مروتی در گفتگو با دانشجو خبر داد
حسین مروتی جمعیت شناس و عضو کمیته مطالعات و پایش سیاست های جمعیتی کشور در گفتگو با خبرنگار گروه اجتماعی خبرگزاری دانشجو، اظهار کرد: ما ۸۵ میلیون نفر جمعیت داریم و مسئله اصلی جمعیت کشور تعداد کم جمعیت ما نیست.
وی اضافه کرد: هر چند کشور ما بنابر مطالعاتی که در حوزه جمعیت صورت گرفته است، ظرفیت جمعیت بیشتری را دارد اما این ۸۵ میلیون نفر جمعیت کمی نیست و جمعیت خوبی به حساب می‌آید.
این جمعیت شناس همچنین تصریح کرد: مسئله‌ای که درباره جمعیت ایران وجود دارد، بحث ساختار سنی جمعیت است و متاسفانه بر اثر سیاستهای کنترل جمعیت و مسائل متعددی که مثل تغییرات ایجاد شده در سبک زندگی و تغییر فرهنگ باروری وجود داشته است، مشکل ایجاد شده است.
مروتی در ادامه یادآور شد: در کشور ما تعداد فرزندی که زنان در متوسط سنین باروری به دنیا می‌آورند، به شدت کاهش پیدا کرده است و از بیش از ۶ فرزند در دهه ۶۰ در حال حاضر به ۲ فرزند رسیده است.
وی تاکید کرد: مسئله فوق باعث شده است که با سرعت خیلی زیادی جمعیت ما به سمت مرزهای سالخوردگی حرکت کند و در آینده جمعیت پیری را داشته باشیم و این خطر فوق العاده بزرگی محسوب می‌شود و عواقب متعددی در بخشهای مختلف زندگی برای ما به دنبال خواهد داشت.
عضو کمیته مطالعات و پایش سیاست های جمعیتی کشور اضافه کرد: در حیطه حاکمیت مسائل امنیتی، عدم رسیدن به توسعه و پیشرفت مطلوب و همچنین کاهش رشد اقتصادی و کمبود نیروی کار را به دنبال خواهد داشت.
مروتی در ادامه خاطرنشان کرد: در حیطه فردی و خانواده هم افرادی که به سن سالمندی و سالخوردگی برسد حتی در خانواده خود کسی را ندارند که از آن‌ها حمایت کند و از مزیت «فرزند عصای پیری» که قبلا در فرهنگ ما وجود داشته است، بی‌بهره می‌ماند و مشکلات متعددی را در خانواده و جامعه ایجاد می‌کند.
وی یادآور شد: ۲ دیدگاه نسبت به مسئله بحران جمعیت در کشور ما وجود دارد و گفته می‌شود که یکی از آن‌ها مربوط به مسائل اقتصادی است و معتقدند که اگر مسائل اقتصادی مردم حل شود خودشان بیشتر به فرزندآوری رغبت پیدا می‌کنند امابه نظر نمی‌رسد که اینگونه باشد زیرا در حال حاضر هم افراد ثروتمند جامعه تمایل به فرزندآوری کمتری دارند.
عضو کمیته مطالعات و پایش سیاست های جمعیتی کشور همچنین تصریح کرد:در همه شهرهای کشور مردم بالا شهر نسبت به مردم پایین شهر تمایل کمتری به داشتن فرزند نشان می‌دهند و به عنوان مثال گیلان و مازندران که بیشترین درآمد سرانه را و کمترین میزان فرزندآوری را دارند.
مروتی اضافه کرد: استان سیستان و بلوچستان کمترین درآمد سرانه کشور را دارد و مردم آن تمایل بیشتری به فرزندآوری داشته و البته بیشترین تعداد فرزند را هم دارند.
وی تاکید کرد: ما در دهه شصت با کلی از مشکلات اقتصادی مواجه بودیم اما بیش از ۳ برابر تمایل به فرزندآوری کنونی را مادران آن برهه داشتند و لزوما وضع اقتصادی بهتر منجر به فرزندآوری بیشتر نمی‌شود.
این جمعیت شناس همچنین تصریح کرد: بیشترین عامل عدم تمایل به فرزندآوری مربوط به مسائل فرهنگی است و فرهنگ سازی تنها به معنای رسانه و کار هنری انجام دادن نیست.
مروتی اضافه کرد: مشوقهای اقتصادی در جامعه بیشتر اثر فرهنگی دارد تا اینکه به لحاظ اقتصادی اثر داشته باشد و این مشوقها یک دلگرمی در خانواده ایجاد می‌کنند و کمک می‌کنند که با افزایش باروری همراه باشد.
ارسال نظرات