مراسم تشییع پیکر استاد محمدعلی بهمنی امروز (۱۱ شهریور ۱۴۰۳) با حضور سید عباس صالحی(وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی)، خانواده، شاعران و هنرمندان در تالار وحدت تهران برگزار شد.
دختر استاد محمدعلی بهمنی در آیین بدرقه پیکر پدر خویش: مهربانی رسالت پدر بود. غزلها و ترانههای او نه از سر تکلف که از ژرفای جان بود. ما که با او زیسته ایم دیده ایم که او همه شعرهایش را زیسته بود. او ۸۲ سال با ندای کودک درون خود زیست.. پدر سخاوتمندانه در حمایت و تعریف و تمجید نسل جدید شاعر اهتمام ورزید و هیچ گاه جز با زبان محبت با جونان و از آنان سخن نگفت.
شاعر و غزل سرا در مراسم بدرقه پیکر استاد محمدعلی بهمنی : استاد محمدعلی بهمنی همان طور که میخواست ترانه و غزل را با هم آشتی بدهد سعی میکرد گروههای مختلف شعری را با هم آشتی بدهد برای همین هر دو سو او را دوست داشتند. کسی را ندیدم که آنقدر از استاد بهمنی ناراحت باشد که از او فاصله بگیرد. استاد بهمنی سرزمین خود را دوست داشت.
هومن بختیاری در آیین بدرقه پیکر استاد محمدعلی بهمنی به اجرای زنده ترانه خاطرهانگیز «دل سپرده» با شعری از استاد بهمنی پرداخت. من زنده بودم اما، انگار مرده بودم/ از بس که روزها را با شب شمرده بودم. یکعمر دور و تنها، تنها به جرم اینکه/ او سرسپرده میخواست، من دل سپرده بودم.
زنده یاد محمد علی بهمنی: در سفری که با همسرم به مشهد داشتم، در شب تولد آقا وقتی برای زیارت به حرم امام رضا (ع) رفته بودیم، به دلیل ازدحام جمعیت نتوانستم برای زیارت نزدیک ضریع امام رضا(ع) برویم. من از این زاویه به این موضوع نگاه کردم که بعد از سالها به مشهد آماده ام و حق من است که مرا را برای زیارت راه ندهد. وقتی داشتم به گنبد امام رضا (ع) نگاه میکردم این شعر به ذهنم آمد:
شرمندهام که همت آهو نداشتم
شصت و سه سال راه به این سو نداشتم
اقرار میکنم که من – این های و هوی گنگ-
ها داشتم همیشه ولی هو نداشتم
جسمی معطر از نفسی گاه داشتم
روحی به هیچ رایحه خوشبو نداشتم
فانوس بخت گمشدگان همیشهام
حتی برای دیدن خود سو نداشتم
محمد خرمی گفت: محمّدعلی بهمنی روز شنبه بیستم خرداد به دنبال بروز عارضه مغزی در بیمارستان بستری شد که خوشبختانه پس از طی مراحل درمان مدتی است از بیمارستان مرخص شده و حال مساعدی دارد.