مجلس یازدهم در ایستگاه نقد

گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو، عارف افتخاری؛ شکل گیری مجلس یازدهم در فضای سرد و سوزناک زمستان ۹۸ و درشرایطی که ۲ روز از اعلان رسمی ورود بیماری کووید ۱۹، دوماه از شهادت شهید سلیمانی و ۳ ماه از اتفاقات ناخوشایند بنزینی آبان ماه میگذشت با هر پستی و بلندی ای به سرانجام رسید و آورده آرای مردم، مجلسی در ظاهر قوی و کارآمدتر از دوره قبلی را نمایان میساخت امروز که نزدیک به دوسالگی انتخابات مجلس هستیم کارنامه مجلس پیش روی ماست. بهترین نمود آن پرسش از مردم و اطرافیان است. آیا مجلس توانسته کاری کند؟ در خلال مدت تصدی سمت نمایندگی از سوی نمایندگان مجلس یازدهم اتفاقات مثبت و حائز اهمیتی هم افتاده که میباست از آنها به نیکی یاد کرد:

تصویب قانون جهش مسکن، قانون مالیات بر خانه های خالی، قانون جوانی جمعیت، قانون تسهیل مجوزهای کسب و کار، حضور و پیگیری نمایندگان نسبت به مشکلات روستاها و مناطق منفصله شهری، امکان ارتباط گیری بهتر و موثر تر با نمایندگان و مواردی از این قبیل، از آنجا که هرسکه ای دورو دارد، جنبه های منفی را نیز باید دید، گفت و نقد کرد. آنچه در ابتدای امر به نظر میرسید امید بسیار به حل مشکلات بواسطه قدرت تقنین و نظارت مجلس بود. این امید و انتظار را مجلسیان با گره زدن به خستگی و ناکارآمدی مفرط دولت (که البته بی جا هم نبود) سر هم آوردند و علی رغم تلاش های مثبت عملا هر انتظاری با این در بسته رو به رو میشد که دولت نمیتواند! دولت نمیگذارد! از جمله در بحث بودجه سال جاری که گفتند اصلاح ساختار بودجه تاحدی فقط ممکن بود و با توجه به توانایی های دولت ما بیش از این امکانش را نداشتیم!

اولین و اصلی ترین وعده نمایندگان فعلی مجلس طرح شفافیت آرای نمایندگان بود. امروز که در دی ماه ۱۴۰۰ هستیم خبری از تصویب طرح نمیبینیم و آنچه که پیش روی ماست امروز و فردا کردن های متوالی برای یک طرح کاملا ساده است! استدلال میکنند که آیا باید همه حرف های مگوی خود را هم منتشر کنیم؟ آیا دشمن هم نمیتواند ببیند؟ آقایان! آنچه که همه متفق القولند شفافیت آرای شماست و آنچه نیز که بدیهی است و امیرالمؤمنین علیه السلام هم بر آن صحه گذاردند لزوم حفظ اسرار نظامی امنیتی است و لاغیر. آرای شما نمایندگان به درد کدام سرویس اطلاعاتی امنیتی خواهد خورد؟ جز اینکه دست و بالتان قیچی میشود نتیجه دیگری دارد؟ جنابتان نماینده اید و مقتضای سمت نمایندگی مردم،آگاهی موکل از اعمال وکیل خود است. حداقل در این دوره مجلس مردم مطلقا به شما وکالت نداده اند. وکالت همه شما مقید بود بر شفافیت! علی ای حال 2 سالی هست با این استدلال در حال دواندن افکار عمومی و تخریب وجهه خود هستید.

امام على عليه السلام می فرمایند: وَإيّاكَ ... اَنْ تَعِدَهُم فَتُتبِعَ مَوعِدَكَ بِخُلفِكَ... فَاِنَّ الخُلفَ يوجبُ المَقتَعِندَ اللّه ِ وَ النّاسِ؛ بپرهيز از خلف وعده كه آن موجب نفرت خدا و مردم از تو مى شود. نهج البلاغه نامه ۵۳ البته در این بین نمایندگان جوان و صادق الوعدی بودند که آرای خود را داوطلبانه در رسانه های شخصی و جمعی بیان کردند و رسالت نمایندگی خود را به احسن وجه و با حسن نیت ادامه میدهند. بزرگترین چالش و هیاهوی مجلس یازدهم قطع به یقین مربوط به طرح صیانت بود و هست. تهیه کنندگان این طرح با سرعت هرچه تمام تر و درحالی که دست خود را روی گوش خود گذاشته بودند، فریاد میزدند تا صدای دیگران به گوششان نرسد و با سرعت هرچه تمام تر به پیش میرفتند. گرچه شکر خدا و با فشار های مردم و تلاش های بسیار، صرفا بخشی از این نگرانی برطرف شد اما آنچه در این قضیه نمود داشت، ناتوانی و استیصال مجلس در تبیین و سخن گفتن بود. درحالی که اینفلوئنسرها درحال هجمه های عمدتا به حق و البته بعضا ناحق بودند زبان مجلس قاصر از صحبت بود و حتی بیم آن میرفت که مجلسی که قرار بود مردمی باشد کاملا بی توجه به خواست مردم این طرح پرمشکل را تصویب کند!

