به گزارش گروه سیاسی خبرگزاری دانشجو، جاناتان شانزر (Jonathan Schanzer) - سایت کامنتری: اسرائیل تاکنون با دشمنانی روبه رو بوده که از تجهیزات پیشرفته برخوردار نبودند. حملات نیرو‌های نیابتی ایران از جمله حماس، حزب الله و جنبش اسلامی فلسطین، را گنبد آهنین -با ۸۶ درصد موفقیت- محدود می‌کرد. این رقم با توجه به شلیک راکت‌های غیرهدایت‌شونده از سوی دشمنان اسرائیل افزایش هم می‌یابد. اما اخیرا اسرائیل با مشکل تازه‌ای روبه رو شده و آن هم شلیک راکت‌های نقطه‌زن به اهداف اسرائیلی است.
ایران در حال حاضر تمام‌وقت روی برنامه‌ای کار می‌کند که به نیابتی‌هایش امکان تبدیل راکت‌های غیرهدایت‌شونده به موشک‌های هوشمند را می‌دهد. اگر پروژه ایران به موفقیت برسد دشمنان اسرائیل تواناییِ زدن اهداف مورد نظر خود با اختلاف ۵ تا ۱۰ یاردی از نقطه مورد نظر را پیدا می‌کنند.
تبدیل راکت‌های غیرهدایت شونده به جنگ‌افزار‌های نقطه‌زن، هم ساده و هم پیچیده است. ساده است، چون کیت لازم برای این کار فقط ۱۵ هزار دلار قیمت دارد و پیچیده است، چون پیاده کردن یک راکت برای سوار کردن فناوری نقطه‌زنی نیازمند دانش و زیرساخت‌هایی است که نیرو‌های نیابتی ایران از آن‌ها برخوردار نیستند؛ بنابراین آن‌ها تلاش می‌کنند به فناوری و قطعات لازم دست یابند، اما گشت‌زنی هوایی اسرائیلی‌ها همراه با جاسوسی دقیق، کار انتقال قطعات و فناوری مهمات نقطه‌زن را دشوار کرده است.
هم اسرائیل و هم ایران می‌دانند که اگر تعداد کافی از جنگ‌افزار‌های نقطه‌زن به دست دشمنان اسرائیل برسد، بازی عوض خواهد شد. نخست، این جنگ‌افزار‌ها اسرائیل را مجبور خواهد کرد از تعداد بیشتری از سامانه‌های دفاعی گنبد آهنین استفاده کند. هزینه هر یک از این سامانه‌ها بین ۵۰ هزار تا ۱۰۰ هزار دلار است که به این ترتیب دفاع از اسرائیل را پرهزینه‌تر می‌کند.
نگران‌کننده‌تر این‌که، با شلیک تعداد کافی از جنگ‌افزار‌های نقطه‌زن به یک هدف واحد، نیابتی‌های ایران چه‌بسا بتوانند در مقایسه با سیستم‌های دفاع موشکی اسرائیل از قدرت مانور و هوشمندی بیشتری برخوردار بوده و بر آن غلبه کنند که در این صورت عبور یک یا چند راکت از سیستم‌های دفاعی اسرائیل بسیار محتمل است. در این صورت اگر هدف مورد نظر کارخانه مواد شیمیایی حیفا، مرکز فرماندهی نیرو‌های دفاعی در تل‌آویو، فرودگاه بین‌المللی بن‌گوریون یا ساختمان‌های دولتی باشد، نتیجه فاجعه‌بار خواهد بود.
تا همین اواخر فقط حزب‌الله تعداد چشمگیری از جنگ‌افزار‌های نقطه‌زن ایرانی را در اختیار داشت. اما اخیرا گفته شد که حوثی‌های یمن نیز این جنگ‌افزار‌ها را دارند. به علاوه ایران نیز در زرادخانه‌های خودش از این جنگ‌افزار‌ها دارد که سهمگین‌تر و مهم‌تر است. آن‌ها راکت‌های غیرهدایت‌شونده‌ای نیستند که به جنگ‌افزار‌های نقطه‌زن تبدیل شده باشند بلکه از ابتدا این‌گونه ساخته و تولید شده‌اند و حتی برخی از آن‌ها در برابر سیستم‌های مسدودکننده جی‌پی‌اس – یکی از بهترین تمهیدات اسرائیل برای مقابله با این جنگ‌افزار‌ها – نیز مصونیت دارند.
