به گاز و دستگاه‌های ذخیره انرژی می‌شود.
دانشمند مواد LLAL گفت: «اگر بخواهیم این شکاف‌ها را پر کنیم می‌توانیم نقل و انتقال مولکولی و یونی را در مقیاس نانو کشف کنیم که می‌تواند برای کاربرد‌های تکنولوژی‌های جدید استفاده شوند.»
SDNها برای غربال یون‌های آب دریا موثرند. آن‌ها می‌توانند به عنوان غشا برای شیرین کردن آب دریا استفاده شوند.
الکساندر نوی دانشمند مواد LLNL و از نویسنده‌های این مقاله گفت: «درک عمیق‌تر از چگونگی انتقال آب بین SDNها ممکن است به ما اجازه دهد که نمونه‌های بهتری از غشا‌های پروتئینی مثل غشا آبزیان بسازیم و در تصفیه آب از آن‌ها استفاده کنیم.»
این تیم ۷ شکاف علمی در درک رفتار نانومقیاس‌ها پیدا کردند مثلا دیدند که یک افزایش جریان عجیب در باریکترین نانوروزنه‌ها وجود دارد و این روزنه‌ها بیشترین درصد انتقال جرم را دارند.
انتظار می‌رود این گروه با انتقال مولکولی و یونی، محدودیت مکانیک سیالات در مقیاس بزرگتر را آزمایش کند و فرصت‌هایی برای اکتشاف فناوری‌های جدید سنتز و طیف سنجی فراهم کند و درک انتقال‌های مولکولی را افزایش دهد.
ارسال نظرات