گروه بین‌الملل خبرگزاری دانشجو به نقل از المیادین؛ پس از گذشت بیش از یک ماه از امضای توافق آتش‌بس تحت نظارت ایالات متحده برای پایان دادن به جنگ در جبهه لبنان، نقض‌های مکرر رژیم صهیونیستی همچنان ادامه دارد. نیروهای اشغالگر اسرائیلی به مناطق و روستاهایی نفوذ می‌کنند که پیش‌تر در جریان جنگ به آن‌ها دسترسی نداشتند. خانه‌ها تخریب و زمین‌ها ویران می‌شوند و انتقام‌جویی از مناطقی که در جریان جنگ برای آن‌ها شکست‌های سختی به همراه داشت، به‌وضوح قابل مشاهده است.
از جمله این اقدامات، ورود نیروهای رژیم صهیونیستی به وادی حجیر است؛ منطقه‌ای که در جنگ ژوئیه ۲۰۰۶ به دلیل شکست سخت نیروهای رژیم اسرائیلی و وقوع «قتل‌عام تانک‌های مرکاوا» شناخته شده است. این در حالی است که ارتش اسرائیل پیش‌تر مجبور به عقب‌نشینی از این منطقه و ایجاد خاکریز میان دره حجیر و دره سلوقی شده بود. پس از دخالت کمیته نظارت بر توافق، نیروهای اشغالگر از این منطقه عقب‌نشینی کردند و ارتش لبنان با آغاز گشت‌زنی، کنترل منطقه را در دست گرفت.
نقشه‌های جدید رژیم صهیونیستی
رسانه‌های رژیم صهیونیستی، از جمله یدیعوت آحرونوت و هاآرتص، گزارش داده‌اند که نیروهای اشغالگر اسرائیلی قصد دارند خروج از جنوب لبنان را به تعویق بیندازند. بر اساس این گزارش‌ها، ارتش اسرائیل مهلت تعیین‌شده برای عقب‌نشینی را «مقدس نمی‌داند» و در عوض، به ساخت زیرساخت‌های نظامی در مرزهای شمالی ادامه می‌دهد. حتی برخی از این پایگاه‌های نظامی در سمت لبنانی مرز احداث خواهند شد. رژیم صهیونیستی همچنین مدعی است که دلیل ادامه حضورش، ناتوانی ارتش لبنان در اجرای تعهدات خود و اعمال کنترل بر مناطق جنوبی است.
پیامدهای عدم عقب‌نشینی رژیم صهیونیستی
-
به خطر افتادن توافق آتش‌بس
توافق آتش‌بس تحت نظارت سازمان ملل (قطعنامه ۱۷۰۱) تصریح می‌کند که دولت لبنان از طریق نیروهای امنیتی خود باید انحصار استفاده از سلاح را در جنوب رودخانه لیتانی به دست بگیرد و حضور هرگونه نیروی مسلح غیرقانونی در این منطقه ممنوع است. اما ادامه حضور نیروهای اشغالگر اسرائیلی اجرای این توافق را به‌شدت دشوار می‌کند و می‌تواند به احیای حق لبنانی‌ها برای مقاومت و آزادسازی سرزمین‌های خود منجر شود.
-
مشروعیت مقاومت در سطح بین‌المللی
حق مقاومت مردم لبنان برای آزادسازی سرزمین‌های اشغالی نه تنها در چارچوب قطعنامه‌های سازمان ملل، بلکه در حقوق بین‌الملل نیز به رسمیت شناخته شده است. قطعنامه‌های ۳۳۱۴ (۱۹۷۴) و ۳۷/۴۳ (۱۹۸۲) تأکید کرده‌اند که مبارزه مسلحانه برای رهایی از سلطه استعماری و اشغال خارجی یک حق مشروع است. این امر به مقاومت مشروعیت بین‌المللی ببخشد و حضور نیروهای اسرائیلی را در خاک لبنان غیرقانونی‌تر از پیش کند.
-
پیامدهای سیاسی داخلی و خارجی
ادامه اشغالگری رژیم اسرائیل متحدان آمریکا را در لبنان تحت فشار قرار داده و موجب تضعیف دولت لبنان خواهد شد. این مسئله باعث احیای مشروعیت مقاومت مردمی در لبنان و تقویت حزب‌الله می‌شود.دولت لبنان دیگر نمی‌تواند مردم را از اعمال حق مشروعشان برای «آزادسازی سرزمین و مقاومت در برابر اشغالگری» بازدارد.
با وجود اینکه ایالات متحده تنها قدرتی است که می‌تواند رژیم صهیونیستی را به رعایت توافقات وادار کند، دولت بایدن تمایل چندانی به اعمال فشار بر این رژیم ندارد. یا این دولت به‌کلی تسلیم خواسته‌های نتانیاهو شده است، یا در عمل شریک او در نقض تعهدات بین‌المللی است. با این حال، روی کار آمدن یک دولت جدید در آمریکا ممکن است محاسبات را تغییر داده و رژیم صهیونیستی را وادار به عقب‌نشینی کند.
ادامه حضور نیروهای رژیم صهیونیستی در جنوب لبنان می‌تواند ثبات منطقه را به‌شدت تهدید کند. این اقدام نه تنها توافق آتش‌بس را بی‌اعتبار می‌کند، بلکه مقاومت مردم لبنان را احیا کرده و احتمال بازگشت درگیری‌ها به سطحی گسترده‌تر را افزایش می‌دهد. تنها راه جلوگیری از وقوع چنین وضعیتی، خروج فوری نیروهای اسرائیلی از جنوب لبنان و پایبندی به توافقات بین‌المللی است.
