رژیم صهیونیستی در پرتو تاریخ/ چه عاقبتی در انتظار پروژه‌های استعمارگرانه است؟

به گزارش گروه بین‌الملل خبرگزاری دانشجو؛ بررسی دقیق تاریخ، واقعیت‌ها و چالش‌های پیش‌روی رژیم اسرائیل نشان می‌دهد که این رژیم نه تنها از ابتدای تأسیس خود به‌عنوان یک پروژه استعمارگرانه عمل کرده، بلکه در آینده‌ای نه‌چندان دور با شکست‌های جدی در ابعاد سیاسی، اجتماعی و نظامی مواجه خواهد شد. در شرایط کنونی، کشتارهای مداوم در غزه و کرانه باختری باید متوقف شود. رژیم اسرائیل با ادامه سیاست‌های سرکوبگرانه خود، به‌طور مستمر حقوق بشر را نقض کرده و موجب کشته شدن هزاران انسان بی‌گناه می‌شود. در مقابل این جنایات، باید از مقاومت فلسطینی‌ها حمایت کرد و با تمامی راه‌حل‌های فاسدی که مانع از دستیابی مردم فلسطین به حقوقشان می‌شود، مقابله کرد. این مسئله اولویت فوری است، اما برای درک آینده این درگیری و آمادگی برای انتخاب‌های سخت، لازم است که به‌طور استراتژیک و بلندمدت به ماهیت این درگیری نگاه کنیم.

نگاهی به ماهیت رژیم اسرائیل

رژیم اسرائیل در واقع یک پروژه استعمارگرانه است که با حمایت کشورهای اروپایی تأسیس شده است. این رژیم نه به‌طور تصادفی در رده کشورهای اروپایی قرار دارد، بلکه در واقع از ابتدای تأسیس خود با حمایت‌های سیاسی، نظامی و اقتصادی کشورهای اروپایی مانند بریتانیا، فرانسه و آلمان به‌وجود آمده است. این واقعیت نشان می‌دهد که اسرائیل در حقیقت به‌عنوان بخشی از یک پروژه استعماری بزرگ‌تر در منطقه خاورمیانه عمل کرده است.

در دوران پس از جنگ جهانی دوم، وقتی اروپایی‌ها به دنبال جبران گذشته خود در قبال یهودیان بودند، پروژه‌ای به‌نام "صهیونیسم" شکل گرفت که هدف آن تأسیس یک کشور یهودی در فلسطین بود. این پروژه نه تنها یک راه‌حل دینی برای یهودیان، بلکه یک برنامه استعمارگرانه بود که تحت حمایت کشورهای بزرگ اروپایی انجام شد. این رژیم به‌طور مستمر از این کشورها برای تحقق اهداف خود بهره‌برداری کرده است، که نمونه بارز آن مداخله بریتانیا و فرانسه در جنگ۱۹۵۶و مشارکت آن‌ها در دفاع از اسرائیل در جنگ ۲۰۲۵است.

برای درک صحیح رژیم اسرائیل، لازم است که به تاریخ استعمار بازگردیم. استعمار اروپایی که از قرن شانزدهم آغاز شد، اساساً با هدف تسلط بر سرزمین‌های دیگر و بهره‌برداری از منابع آن‌ها شکل گرفت. استعمارگران اروپایی مانند پرتغالی‌ها، اسپانیایی‌ها، بریتانیایی‌ها و فرانسوی‌ها از قدرت نظامی، صنعتی و دریانوردی خود برای گسترش و اشغال سرزمین‌های مختلف استفاده کردند. در این راستا، رژیم اسرائیل نیز به‌عنوان یک پروژه استعماری در منطقه خاورمیانه ایجاد شد.

رژیم اسرائیل از همان ابتدا در تلاش بود تا فلسطین را به‌عنوان سرزمینی برای تحقق آرمان‌های یهودیان اروپایی در نظر بگیرد، بدون توجه به حقوق بومیان این سرزمین. این پروژه به‌طور کامل بر مبنای استعمارگری شکل گرفت و هدف آن نه تنها ایجاد کشوری برای یهودیان، بلکه اشغال سرزمین‌های فلسطینی و نادیده گرفتن حقوق مردم بومی فلسطین بود.

 مشابهت‌های مهاجرت‌ها و پروژه صهیونیسم

پروژه صهیونیسم شباهت‌های زیادی با دیگر مهاجرت‌های استعمارگرانه در تاریخ دارد. مانند مهاجرت‌های سفیدپوستان به آفریقای جنوبی در قرن هفدهم، مهاجرت انگلیسی‌ها به آمریکا در ۱۶۲۰، و مهاجرت‌های مشابه دیگر، پروژه صهیونیسم نیز تحت تأثیر شرایط اجتماعی، دینی و سیاسی مشابهی شکل گرفت. گروه‌های مهاجر به‌دنبال ساخت یک "شهر فاضله" در مکانی دور از دیگران بودند، جایی که بتوانند به‌طور کامل از قدرت نظامی و تکنولوژیکی کشورهای استعمارگر استفاده کنند.

