باید رفت

محمدرضا زائری روحانی خوش‌ذوقی است که در یکی از صفحات کتاب « باید رفت » خود را به جوانی تعبیر می‌کند که روی سرش عمامه بود و توی سرش هوای قصه و کتاب و سینما.