به گزارش خبرنگار اجتماعی خبرگزاری دانشجو؛ محمد میرزابیگی، رئیس کل سازمان نظام پرستاری پیرامون سوال درباره مراقبت‌های سالمندی و پرستاری در منزل اظهار داشت: در بحث خدمات سالمندی جامعه، لزوما نیازی نیست که دولتی باشد. وقتی شما بحث ساماندهی جامعه و بیماری‌های مضمن را مطرح می‌کنید از این جهت که وجه اشتراک این‌ها فقط مراقبت است هردو باهم هستند.
او ادامه داد: یعنی شما در سالمندی عمل جراحی یا پروتکل درمانی اجرا نمی‌کنید که طرف جوان بشود، بلکه می‌خواهید مراقبت کنید که فرد سالمندی خوبی را طی کند.
وی افزود: در بحث بیماری مزمن هم همینطور. این بیماری دیگر درمان نمی‌شود، اما نباید بگذاریم بیمار در دوران بیماری زمین‌گیر شود. او باید از توانمندی‌ها و بضاعت‌های خودش در ابعاد مختلف روحی-روانی، تغذیه و محیط بتواند به درستی استفاده بکند.
میرزا بیگی تصریح کرد: بحث مراقبت جامعه نگر و خانواده محور در دنیاهم با استقبال بسیار زیادی مواجه شده و ما در کشور قطعا به این سو حرکت می‌کنیم و یکی از برنامه‌های اساسی ما است. لکن لزوما نیاز نیست که استخدام دولتی صورت بگیرد. می‌تواند توسط مراکز مراقبت در منزل، توسط مراکز نقاهت‌گاهی، توسط مراکز خصوصی سالمندی و مراکز این چنینی انجام شود.
وی افزود: این‌جور مسائل در حقیقت باید از طریق بیمه‌های تکمیلی پیگیری شود. معمولا سازمان‌های بازنشستگی، دستگاه‌هایی که می‌خواهند خدمات ویژه تری به کارکنان خودشان حتی در دوران بازنشستگی ارائه بدهند معمولا طالب این خدمات هستند. اما این‌ها در ایران سامان یافته نبود.
رئیس کل سازمان نظام پرستاری اذعان داشت: خوشبختانه ما در حال حاضر در حوزه‌ی پرستاری، مراکز مراقبت در منزل را زیاد داریم، همچنین تعرفه‌ها را داریم و دیگر مشکل تعرفه دار کردن آن‌ها را نداریم. ایضا بیمه‌ها رغبت دارند به جای اینکه یک سالمند در بیمارستان بستری شده و به عوارضش اضافه شود به جای کم شدن و یا بیماری مضمن در بیمارستان بستری شود و خدمات غیر ضروری به او القا شود در منزل با این خدمات بستری باشند.
وی افزود: لذا ما در حوزه‌ی پرستاری هم دوره‌های آموزشگاهی داریم و مشکلی نداریم، هم مراکز مراقبت در منزل را به تناسب نیاز کشور داریم و هم تعرفه‌ها را داریم که البته تعرفه کم است و باید بازسازی شود. فقط یک ارتباط ساماندهی شده‌ی بهتر با بیمه مانده؛ که این امکان را دولت (چه وزارت بهداشت شورای عالی بیمه، چه در کلام خود دولت به لحاظ تعامل به جامعه‌ی خودش) باید به وجود بیاورد.
میرزا بیگی تاکید کرد: بیمه‌ها باید این قرارداد‌ها و این خدمات را در قالب قرارداد‌های قانونی با مراکز مراقبت در منزل ببندند و خدمات را بر اساس تعریف و قانون بخرند که به مردم فشار نیاید. قطعا این برای بیمه‌ها هم مقرون به صرفه است که بجای پرداخت به بیمارستان این خدمات در منزل را بخرند.
وی در راستای صرفه جویی مادی این خدمت گفت: برای مثال یک بیمار مزمن در بیمارستان که بستری میشود، چیزی به اسم هتلینگ می‌دهد، فرض کنید شبی یک میلیون. این آدم اگر در منزل خودش بستری باشد این پول را نمی‌دهد؛ و خب همین هزینه برای کل مراقبت در منزلش کفایت می‌کند.
او در ادامه افزود: مثال بعدی در ارتباط با نیروی انسانی است. شما در بیمارستان‌ها با پدیده‌هایی مثل کمبود نیرو، خدمات القایی، عفونت‌های بیمارستانی، ایاب و ذهاب و یا از کار افتادگی همراه هستید که تمام این‌ها بودجه بر است. ولی فردی که در خانه نشسته و مطمئن است که یک پرستار با یک بیمار کار می‌کند، در خانه خودش عفونت بیمارستانی معنا ندارد، خدمات غیر ضروری مانند مشاوره‌ها و آزمایش‌ها وجود ندارد و اگر ضرورت هم داشته باشد، سفارش میشود تا در منزل انجام شود.
رئیس کل سازمان نظام پرستاری تشریح کرد: باید بگوییم مردم قدرت انتخاب و خدمت دهنده قدرت پیشنهاد داشته باشد. در این صورت به شدت برای بیمه‌ها و دولت مقرون به صرفه است. برخی بیمار را در بیمارستان بستری می‌کنند، هرآنچه از خدمت وجود دارد را ارائه می‌دهند و تمام هزینه را که دریافت می‌کنند تازه و می‌گویند بروید برای مراقبت در منزل. این هم برای بیمار و هم برای بیمه ضرر دارد و هم مراقب در منزل بیماری که از بیمارستان جواب شده است را قبول نمی‌کند.
محمد میرزابیگی در انتها تاکید کرد: به همین دلیل است که این موضوع باید فرهنگ‌سازی شود. رسانه‌ها، مردم و دستگاه‌های فرهنگ‌ساز روی این موضوع کار کنند تا مردم بدانند در عرصه‌های چندگانه می‌توانند خدمت بگیرند.