عده‌ای نمی‌خواهند دانشجو در فضای گفتمان بر اساس منطق حرف بزند

ابراهیم غمخوار، مسئول سیاسی انجمن اسلامی دانشگاه شیراز در گفتگو با خبرنگار استان‌های خبرگزاری دانشجو، گفت: با توجه به فضای التهابی و هیجانی که در اکثر دانشگاه‌های کشور حاکم بود تصمیم گرفتیم فضا را به سمت گفتگو و شنیدن مطالبات دانشجو‌ها بببریم برای ایجاد چنین فضایی بهترین گزینه پیش رو تریبون آزاد دانشجویی بود با محوریت صحبت‌های دانشجویی و شنیده شدن مطالبات توسط مسئولان دانشگاهی انتخاب شد.

غمخوار افزود: وقتی به سراغ دانشجو‌های کف دانشگاه رفتیم با مطالبه مشخص و رویه ثابتی مواجه نبودیم بلکه با دانشجویانی روبه رو میشدیم که بعد از سپری کردن دو سال اموزش مجازی در بدو ورودشان از یک سو با فضای اعتراض آمیز پر تنش در دانشگاه و از سوی دیگر با اغتشاشات کف خیابان که فاصله‌ای تا رسیدن به داخل دانشگاه نداشت روبه رو بودیم.

مسئول سیاسی انجمن اسلامی دانشگاه شیراز ادامه داد: در چنین شرایطی دانشجو‌ها گیج شده بودند و مطالبات اصلی به حاشیه رفته بود و فضای احساسی غلبه کرده بود به منطق دانشجویی، در بین تجمع دانشجو‌ها کسانی بودند که فقط برای دیدن یا حضور به میدان امده بودند بدون اینکه حرف یا غرض خاصی داشته باشند با موج هیجانی ایجاد شده همراه شده بودند. با همه این تفاوت دیدگاه‌ها از شعار زن زندگی آزادی تا فریاد‌های رادیکال‌تر دیگر که از کف دانشگاه‌ها بلند میشد را به تریبون دعوت کردیم تا صدایشان را رساتر و قابل فهم‌تر بیان کنند.

مسئول سیاسی انجمن اسلامی دانشگاه شیراز خاطرنشان کرد: از شروع تبلیغات مراسم تریبون آزاد دقایقی نگذشته بود که مواجه شدیم با موج تخریبی که مشخص بود آنی نبوده و از قبل برنامه ریزی شده بود از تماس تک به تکی با دانشجویان برای دادن خبر دروغ لغو مراسم تا ورود یگان ویژه به دانشگاه گرفته تا برداشتن پوستر‌های نصب شده مراسم در سطح دانشگاه، انگار عده‌ای نمی‌خواستند دانشجو حرف بزند و اصولا با وارد شدن دانشجو به یک فضای گفتمانی که بر اساس منطق بنا شده مشکل داشتند.

هر چه بود مراسم تریبون ازاد را برگزار کردیم با جمعیتی که به مرور بر تعدادش افزوده میشد البته این نکته را هم عرض کنم که اتفاقات شب گذشته در دانشگاه شریف سطح تنش را بالا برده بود و شایعاتی مثل مجوز یگان ویژه برای ورود به سطح دانشگاه در کم کردن جمعیت برنامه بی تاثیر نبود. در خلال برنامه بودیم که با فشار مسئولان دانشگاه مجبور به انتقال فضای تریبون ازاد از تالار به میدان اصلی دانشگاه شدیم تا شاید جمعیتی که نزدیک درب ورودی در حال شعار دادن بودند هم به ما میپوندیدند و مطالباتشان را به صورت رسمی بیان میکردند و از قبل همه تشکل‌ها پای کار بودند و این هماهنگی‌ها را انجام داده بودند که هر چند سطح خواسته‌های دانشجو‌ها در بستر تریبون ازاد رادیکال باشد هیچ نیروی حراستی حق ورود ندارد و تمام روند برنامه بدون دخالت نیرو‌های حفاظتی در اختیار خود دانشجو‌ها باشد.

این فعال دانشجویی افزود: هر چه اصرار کردیم زیر بار نرفتند اساتیدی برای صحبت کردن امدند، ولی صدای هلهله بچه‌ها بلند‌تر بود لاجرم بعد از ان همه تبلیغ و اصرار ما هم مثل بقیه دانشگاه‌ها چاره‌ای جز تشییع و تدفین تریبون ازاد نداشتیم امیدوارم این دفن موقتی باشد.

غمخوار تصریح کرد: دانشجو جدا از اینکه باید مشخص کند که خودش الان کجای ماجرا ایستاده باید برای فضای بیرون دانشگاه یعنی کف جامعه هم برنامه ارائه دهد. وسط باز اصطلاحی که در این روز‌ها معمولا به گوشتان خورده اشاره به همین مورد دارد که دانشجو به مثابه نخبگان جامعه وظیفه دارد اوضاع را تبیین کند و انتقال دهنده حرف‌ها بین مردم و حاکمیت باشد نقشی که در شرایظ کنونی به خوبی ایفا نشد پس اوضاع کنونی با همه هزینه هایش تلنگر خوبی بود به این قشر که مشخص کند کجا ایستاده.

مسئول سیاسی انجمن اسلامی دانشگاه شیراز گفت: آنچه در اتفاقات روز‌های گذشته شاهدش بودیم نه جنبش بود نه انقلاب بلکه شورشی بود اعتراض امیز البته جدای از چند روز اول و، چون معمولا سطح شورش‌ها بدون یک ایده معرفتی خواه منسجم یا متکثر همراه هست جحم خشونت قابل کنترل نیست و چه بسا در بعضی مواقع از دست در برود پس مبنا می‌شود خشم و عقده گشایی در واکنش به ناکارامدی‌های نظام جاکمه یک بار جرقه اش می‌شود.

وی ادامه داد: شکاف مدنی_ اجتماعی که در دهه ۶۰ توسط افرادی مثل اکبر پونز و تاجزاده‌ها که امروزه پرچم آزادی بیان در دست گرفتند با ساده انگاری حل نمیشود و شورش‌های این چنینی به گسل‌های ایجاد شده این شکاف دامن میزند از اثرات دیگرش میشود به دو قطبی که امروزه محسوس‌تر از گذشته شده میتوان اشاره کرد که در نتیجه اش میشود ایرانی در برابر ایرانی در ایرانستان تجزیه طلب‌ها منتظر ارایه راه حل ما ننشسته اند و در حال برنامه ریزی برای ادامه سناریو کشته سازی حال یا در هواپیما یا در سیتان و کردستان هستند پس امروزه برای ایران باید فکر کرد، چون اگر ایرانی نباشد بحث در مورد بود و نبود دموکراسی، ازادی تجمع، حجاب اختیاری یا هر چیز دیگری عبس و بیهوده است.