نگاهی به آثار فاطمی عبدالحمید قدیریان؛
به گزارش گروه فرهنگی خبرگزاری دانشجو،وین عجب بین که چه نوری ز کجا می‌بینم! خود این نقاش می‌گوید: «هنرمند تا نبیند، نمی‌تواند خلق کند»؛ اما کدام دیدن؟ خودش اصرار دارد به این نکته توجه کند: «خداوند بارها عبارت «السَّماواتِ وَ اْلأَرْضِ» را در قرآن بیان می‌کند، شاید می‌خواهد به ما بگوید که به ازای یک بار مطرح شدن زمین، باید هفت بار آسمان برای شما مطرح باشد». قدیریان نمی‌تواند حقیقتی را که می‌بیند انکار کند؛ می‌بیند که دستی در پشت صحنه عرصه‌های گوناگون روزمره ما وجود دارد؛ پس سعی می‌کند این حقایق غیبی را در نقاشی‌هایش نشان دهد. با این حال، همواره معتقد است بوم نقاشی و بلکه دنیا، در به تصویر کشیدن و بیان نورهای آسمانی قاصر است.
اگر نگاهی کنید به مستندهای پسرش «علی قدیریان» که پشت صحنه خلق آثار پدر را ثبت می‌کند؛ متوجه تلاش او برای نشان دادن نور آسمانی مادر مهربان، حضرت فاطمه زهرا (س) در نقاشی‌هایش می‌شویم. البته او درنهایت باید روی آن نورها، داستان نقاشی را بکشد. با این حال، ما لایه‌های پیشین تابلو را مشاهده نمی‌کنیم؛ اما او سعی می‌کند در باطن اثرش، اگرچه بیننده نمی‌بیند، ولی این نور گسترده باشد. در واقع کارهای او از این جهت که چندلایه هستند، متفاوت و سرشار از مفاهیم معنوی است.
این هنرمند، وقتی هم که درباره وقایع و رویدادها حرفی می‌زند، خیلی بعید است از حضرت فاطمه (س) سخن نگوید. او با تمام وجود حضور مادر مهربان را حس می‌کند؛ مثلاً در مصاحبه‌ای گفته است: «در چنین فضایی (دوران دفاع مقدس) بود که ما با نور حضرت زهرا (س) به عنوان محبتی که به إذن خدا بر عالم هستی سیطره دارد، آشنا شدیم». به گفته خودش، او دغدغه ارائه «تصویر صحیح در مباحث دینی» را دارد، به همین خاطر دست به خلق آثار با موضوع اهل بیت (ع) می‌زند.
ارسال نظرات