پایگاه‌های نظامی اسرائیل می‌توانند جنگ‌افزار‌های نقطه‌زن را در زمین بهتر از آسمان هدف قرار دهند و آن‌ها را منهدم کنند. مشکلی که وجود دارد گشت‌زنی در سرزمین‌های گسترده‌ای است که ایران برای ساخت، انبار و شلیک این مهمات از آن استفاده می‌کند.
اخیرا اسرائیل برخی از اهداف ایرانی را در عراق و سوریه هدف قرار داده است. گفته می‌شود این اهداف محل انبار جنگ‌افزار‌های نقطه‌زن بوده است. اما هدف قرار دادن جنگ‌افزار‌های نقطه‌زن در آینده بسیار دشوارتر خواهد بود چرا که حکومت ایران نه تنها به سختی تلاش می‌کند انتقال و مونتاژ این جنگ‌افزار‌ها را مخفیانه انجام دهد، بلکه در پی یافتن راه‌هایی است تا آن‌ها را در جا‌های مناسبی انبار کند که هر گونه ضربه زدن به آن‌ها سخت یا غیرممکن باشد.
اگر اسرائیل راهی برای متوقف کردن پروژه جنگ‌افزار‌های نقطه‌زن ایران پیدا نکند ویژگی جنگ‌های اسرائیل دگرش خواهد یافت. پیش از این اسرائیل هرگز مجبور نبوده وارد جنگ‌های طولانی یا خونین شود، بلکه این کشور همواره عملیات محدودی را راهبری کرده است. اسرائیل همچنین در بیشتر موارد تعیین کننده آغاز و پایان مناقشات بود است. اما اکنون با ورود جنگ‌افزار‌های نقطه‌زن ایران به بازی، اسرائیل دیگر نمی‌تواند تعیین‌کننده شرایط مناقشه‌ای باشد که دشمنانش آن را طراحی کرده‌اند.
ایران در حال حاضر تمام‌وقت روی برنامه‌ای کار می‌کند که به نیابتی‌هایش امکان تبدیل راکت‌های غیرهدایت‌شونده به موشک‌های هوشمند را می‌دهد. اگر پروژه ایران به موفقیت برسد دشمنان اسرائیل تواناییِ زدن اهداف مورد نظر خود با اختلاف ۵ تا ۱۰ یاردی از نقطه مورد نظر را پیدا می‌کنند.
تبدیل راکت‌های غیرهدایت شونده به جنگ‌افزار‌های نقطه‌زن، هم ساده و هم پیچیده است. ساده است، چون کیت لازم برای این کار فقط ۱۵ هزار دلار قیمت دارد و پیچیده است، چون پیاده کردن یک راکت برای سوار کردن فناوری نقطه‌زنی نیازمند دانش و زیرساخت‌هایی است که نیرو‌های نیابتی ایران از آن‌ها برخوردار نیستند؛ بنابراین آن‌ها تلاش می‌کنند به فناوری و قطعات لازم دست یابند، اما گشت‌زنی هوایی اسرائیلی‌ها همراه با جاسوسی دقیق، کار انتقال قطعات و فناوری مهمات نقطه‌زن را دشوار کرده است.
هم اسرائیل و هم ایران می‌دانند که اگر تعداد کافی از جنگ‌افزار‌های نقطه‌زن به دست دشمنان اسرائیل برسد، بازی عوض خواهد شد. نخست، این جنگ‌افزار‌ها اسرائیل را مجبور خواهد کرد از تعداد بیشتری از سامانه‌های دفاعی گنبد آهنین استفاده کند. هزینه هر یک از این سامانه‌ها بین ۵۰ هزار تا ۱۰۰ هزار دلار است که به این ترتیب دفاع از اسرائیل را پرهزینه‌تر می‌کند.
