بدهکار کردن دولت آینده به جای اخذ مالیات از سفته‌بازان

 به گزارش گروه سیاسی خبرگزاری دانشجو، روزنامه اقتصادی تعادل از قول حسین راغفر که در انتخابات ۹۶ از حامیان روحانی بود، نوشت: این‌که یک گروه بزرگی از افرادی که منابع بسیاری را در اختیار دارند و به راحتی در کمترین زمان ممکن سود‌های کلان به جیب می‌زنند، مالیات ندهند، خودش باعث بروز مشکلات دیگری در اقتصاد خواهد شد. این منابع مالیاتی که اتفاقا بزرگ و سهل‌الوصل هم هستند به دولت کمک می‌کند تا بخشی از مشکلات مالی خود را پوشش دهد؛ یکی از این منابع مالیاتی درآمد‌های حاصل از سفته بازی و سوداگری در بازار بورس است که قطعا می‌تواند از یک گروه از افرادی که درآمد‌های بسیار بزرگی را در بورس به دست آوردند؛ درصدی را مالیات بگیرد.

این رقم‌های مالیاتی در شرایط فعلی که دولت با مشکل کسری بودجه مواجه است، ظرفیت‌های اعتباری قابل توجهی برای دولت ایجاد می‌کند و ضمنا بار معیشتی خاصی را هم متوجه طبقات محروم جامعه نخواهد کرد و مشکلی برای آن‌ها به‌وجود نمی‌آورد.

اخذ مالیات اصلی‌ترین محل کسب درآمد‌های دولت است؛ هرچند سفته بازی، سوداگری، خرید و فروش سکه و ارز و زمین و مستغلات و... می‌توانند درآمد‌هایی برای دولت ایجاد کنند، اما مالیات اقتصادی‌ترین تصمیمی است که دولت‌ها برای بهبود شاخص‌های اقتصادی و جبران کسری‌ها باید به آن‌ها متوسل شوند.

فراموش نکنید استقراض و انتشار و فروش اوراق مشارکت هزینه‌های بزرگی برای جامعه در پی دارد. به نظر من در شرایط کنونی استقراض از بانک مرکزی هزینه‌های کمتری دارد تا استقراض از طریق صدور و فروش اوراق مشارکت. این موضوع سبب خواهد شد که دولت آینده در سال بعد، مبالغ هنگفتی را بابت اصل و فرع اوراق مشارکت پرداخت کند. همین الان در بودجه امسال (سال ۹۹) ۴۰ هزارمیلیارد تومان بابت اصل و فرع دیون سال‌های قبل اوراق در نظر گرفته شده و با توجه به پیش بینی‌ها این رقم در سال آینده به ۶۵ هزار میلیارد تومان می‌رسد که عملا دولت بعد را نیز بدهکار خواهد کرد.

راغفر همچنین گفته است: اینکه تصور کنیم نظام تصمیم‌سازی ما به دلیل بزرگ شدن بورس، خود را پاسخگوتر می‌داند، چندان محتمل نیست. ولو اینکه بورس سقوط کند و ده‌ها میلیون ایرانی هم بر اثر آن آسیب ببینند؛ به نظرم نگرانی جدی در نظام اجرایی ایجاد نمی‌کند.

به نظر من بازار بورس به هر صورت سقوط خواهد کرد؛ چون بازار سهام آینه تمام‌نمای تولید است؛ وقتی تولیدی وجود ندارد، عملا این افزایش قیمت‌ها دستکاری در انتظارات مردم است.