آتش بس میان ایران و رژیم صهیونیستی /چه کسی پیروز جنگ شد؟

به گزارش گروه بین‌الملل خبرگزاری دانشجو؛ درحالی‌که جهان در انتظار امضای آتش‌بس میان جمهوری اسلامی ایران و رژیم صهیونیستی است، یک سؤال اساسی بر فضای سیاسی و نظامی منطقه سایه افکند: چه کسی در این جنگ پیروز شد؟

پاسخ این پرسش، به‌هیچ‌وجه با روایت رسانه‌های غربی که سعی در مساوی جلوه دادن نبرد دارند، هم‌خوانی ندارد. واقعیت میدانی و راهبردی جنگ اخیر نشان می‌دهد که جمهوری اسلامی ایران نه تنها در برابر یکی از پیچیده‌ترین ائتلاف‌های نظامی ایستاد، بلکه اهداف دشمن را به شکست کشاند و خود را به عنوان بازیگر غیرقابل حذف منطقه‌ای تثبیت کرد.

اهداف رژیم صهیونیستی؛ از تهران تا نطنز

هر جنگی، اهدافی دارد. و هر طرفی که ماشه را می‌کشد، خواسته‌ای در سر دارد. رژیم صهیونیستی نیز با آغاز این جنگ، مجموعه‌ای از اهداف کلیدی را ترسیم کرده بود:
 1. سرنگونی جمهوری اسلامی ایران
حملات اولیه اسرائیل با هدف از بین بردن رهبران عالی‌رتبه، فرماندهان نظامی و دانشمندان هسته‌ای طراحی شده بود. مقامات تل‌آویو در محافل خصوصی و عمومی اعلام کرده بودند که می‌خواهند “ساختار تصمیم‌گیری ایران” را فلج کنند.

 2. ایجاد شورش داخلی با استفاده از عوامل نفوذی
شبکه‌ای از مزدوران و عوامل آموزش‌دیده صهیونیست، در استان‌های مختلف ایران فعال شدند تا با ارائه مختصات نظامی و تشویق نارضایتی اجتماعی، جنگ را به داخل خاک ایران بکشند.

 3. هدف‌گیری راکتورهای حیاتی ایران
رژیم صهیونیستی با استفاده از بمب‌افکن‌های راهبردی و موشک‌های دوربرد، سایت‌های نطنز، اصفهان و فوردو را در فهرست اهداف فوری خود قرار داد.

 4. فلج‌سازی قدرت موشکی ایران

هدف نهایی آن‌ها، تخریب زرادخانه موشکی ایران و از کار انداختن شبکه پدافند هوایی کشور بود.

پاسخ ایران؛ از پایداری تا پیروزی

با وجود شدت حملات اولیه و ابعاد هماهنگ عملیات مشترک اسرائیل و آمریکا، ایران در کمتر از ۱۴ ساعت توانست ضربه را جذب کرده و به شکل طوفانی پاسخ دهد. آنچه در ادامه رخ داد، سلسله‌ای از دستاوردهای راهبردی برای ایران بود:

۱. جذب شوک و بازگرداندن ابتکار عمل

فرماندهان نظامی ایران بلافاصله پس از موج اول حملات، جلسات فوق‌العاده تشکیل دادند و توانستند نقشه عملیاتی دشمن را رمزگشایی و جریان درگیری را به سود ایران برگردانند.

۲. شکار و انهدام شبکه‌های نفوذی

سازمان‌های اطلاعاتی جمهوری اسلامی موفق شدند صدها عامل دشمن را شناسایی، بازداشت و شبکه‌های آن‌ها را نابود کنند. دستگاه‌های جاسوسی، پهپادهای شناسایی، لپ‌تاپ‌ها و تجهیزات نظامی پیشرفته آنان ضبط شد.

۳. همبستگی بی‌سابقه ملی

در مقابل انتظار دشمن برای «شورش مردمی»، ملت ایران صحنه‌ای بی‌بدیل از اتحاد و همدلی خلق کردند. حتی گروه‌هایی که پیشتر منتقد حکومت بودند، در برابر تهدید خارجی، یک‌صدا پشت رهبری ایستادند.

۴. پاسخ موشکی قاطع به عمق سرزمین‌های اشغالی

در یکی از بزرگ‌ترین پاسخ‌های موشکی تاریخ منطقه، ایران صدها موشک نقطه‌زن را به قلب تلاویو، حیفا، دیمونا و سایر مراکز استراتژیک اسرائیل شلیک کرد. پدافند گنبد آهنین که اسرائیل به آن افتخار می‌کرد، ناکارآمدی خود را به‌وضوح نشان داد.

نکته‌ مهم در پایان این جنگ، نه در میز مذاکره بلکه در میدان نبرد رقم خورد. رژیم صهیونیستی اهداف خود نرسید.

آتش‌بس یا عقب‌نشینی تاکتیکی؟

اعلام آتش‌بس از سوی آمریکا و اسرائیل، آن هم پس از ۱۲ روز نبرد سنگین، نه به معنای مصالحه، بلکه نوعی عقب‌نشینی تاکتیکی بود. تحلیل‌گران مستقل نیز معتقدند که این آتش‌بس زمانی رخ داد که دشمن به وضوح فهمید ادامه جنگ می‌تواند به یک فاجعه تمام‌عیار برای امنیت اسرائیل و حتی منافع آمریکا در منطقه منجر شود.

ترامپ در بیانیه‌ای رسمی آتش‌بس را “پیروزی دیپلماسی” خواند، اما واقعیت صحنه میدان، چیز دیگری می‌گوید: این، پیروزی مقاومت و اراده ملت ایران بود.

پیامی که دشمن به خوبی شنید

آخرین پیام ایران ساده ولی کوبنده بود:جنگ را شما آغاز می‌کنید، اما پایان آن را ما تعیین می‌کنیم.

ایران با تکیه بر قدرت بومی، نیروی انسانی مؤمن، و راهبرد هوشمندانه خود نشان داد که نه تنها توان دفاع از خود را دارد، بلکه می‌تواند قواعد بازی را بازنویسی کند.

جهان باید بداند،ایران عراق و سوریه و لبنان نیست. حفظ انسجام ملی و دفاع از وطن امری است که ایران برای جهانیان دیکته کرده و خواهد کرد.