در خصوص طرح تسهیل صدور مجوزهای کسب و کار که اتفاقی مثبت برای پیشبرد سریعتر امور مردم بود ما باز هم شاهد بی توجهی مجلس به جامعه بودیم. در خصوص حرفه وکالت با وجود تمامی نقد های صحیح به انحصارگرایی های مرتبط با وکالت شاهد آن بودیم که طرح در خصوص این حرفه ی مهم کاملا ناپخته و غیر کارشناسی بود. صحبت ها و نامه ی اساتید برجسته رشته حقوق که حتی بعضی هیچ نفعی در خصوص این طرح و قانون نداشتند (به علت عدم اشتغال به حرفه وکالت) به حاشیه رانده شد و از نظرات کارشناسی اشخاص ذینفع در مراکز صنفی وکلا هیچ بهره ای برده نشد و گوش مجلس کان بسته بود و صدای فریاد را نمیشنید!

علی رغم تاکید رهبر انقلاب بر اهمیت جایگاه و سمت نمایندگی و توصیه به ماندن در منصب نمایندگی و احترام به رای مردم، شاهد آن بودیم که برخی نمایندگان از فرصت حاصله بواسطه انتخابات ریاست جمهوری و شوراها استفاده کردند و سمت نمایندگی را با سمت اجرایی دیگری معاوضه نمودند. همان نمایندگانی که تاکید داشتند بهترین جا برایشان مجلس است اما تا فرصتی برای خدمت دیگری پیدا کردند بار و بنه بستند و تغییر مواضع دادند و وزارت و ریاست را بر نمایندگی ملت ترجیح دادند. مجلسی که قرار است در راس امور باشد چرا باید در حوالی انتخابات مشغول به فعالیت ها و حاشیه های انتخاباتی بشود؟ به گونه ای که نامه دعوت برای نامزدی میزدند،دیگری را به عدم شرکت دعوت و از عدم شرکت او تجلیل میکردند و بعضا خود نامزد انتخابات شدند. قطعا تمامی این اتفاقات از موارد خلاف شان مجلس و سمت نمایندگی است!

در ماجرای برخورد سرباز راهور و یک نماینده نیز نتیجه مطلوبی از هیات نظارت بر رفتار نمایندگان و کلیت مجلس مشاهده نشد گرچه استثنائاتی همیشه وجود دارد و نمایندگانی بودند که تقبیح کنند. همچنین در ماجرای بیان اتهامات علیه افراد مختلف و ذکر نام آنها شخصا رهبر انقلاب ورود کردند و تذکر دادند که پیش از قطعیت نباید نام و آبروی افراد را در معرض حراج گذارده و خلاف شرع،اصول فقهی و قانون مصوب خود مجلس عمل کنند! در ماده ۴ قانون آیین دادرسی کیفری میخوانیم: اصل، برائت است. هرگونه اقدام محدود کننده، سالب آزادی و ورود به حریم خصوصی اشخاص جز به حکم قانون و با رعایت مقررات و تحت نظارت مقام قضائی مجاز نیست و در هر صورت این اقدامات نباید به گونه ای اعمال شود که به کرامت و حیثیت اشخاص آسیب وارد کند.

در کنار این موارد برخی سخنان گهربار برخی نمایندگان را نیز باید افزود که جز تزریق نا امیدی از کارآمدی مجلس و کسر شان آن هیچ فایده دیگری نخواهد داشت آنچه در پایان باید اشاره داشت مهلت است! مجلس یازدهم درحال نزدیک شدن به نیمی از عمر خود است. ۲ سال و چندماه دیگر از فرصت مجلس باقیست. همانطور که رهبر انقلاب اشاره فرموند فرصت کمی در اختیار نیست و امکان جبران،بهبود و پیشرفت و تحقق آنچه که این مجلس برای آن قوام پیدا کرد وجود دارد و به یاد داشته باشیم اصلاحات امیر کبیر در ۳ سال صدارت او به انجام رسید پس همچنان فرصت باقیست.

عارف افتخاری - قائم مقام تشکل جامعه اسلامی دانشجویان دانشگاه بین‌المللی امام خمینی(ره)

انتشار یادداشت‌های دانشجویی به معنای تأیید تمامی محتوای آن توسط «خبرگزاری دانشجو» نیست و صرفاً منعکس کننده نظرات گروه‌ها و فعالین دانشجویی است.