این ویژگی‌ها به‌وضوح در پروژه صهیونیسم مشاهده می‌شود. هرتزل و پیروانش به‌طور صریح اعلام کردند که یهودیان اروپایی باید سهم خود را از "غنیمت استعماری" که اروپایی‌ها از آن بهره‌برداری کرده‌اند، داشته باشند. این ایده که یک گروه مهاجر از حقوق بومیان سرزمین‌ها بی‌توجه عبور کرده و سرزمین جدیدی برای خود بسازد، ویژگی اصلی تمام پروژه‌های استعماری است که صهیونیسم نیز از آن بهره‌برداری کرد.

شکست پروژه صهیونیسم

رژیم اسرائیل به‌عنوان یک محصول استعمار اروپایی، مشابه کشورهای دیگری مانند استرالیا و نیوزلند است. با این حال، رژیم اسرائیل به‌دلیل انکار حقیقت تاریخی خود، در نبرد روایت‌ها دچار مشکل است. آن‌ها سه استدلال ضعیف برای خارج کردن اسرائیل از دایره استعمار ارائه می‌دهند:

1. اسرائیلی‌ها نه غریبه‌اند، بلکه فرزندان بومی‌ها هستند.

2. اسرائیل تنها از یهودیان اروپایی تشکیل نشده است.

3. هیچ سرزمین بومی برای بازگشت وجود ندارد.

این استدلال‌ها به‌راحتی توسط تاریخ رد می‌شوند. زیرا رژیم اسرائیل به همان شیوه‌هایی عمل می‌کند که دیگر استعمارگران در گذشته انجام داده‌اند: قتل، اخراج و اشغال زمین‌های بومی‌ها.

آینده رژیم اسرائیل

برای پیش‌بینی آینده رژیم اسرائیل، باید به سه نتیجه احتمالی از تجربه استعمار اروپایی توجه کنیم:

1. موفقیت کامل: رژیم اسرائیل ممکن است کنترل کامل سرزمین فلسطین را به‌دست آورد و اراده خود را بر مردم فلسطین تحمیل کند، مشابه استعمار بریتانیا در آمریکا، کانادا، استرالیا و نیوزلند.

2. شکست کامل: مانند استعمار ایتالیا در لیبی یا استعمار فرانسه در الجزایر، رژیم اسرائیل ممکن است با شکست روبه‌رو شود و فلسطین به استقلال دست یابد.

3. موفقیت نسبی: رژیم اسرائیل ممکن است باقی بماند، اما تنها با هزینه همزیستی با مردم بومی فلسطین، مشابه استعمار هلندی‌ها و بریتانیایی‌ها در آفریقای جنوبی.

برای تحلیل دقیق‌تر آینده رژیم اسرائیل، باید به چهار عامل خطر کلیدی در این رژیم توجه کنیم:

1. عامل جمعیتی

تغییرات جمعیتی در دنیا به‌ویژه در کشورهای اروپایی و آمریکای شمالی به‌نفع جهان عرب و مسلمانان است. اما در اسرائیل، افزایش تعداد فلسطینی‌ها و کاهش مهاجرت یهودیان از کشورهای مختلف به این رژیم، به ضرر رژیم اسرائیل خواهد بود.

2. عامل سیاسی

سیستم انتخاباتی اسرائیل به‌گونه‌ای است که به اقلیت‌های افراطی وزن بیشتری می‌دهد. جناح‌های افراطی مانند بن‌گویر و اسموتریچ در حال افزایش قدرت خود هستند، که می‌تواند به تشدید بحران‌های داخلی و خارجی رژیم اسرائیل منجر شود.

3. عامل ایدئولوژیک

گروه‌های افراطی در اسرائیل باورهایی دارند که شامل احساس برتری اخلاقی و حق برخورداری از سرزمین‌های فلسطینی است. این باورهای ایدئولوژیک نه تنها موجب خشونت و سرکوب فلسطینی‌ها می‌شود، بلکه باعث تشدید بحران‌های داخلی نیز خواهد شد.

4. عامل روانی

طبق نظریه روان‌شناسی، جنگ‌های طولانی‌مدت می‌تواند باعث شبیه‌سازی دشمن شود. رژیم اسرائیل که به‌طور تاریخی در برابر فلسطینی‌ها خشونت به خرج داده، اکنون در حال تبدیل شدن به دشمنی مشابه با نازی‌ها است.

ترکیب این چهار عامل خطر جمعیتی، سیاسی، ایدئولوژیک و روانی می‌تواند رژیم اسرائیل را در آینده با بحران‌های جدی روبه‌رو کند. اگر این رژیم نتواند بر مشکلات داخلی خود فائق آید، در نهایت با بحران‌های بزرگ داخلی و خارجی مواجه خواهد شد که در نهایت به پایان آن خواهد انجامید. شکست پروژه صهیونیسم در نهایت به وقوع خواهد پیوست، چرا که این رژیم به‌عنوان یک پروژه استعماری و غیر مشروع، نمی‌تواند در بلندمدت دوام بیاورد. تاریخ نشان داده که رژیم‌های استعماری، به‌ویژه وقتی که از قدرت‌های بزرگ حمایت می‌شوند، همیشه با مقاومت‌های مردمی روبه‌رو می‌شوند که در نهایت منجر به سقوط آن‌ها می‌شود.رژیمی که برپایه جنایت و کشتار پایه گذاری شده است، سرانجام در خون خود خواهد غلتید و در آتشی که به پا کرده است، خواهد سوخت.