گروه استانهای خبرگزاری دانشجو، اعظم ذوالفقاری منظری؛ * اکنون که به روزهای پایانی شهریور نزدیک میشویم، یک ماهی میشود که آبرسانی به مردم همدان از چاههای اب کشاورزی اطراف این شهر صورت میگیرد. وعده مسئولان برای آبرسانی از سد تالوار به همدان دو هفته بود. این وعده را سه هفته پیش به مردم دادند، اما همچنان انتقال آب تالوار به همدان با مشکل مواجه است. قرار است آب از سد تالوار به همدان منتقل شود. در ۳۱ مرداد استاندار همدان در مصاحبهای اعلام کرد که از پروژه انتقال آب این سد ۱۰ درصد باقیمانده به زودی پروژه تمام میشود و مشکل تأمین آب شرب در همدان برای همیشه به پایان میرسد.
هفته گذشته نیز تیموری، معاون استاندار همدان در مصاحبهای با خبرگزاری دانشجو حاضر نشد اعلام کند مردم تا چه زمانی باید منتظر باشند تا آب سد تالوار به شهر برسد. او به خبرنگار ما گفت که دلیل بدقولی مسئولان، تأخیر در تحویل الکتروموتورها از شرکت تولیدکننده بود و حالا اجرای پروژه با قوت ادامه دارد.
مساله اینجاست که آب لوله کشی همدان این روزها کیفیت مناسبی برای استفاده ندارد. گزارشهای مردمی حاکی از آن است که آب لوله کشی بوی بدی میدهد و قابل استفاده نیست. از طرفی مردم میگویند دچار مشکلات پوستی شده اند و کودکانشان را به دلیل آلودگی آب و وجود باکتری در آن، در روزهای اخیر مدام به درمانگاه میبرند.
بیشتر بخوانید:
امین خوشبخت، فعال رسانهای همدان به خبرنگار ما میگوید که مسئولان آلودگی آبی را که اکنون در لولههای آب شرب خانگی در جریان است، نمیپذیرند درحالیکه بر اساس گزارشهای مردمی از مراجعه به بیمارستان و درگیری با مشکلات پوستی نشان میدهد که احتمالا آب شرب همدان آلوده است.
خوشبخت یک نشانه دیگر برای احتمال آلودگی آب شهر را این نکته میداند که مسئولان دانشگاه علوم پزشکی همدان تأکید کرده اند مردم آب شرب شهر را بجوشانند.
از ابتدای آبرسانی به مردم همدان از طریق چاههای آب اطراف این شهر، مسئولان دانشگاه علوم پزشکی در چند نوبت و در رسانههای مختلف به مردم اعلام کرده اند که آب را بجوشانند بعد مصرف کنند. از روزهای پایانی مرداد این موضوع برای مردم همدان مطرح شده است.
مشکل دیگر این است که احتمال وجود آرسنیک در آب سد تالوار زیاد است و نگرانی از بیماریهای ناشی از آن هم زیاد است. مسئولان همدانی میگویند که راه حل شان مخلوط کردن آب سد تالوار با آبهایی با درصد آرسنیک کمتر است. از طرفی آنان معتقدند که پس از تصفیه، آرسنیک آب به حد استاندارد میرسد و مردم نباید نسبت به آن نگران باشند.
خوشبخت درباره این موضوع میگوید که مشخص نیست مسئولان برای از بین بردن آرسنیک آب چه تمهیداتی دارند. آیا براساس ظرفیتهای تصفیهخانههای موجود در همدان، پاسخدهی مناسب برای تصفیه آرسنیک وجود دارد یا باید تجهیزات جدید در مدار قرار بگیرد؟ آیا نیاز با احداث تصفیهخانه جدید نیست؟
او توضیح می دهد: با توجه به تحریم بودن ایران که باعث عدم تامین الکتروپمپ برای این پروژه شد در مورد نحوه تجهیز شدن و تمهیدات لازم برای احداث تصفیهخانهها نیز هنوز جای سوال است و این نگرانی مردم را تقویت میکند که لازم است مسئولان محترم به تشریح آن پرداخته و این نگرانی را باوجود تاکیدهای چند باره، رفع کنند.
دانشگاه علوم پزشکی همدان و وزارت نیرو درحال آزمایش میزان آرسنیک موجود در آب سد تالوار هستند. مسئولان همدانی میگویند که اعلام نتیجه این آزمایش زمان بر است. بعد از آن میتوان درباره اینکه آب سد تالوار از چه فاکتورهایی باید تصفیه شود تا مردم برای مصرف آن نگرانی نداشته باشند.
برخی از مردم همدان معتقدند که دادستان کل کشور باید به مساله ترک فعل مسئولان استانی درباره آب همدان ورود کند و مامور ویژهای برای پیگیری موضوعات مرتبط با بحران آب همدان مشخص کند.
خوشبخت در اینباره معتقد است با توجه به هشدارهای کارشناسان و اهالی رسانه در مقاطع مختلف زمانی و مطلع بودن مسئولین از آن، پیشبینی میشد که در آیندهای نزدیک بحران آبی را شاهد باشیم. برای هر پیشبینی در این سطح، ضروری است مسئولان تمهیدات و چاره اندیشی داشته باشند که در این میان، میتوان به نقش مهم پدافتند غیرعامل و مدیریت بحران اشاره کرد. متاسفانه رخ دادن این بحران آبی در این سطح بیانگر این است که مسئولان و کارشناسان حاضر در پدافند غیرعامل، درک و شناخت کامل و لازم از ابعاد مختلف این موضوع را نداشتهاند.
او بیان میکند: بحران آبی همدان بیشاز کم آبی و کاهش نزولات آسمانی، متاثر از بحران مدیریت در آن است. چرا که حداقل کار ممکن این بود که مسئولان میتوانستند چند ماه زودتر به حفر چاه و اجاره چاههای کشاورزی اقدام کنند تا شاهد این بحران نباشیم یا حداقل زندگی مردم کمتر تحت تأثیر آن قرار گیرد.
سال گذشته نیز دادستان همدان نیز اعلام کرده بود که قطعی آب ممنوع است. این دستور رسانهای دادستان همدان که در تیرماه سال گذشته در میان رسانههای استانی مطرح شد، مربوط به قطعیهای مکرر برق در این شهر بوده است که حل مشکل برق در آن زمان، وابسته به قطع شدن یا کاهش فشار آب در همدان بود. همچنین امسال دادستان همدان بیان کرده است که برای اعلام مقصر یا مقصران وضع موجود، باید بررسی جامع و گستردهای صورت گیرد. بنظر میرسد عوامل متعددی در بحران آب همدان نقش دارند و شاهد ترک فعل مدیران از دیر زمان هستیم که شناخت این موارد نیاز به کار کارشناسانه دارد.
تردیدی نیست که آنچه این روزها در همدان رخ داده و البته باوجود تلاش مسئولان استانی و کشوری، به پایان نمیرسد، در نتیجه حکمرانی و مدیریت نامناسب آب بوده است. نگرانی درباره رخ دادن چنین بحرانی در دیگر کلان شهرهای کشور قابل اعتنا است و به نظر میرسد همه استانداران باید برای تغییر در شیوههای حکمرانی آب حداقل در محدوده مأموریت خود، بیندیشند.