در گفتگو با دانشجو مطرح شد
به گزارش گروه استان‌های خبرگزاری دانشجو، مشهد با اینکه دومین شهر بزرگ ایران است، اما نیمی از جمعیت این شهر در مناطق حاشیه‌ای آن زندگی می‌کنند. روستا‌های بسیاری در مشهد هستند که باوجود فاصله‌ای که با شهر دارند، اما زندگی کاری و رفت و آمد مردم به متن شهر می‌گذرد و به همین دلیل بافت روستایی از بین رفته و روستا تبدیل به یک نقطه شهری شده است؛ نقطه‌ای که در حاشیه قرار دارد. مهرآباد، روستایی در شمال شهر مشهد است که اکنون به عنوان یکی از مناطق حاشیه این شهر شناخته می‌شود. فضای فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی این منطقه نه وابسته به فرهنگ روستایی است نه شهری و همین مساله باعث بروز معضلاتی در مهرآباد شده است. گروهی جهادگر با احداث مهدیه در مهرآباد تلاش کردند تا بخشی از خلأ‌های فرهنگی و اجتماعی در مهرآباد را کاهش دهند و مشارکت اجتماعی مردم را برای بهبود شرایط زندگی شان، به کار گیرند.
کار مهدیه مهرآباد از دهه ۷۰ و به صورت هیاتی متشکل از جوانان دغدغه‌مند آغاز شد. در سال ۸۸ یکی از خیرین مهرآبادی، ساختمانی به مساحت ۳۵۰ مترمربع در اختیار مهدیه قرار میدهد. به گفته جواد کاوسی، جهادگر مشهدی، ساختمان مهدیه از چند طبقه تشکیل می‌شد که هر طبقه برای یک فعالیت فرهنگی و اجتماعی اختصاص می‌یافت؛ علاوه بر برگزاری مراسم‌های عزاداری و اعیاد مذهبی، برگزاری کلاس‌های ورزشی و آموزشی، ایجاد فضایی برای تجمع و تعامل جوانان و تلاش برای گره گشایی از مشکلات مردم، از جمله کارکرد‌های این مهدیه عنوان شده است.
کاوسی به خبرنگار ما توضیح میدهد که رفته رفته مخاطبان مهدیه افزایش یافتند و فضای مهدیه برای انجام فعالیت‌ها کوچک بود. زمینی به مساحت پنج هزار مترمربع برای احداث ساختمان جدید مهدیه اختصاص یافت و اکنون فعالیت مهدیه در این ساختمان ادامه دارد.
او در فیلم زیر به صورت مشروح درباره کارکرد‌های مهدیه مهرآباد و تشکیل گروه‌های جهادگر در این منطقه توضیح میدهد:
ارسال نظرات