گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو، سجاد مرتضی‌پور؛ در مقدمه لازم به ذکر است نگارنده این یادداشت، خود کرد است؛ پس به شکل مضاعف جایی برای سوء‌برداشت‌ها و تعصبات کور قومیتی وجود ندارد. هفته پیش بود که در سفر آقای قالیباف به استان کردستان و حضور ایشان در دانشگاه کردستان، درباره وجود یک جریان قلیل اما سمی و پیش‌رونده قومیت‌گرایی در استان که در سالیان اخیر به جد فعال است، هشدار و بیم دادم؛ جریانی که حتی برخی مسئولین استانی و بومی در سطوح و مجموعه‌های مختلف در خدمت آن هستند و عمدتا با تحریک احساسات و هیجانات قومیتی قصد عوام فریبی و مردم سواری دارند و عمده افراد و مجموعه‌ها (اعم از اغلب نیروهای خدوم و متعهد) به دلیل عدم فهم صحیح از ماهیت و ابعاد موضوع، نسبت به این جریان و ظهورات آن، حساسیت و توجه لازم را ندارند.
در مراسم گرامیداشت سالگرد شهدای بمباران حلبچه که در دانشگاه کردستان برگزار شد، بار دیگر شاهد برخی ظهورات قسمتی از این جریان که در دانشگاه مقیم است بودیم؛ همانطور که در تصویر مشخص است زبان اصلی و غالب این مراسم و همچنین پوستر تبلیغات آن، زبان کردی است؛ حال مسئله این است آیا دانشگاه کردستان جزئی از ایران است یا ایران جزئی از آن؟! که زبان رسمی، ملی و همگانی کشور، در مراسمات رسمی و عمومی (نه مهمانی‌های شخصی و خانوادگی) باید هر روز به اشکال مختلف بیشتر به حاشیه برده شود!
بماند که بعضا در همین دانشگاه، شاهد نصب بنرها و ... یا برگزاری مراسمات و فعالیت‌های رسمی و عمومی‌ای بوده‌ایم که کلا گویی در مقر یک گروه قومیت‌گرا و نژادپرست برگزار می‌شود و نه در یک دانشگاه! این رفتارها و حالات به هیچ وجه زیبنده هیچ انسانی از جمله ما قوم کرد نیست.
متاسفانه در این استان و همچنین دانشگاه سراسری آن اتفاقاتی می‌افتد که تقریبا در کشور بی‌مانند است! برای مثال در کدام دانشگاه کشور زبان محلی و قومیتی را (از قبیل ترکی، لری، عربی، بلوچی، ترکمنی و ...) در نشان دانشگاه گنجانده‌اند؟! بسیاری از دانشگاه‌های شاخص کشور و جهان حتی اقدام به گنجاندن زبان انگلیسی در نشان دانشگاه هم نکرده‌اند تا رسد به زبان محلی و قومیتی! یا در کدام دانشگاه کشور در تابلوها و تبلیغات سطح دانشگاه از جمله تابلوی دانشکده، مستمرا زبان قومیتی و محلی را می‌گنجانند؟! حتی گنجاندن زبان انگلیسی هم بدون توجیه کافی است. این اتفاقات از چه تفکر و جریان و با چه اهدافی رقم می‌خورند؟! گویا خود را به تغافل زده‌ایم که در کنار زبان رسمی و همگانی، گنجاندن زبان رایج بین‌المللی هم -غیر از موارد ضروری- توجیه و دلیلی ندارد؛ به شکل واضح‌تر تکلیف زبان‌های قومی و محلی که روشن است.
نکته حیاتی و مغفول که همگان باید درک کنیم این است که تضعیف عمدی(که خیانت است) و یا سهوی(که حماقت است) در حق زبان، فرهنگ و همه اقسام گنجینه و میراث ملی و همگانی، به مثابه پاره کردن نخ تسبیح است و چیزی جز بر شاخه نشستن و بن بریدن نیست!
حتی اگر دانشگاه کردستان، دانشگاه سراسری و دولتی نباشد و دانشجویان آن، از سراسر وطن با قومیت‌ها، زبان‌ها، گویش‌ها و مذاهب مختلف گرد نیامده باشند، و با فرض این‌که همه دانشجویان دانشگاه کردستان، کرد باشند و همه سورانی باشند و همه مسلط و مایل به خط کردی باشند؛ باز هم این گونه اقدامات(که مصداق اخیر، مشتی از خروار آن‌ها است) چیزی جز خیانت یا جهالت نیست؛ فارغ از الزامات فرهنگی، قانونی، ملی و ... حتی شعور اجتماعی و آداب معاشرت و احترام به همه مخاطبان، حکم می‌کند که ما این اصول ضروری را رعایت کنیم. اما دریغا که بارها مشاهده شده در مراسم‌های رسمی دانشگاه حتی از قبیل روز دانشجو، اجرای مراسم و یا بخش‌های مختلفی از آن کلا به زبان محلی و قومی اجرا شده است و اینچنین مکررا به جمعیت عظیمی از دانشجویان توهین و بی‌احترامی و بی‌اعتنایی شده است.
اگر این بلای تعصبات و تحرکات کور قومیتی بنا بود که در همه کشور فراگیر باشد و بدین شکل با سوءاستفاده از فضا و ظرفیت‌های اهدا شده توسط نظام، اصول و قواعد ملی و فرهنگی و حتی آداب اجتماعی(که حکم می‌کند همه دانشجویان و مخاطبان حق بهره‌مندی از فعالیت‌ها و محتواهای رسمی دانشگاه را داشته باشند و محترم شمرده شوند) را لگدمال کنیم؛ هر گوشه کشور، صرف نظر از الزامات ادب و فرهنگ و معیارهای ملی، با یک زبان و خط و کلا با ساز خود پیش می‌رفت و عملا میراث و تمدن ما که بر رکن زبان فارسی سوار است، تضعیف می‌شد و گذشته از آن حتی امکان تعامل، ارتباط و معاشرت اقوام و مخاطبین گوناگون روزبه‌روز کم‌تر و سلب می‌شد و اهداف و نقشه‌های دشمنان برای انشقاق ملی با قدرت به پیش می‌رفت.
واقعیت این است سکوت دانشجویان، اساتید و دانشگاهیان یکی از مهم‌ترین دلایل پیدایش و پیشرفت این معضلات و انحرافات ضدفرهنگی ناشایست بوده است، اما به امید خدا این سکوت ادامه پیدا نخواهد کرد.آن‌هایی که عالمانه و عاقلانه به این سطور و موضوع بنگرند متوجه خواهند بود که مصالح همگان و حتی ادب و فرهنگ و عقلانیت قوم کرد از صراطی غیر از راه ترسیم شده نمی‌گذرد؛ و آن‌هایی هم که غرق در تعصبات نژادی و قومیتی هستند احتمالا طبق معمول به نفرت‌پراکنی و فرافکنی روی خواهند آورد.
سجاد مرتضی‌پور - دبیر جامعه اسلامی دانشجویان دانشگاه کردستان
انتشار یادداشت‌های دانشجویی به معنای تأیید تمامی محتوای آن توسط «خبرگزاری دانشجو» نیست و صرفاً منعکس کننده نظرات گروه‌ها و فعالین دانشجویی است.