نگران‌کننده‌تر این‌که، با شلیک تعداد کافی از جنگ‌افزار‌های نقطه‌زن به یک هدف واحد، نیابتی‌های ایران چه‌بسا بتوانند در مقایسه با سیستم‌های دفاع موشکی اسرائیل از قدرت مانور و هوشمندی بیشتری برخوردار بوده و بر آن غلبه کنند که در این صورت عبور یک یا چند راکت از سیستم‌های دفاعی اسرائیل بسیار محتمل است. در این صورت اگر هدف مورد نظر کارخانه مواد شیمیایی حیفا، مرکز فرماندهی نیرو‌های دفاعی در تل‌آویو، فرودگاه بین‌المللی بن‌گوریون یا ساختمان‌های دولتی باشد، نتیجه فاجعه‌بار خواهد بود.
تا همین اواخر فقط حزب‌الله تعداد چشمگیری از جنگ‌افزار‌های نقطه‌زن ایرانی را در اختیار داشت. اما اخیرا گفته شد که حوثی‌های یمن نیز این جنگ‌افزار‌ها را دارند. به علاوه ایران نیز در زرادخانه‌های خودش از این جنگ‌افزار‌ها دارد که سهمگین‌تر و مهم‌تر است. آن‌ها راکت‌های غیرهدایت‌شونده‌ای نیستند که به جنگ‌افزار‌های نقطه‌زن تبدیل شده باشند بلکه از ابتدا این‌گونه ساخته و تولید شده‌اند و حتی برخی از آن‌ها در برابر سیستم‌های مسدودکننده جی‌پی‌اس – یکی از بهترین تمهیدات اسرائیل برای مقابله با این جنگ‌افزار‌ها – نیز مصونیت دارند.
پایگاه‌های نظامی اسرائیل می‌توانند جنگ‌افزار‌های نقطه‌زن را در زمین بهتر از آسمان هدف قرار دهند و آن‌ها را منهدم کنند. مشکلی که وجود دارد گشت‌زنی در سرزمین‌های گسترده‌ای است که ایران برای ساخت، انبار و شلیک این مهمات از آن استفاده می‌کند.
اخیرا اسرائیل برخی از اهداف ایرانی را در عراق و سوریه هدف قرار داده است. گفته می‌شود این اهداف محل انبار جنگ‌افزار‌های نقطه‌زن بوده است. اما هدف قرار دادن جنگ‌افزار‌های نقطه‌زن در آینده بسیار دشوارتر خواهد بود چرا که حکومت ایران نه تنها به سختی تلاش می‌کند انتقال و مونتاژ این جنگ‌افزار‌ها را مخفیانه انجام دهد، بلکه در پی یافتن راه‌هایی است تا آن‌ها را در جا‌های مناسبی انبار کند که هر گونه ضربه زدن به آن‌ها سخت یا غیرممکن باشد.
اگر اسرائیل راهی برای متوقف کردن پروژه جنگ‌افزار‌های نقطه‌زن ایران پیدا نکند ویژگی جنگ‌های اسرائیل دگرش خواهد یافت. پیش از این اسرائیل هرگز مجبور نبوده وارد جنگ‌های طولانی یا خونین شود، بلکه این کشور همواره عملیات محدودی را راهبری کرده است. اسرائیل همچنین در بیشتر موارد تعیین کننده آغاز و پایان مناقشات بود است. اما اکنون با ورود جنگ‌افزار‌های نقطه‌زن ایران به بازی، اسرائیل دیگر نمی‌تواند تعیین‌کننده شرایط مناقشه‌ای باشد که دشمنانش آن را طراحی کرده‌اند.
منبع: کامنتری / دیپلماسی ایرانی
ارسال نظرات