دبیر پنجاه و چهارمین جشنواره فیلم رشد با انتقاد از برخی تولیدات تصویری در پلتفورمهای اینترنتی تاکید کرد: تولید محتوای به اصطلاح طنز در مورد موضوعات حاشیه برانگیز اجتماعی بدون در نظر گرفتن جنس و حتی سن مخاطب، یک رویکرد غیر قابل پذیرش در قبال مسائلی است که امروز بخشی از چالش جامعه محسوب میشود.
پژمان جمشیدی در تازهترین فعالیت بازیگری خود جلوی دوربین سیامک مردانه در سریال «محکوم» رفته تا به این شکل پنجمین حضورش در شبکه خانگی به بازی در یک درام اجتماعی منجر شود.
داریوش فرضیایی هم وارد دالان نمایش خانگی شده و امیدواریم چهره ماندگار سالهای تلویزیون آن هم در روز جهانی کودک که همه نگاهها به این موضوع است گرفتار سوداگری این شبکه نشود.
مصطفی قاسمیان، روزنامهنگار حوزه فرهنگ، در گفتگو با خبرگزاری دانشجو به بررسی اتفاقات میان ساترا و نمایش خانگی پرداخت: به نظرم رسانه ملی باید نادیدهگرفتن نمایش خانگی را در آنتن شبکههای سیما پایان بدهد. چون این بخش در واقع زیر مجموعه سازمان صداوسیماست. رسانههای خارج از تلویزیون یا خصوصیاند یا شرکتهای خصولتی هستند؛ آن جایی که ما واقعاً انتظار داریم بپردازد به مسائل مرتبط با این صنعت، صداوسیماست.
بعد از خبر توقیف غربت با نظر ساترا و به دستور دادستانی، مهران دهنمکی،عضو مجمع تحلیلگران ساترا، در یک موضعگیری اعلام کرد:«رفع توقیف غربت بستگی به تصمیم مشترک دادستانی و ساترا بستگی دارد.» اما مشکل غربتِ امیر پورکیان چه بود؟
در چند وقت اخیر درونمایهی اصلی بسیار از مسابقهها قمار بوده است، اما در اینبین مسابقههایی چون «گلیاپوچ» را میتوان نمونههای گلدرشتی دانست که نهفقط در ایجاد فضا و دکور از قمار و قمارخانهها استفاده کردهاند بلکه ادبیات آن را با عنوان ادبیات کوچه و بازاری به مخاطب نشان میدهند اما موضوع اصلی اینجاست، کارگردانان به دنبال ادبیات کدام کوچه و کدام بازار هستند.
کارمانی با هدف تامین مالی برای کسب و کارها و با حمایت دولت و بخش خصوصی به عنوان رقیبی جدی برای برنامههای کسب و کار محور صدا و سیما وارد بازار نمایش خانگی شد و البته نمیتوان کارمانی را تنها برنامهی متفاوت پلتفرمهای نمایش خانگی دانست.
پناهنده از سال ۸۸ که اولین اثر بلند خود را با نویسندگی مشترک همسرش ارسلان امیری ساخت تا اثر آخرشان یعنی در انتهای شب، نشان داده طبقهی متوسط شهری را بهعنوان رنگ اصلی کارنامهی خود انتخاب کرده است؛ آثاری که برای توصیف آنها از تعبیر آپارتمانی استفاده میشود. اما در انتهای شب را میتوان روایتی متفاوت در این دسته توصیف کرد.
پردهای که در این صحنه افتاد طعنه یا به نوعی جسارت یک مدیر به اهالی هنر است و البته پرسشی جدی در حوزه اقتصاد صنعت نمایشهای خانگی و تعاملشان با هنرمندان و مخاطبین: آیا حرف اول و آخر را پول میزند؟
عضو کمیته تدوین سیاستها و ضوابط محتوایی حاکم بر صوت و تصویر فراگیر و شبکه نمایشخانگی گفت: با عنایت به ظرفیت ویژهای که پلتفرمها و ویاودیها در سبد رسانهای دارند با یک شرایط جدیدی در دهه اخیر مواجه شدیم در مصرف رسانهای مردم و این مصرف رسانهای را به انحای مختلف در مهاجرتها از برودکستها به برودبندها میبینیم.