۱۲ رجب روزی است که حضرت علی (ع) پس از واقعه جمل وارد کوفه شدند و این شهر را به پایتختی برگزیدند. کوفه شرایط اقتصادی و سیاسی خوبی داشت و بهترین پایگاه برای مقابله با شامیان بود.
رمان «پشت درهای بهشت» نوشته رضا کاشانی اسدی درباره رخدادهای قبل و بعد واقعه عاشورا و جامعه کوفه ، توسط انتشارات کتاب جمکران منتشر و راهی بازار نشر شد.
مورخ مشهور، ابن قتیبه دینوری به برخی از این گونه مراسمها اشاره کرده و گزارش میدهد که شیعیان نخستین در روز عاشورا با گریه و نوحه خوانی بر امام علی و فرزندانش در اطراف قبور مبارکشان گرد میآمدند.
حضرت امام با هوای بسیار گرم و خشک نجف مانوس نبودند و با توجه به پیری از این هوا بیشتر از افراد مشابه که از سالهای دور ساکن نجف بودند رنج میبردند و همه دوستان نیز از این مسئله نگران بودند...
کوفیان هلهله میکردند و آفتاب پشت کوه پنهان میشد. مسلم دیگر میان آنها نبود، اما صدای قلبش که هنوز برای حسین (ع) میتپید، شنیده میشد. اربابش در راه این شهر بود...
ای مردم کوفه ! من شما را با مواعظ قرآن مورد سرزنش قرار دادم، اما سودی نبخشید. با چوبدستی شما را تأدیب کردم اما شما مستقیم نشدید. به وسیله شلاق که با آن حدود را اجرا می کنند شما را مورد ضرب و شتم قرار دادم، باز هم رعایت نکردید. تنها چیزی که می تواند شما را اصلاح کند، شمشیر است، اما من برای اصلاح شما خود را به افساد نمی اندازم.
نماینده ولی فقیه در امور حج و زیارت گفت: کسانی که در طرفداری از امام حسین(ع) رجز میخواندند از ترسی که در اثر شایعههای عبیدالله بن زیاد در دلشان ایجاد شده بود مسلم را در اوج غربت رها کردند. یکی از کارهایی هم که امروز تکفیریها میکنند استفاده از همین روشهای جنگ روانی است.
هنگامی که خبر ورود مسلم به شهر پخش شد شیعیان نزد او رفتند و با امام حسین (ع) بیعت کردند. طوری که ابن کثیر میگوید چهل هزار نفر در آن روز با مسلم بیعت کردند.