روزی روزگاری آبادان. فیلم از اسم مشکل دارد، فیلم نه زمانمند است، نه مکانمند، برخلاف اسم فیلم که ظاهراً قرار است از یک زمان سپری شده حرف بزند هیچ ردی از زمان و گذشته در فیلم موجود نیست و فیلم میتواند ۱۰ سال بعدتر باشد یا ۱۰ سال قبلتر، مگر فرقی هم میکند؟
ابلق جدیدترین ساخته نرگس آبیار با حضور درخشان الناز شاکردوست و هوتن شکیبا به موضوعی که این روزها در جهان خود را به شکلی دیگر درقالب فریادهایی بلند نشان میدهد پرداخته است. مسئله حقوق زنان و سوء استفاده و آزارهایی که برای بیان اش این زن است که در دوراهی سکوت و فریاد قرار میگیرد. سکوتی که کشندهتر از فریاد است و فریادی کشندهتر از سکوت.
میتوان گفت شیشلیک خالی از کمدی است و برای آنکه به زور از مخاطب خنده بگیرد راهی جز رفتن به سمت شوخیهای رکیک پیدا نکرده است یا اینکه در این سکانسها مهدویان دقایقی سکان کارگردانی را به عطاران پر سابقه در این جنس کمدی سپرده و رفته تا شیشلیکی بخورد و برگردد.
«تکتیرانداز» ناتوان است. چه در فیلمنامه، چه در کارگردانی و چه در هرآنچیزی که یک فیلم باید داشته باشد تا بتوان تماشایش کرد. گرفتار در کلیشههای مصنوعی دفاع مقدس. فیلمی که در بهترین حالت میشود در هفته دفاع مقدس آن را از تلوزیون پخش کرد؛ و برای چنین مهارتی در سوزاندن سوژه دست زد.
مهدویان هیچ وقت فیلمساز خوبی نبود؛ و این فیلم آخر آفتاب آمد دلیل آفتاب است. با هیچ متر و معیار و سلیقهای هم نمیتوان تحملش کرد. شیشلیک –بدون اینکه بخواهیم با عصبانیت و ناراحتی و نامحترمانه دربارهاش حرف بزنیم- زباله است و نسبت دادن صفاتی مثل «بیانیهی تند»، «فیلمی انتقادی و سیاسی» و... زیادی جدی گرفتن این فیلم است.
«رمانتیسم عماد و طوبی» درام عاشقانهای که هیچ چیزش خوب از آب در نمیآید. نه شخصیتهایش شکل میگیرند، نه قصهاش و نه حتی عاشقانهاش. فیلمی که دست بالا به کلیپی بلند و آموزشی برای جوانانی که میخواهند عاشق شوند و شوریدگی و دلدادگی خود را در قالب رمانتیک فریاد بزنند، شبیه است.
فیلم جدید محسن قرایی در اولین روز جشنواره سی و نهم روی پرده رفت و توانست در ذهن و قلم منتقدان و رسانهها جا باز کند. تکیهپرانیهای سیاسی و کاراکترهای تماما خاکستری فیلم، بدون شخصیتی روشن باعث شده تا نظرات متفاوتی درباره «بی همه چیز» وجود داشته باشد. در میز نقد دانشجو همراه با منتقدان سینما به «بی همه چیز» پرداختیم.
بیهمهچیز ساخته قرایی را در یک جمله باید فیلمی هدر رفته دانست که با وجود بهره بردن از قابلیتهای جداگانه فنی و تکنیکی، اما به دلیل ضعف فیلمنامه تبدیل به اثری خام و ناقص شده است.
جشنواره فیلم فجر هیچ گاه هویت، رسالت و چشم انداز مشخصی نداشته است. یعنی برخلاف بسیاری از جشنوارههای مشهور که در سینمای جهان، محوریت و مرکزیت یافته اند، جشنواره فجر ما هیچ گاه در جهت خاصی جریان سازی نکرده و به همین دلیل هم هیچوقت به عنوان یک مرکز سینمایی در جهان شناخته نشده است.
کد خبر: ۹۰۹۳۴۰ تاریخ انتشار : ۱۳۹۹/۱۱/۱۳
سینما با سی کارگردان ۵| پرونده بررسی صاحبان سبک در سینما
اسکورسیزی تنها دو کار را قادر بود انجام دهد: او یا در حال فیلم ساختن بود یا در حال تماشای فیلم. او که به دلیل مشکلات مالی قادر به تهیه دوربین فیلمبرداری نبود مجبور شد اولین فیلمهای خود را نما به نما بر روی صفحه کاغذ نقاشی کند.
«بیا از گذشته حرف بزنیم»، «فصل انارها»، «پشت دیوار سکوت»، «اتومبیلران و زندانی» فیلم های سینمایی جدیدی هستند که برای اولین بار این هفته از قاب شبکه های سیما پخش می شوند.
«سیدمحمدمهدی طباطبایینژاد» گفت: امسال بسیاری از فیلمهایی که نامزد شدند، حال مردم را در سال کرونایی خوب میکنند. او گفت با توجه به نشاط و طراوت فیلماولیها و وجود فیلمهای اقتباسی، یکی از بهترین دورههای جشنواره فیلم فجر را پیشرو خواهیم داشت.
شمارش معکوس برای سی و نهمین جشنواره فیلم فجر آغاز شده است. به همین بهانه نگاهی انداختیم به ۱۶ فیلم بخش سودای سیمرغ تا شمایی کلی از آثار را پیش چشم داشته باشیم.
فروکش کردن موج شیوع کرونا در کشور این احتمال حضور مردم در جشنواره فجر را بالا برده و هفته گذشته جلساتی درباره نحوه فروش بلیت برای سینماهای مردمی و نیز ساز و کار اجرایی این بخش در جشنواره سی و نهم برگزار شده است.
«دیدن این فیلم جرم است» یک نقد درونگفتمانیِ قابل تامل است. در فریم به فریم این فیلم، ادای دِین به «آژانس شیشهای» و الگوگیری از ماندگارترین فیلم ابراهیم حاتمیکیا مشهود است. کارگردان جوان، اما در ابعاد فرمی از این فیلم درخشان، بسیار عقب است. با حداکثر شعار و حداقل خلاقیت در بیان شعار.
فیلم موصل ساخته شرکت آمریکایی نتفلیکس فیلمی در ژانرجنگی است که روایت گر مبارزه با داعش در شهر موصل است. در این فیلم با یک گروه پلیسی به نام یگان ویژه نینوا همراه میشویم که طبق ادعای فیلم ...