به گزارش شبکه خبری اقتصاد خوب، علی‌اصغر پورعزت، رئیس دانشکده حکمرانی دانشگاه تهران همزمان با اعلام نتایج پذیرش بدون آزمون استعدادهای درخشان مقطع کارشناسی ارشد دانشکده حکمرانی برای سال تحصیلی ۱۴۰۳-۱۴۰۲، به تشریح ماهیت رشته‌های دانشکده حکمرانی پرداخت و گفت: از حیث ماهیت رشته، حکمرانی، شاخه‌ای از رشته دیگر نیست؛ بلکه اساساً پدیده‌ای بین رشته‌ای است که در آن از دانش رشته‌های گوناگون برای اداره بهتر امور اجتماعی در حوزه‌های متفاوت استفاده می‌شود.
وی افزود: بنابراین نمی‌توان رشته حکمرانی را ذیل رشته مدیریت یا علوم سیاسی یا علوم اجتماعی تعریف کرد و همین امر است که ضرورت تأسیس یک دانشکده مجزا و مستقل از دانشکده مدیریت یا علوم سیاسی را ضروری می‌کند تا حوزه‌های متفاوت علمی را در قالب گروه‌ها و رشته‌های گوناگون پوشش دهد. بنابراین به منزله یک حوزه علمی، حکمرانی دال بر دانش یا هنر راهبری جامعه در حوزه‌های متفاوت است.
پورعزت درباره مأموریت ویژه دانشکده حکمرانی دانشگاه تهران بیان داشت: در دانشکده حکمرانی دانشگاه تهران، علاوه بر بحث بومی‌سازی، برنامه‌ریزی در جهت «ویژه‌سازی» حکمرانی برای عرصه‌های گوناگون مدنظر قرار می‌گیرد. بدین معنا که راهبرد دانشکده باید متمرکز بر حل مسائل کشوری باشد. بر این اساس، گروه‌ها و رشته‌های آموزشی با توجه به حوزه‌های ویژه، طراحی و برنامه‌ریزی می‌شوند تا نیاز کشور را به نیروی حکمران در آن حوزه تأمین کنند. به این منظور، استادان دانشگاه از رشته‌های گوناگونی مانند کشاورزی، آب، محیط زیست، اقتصاد، علوم سیاسی، علوم اجتماعی، انرژی، رسانه، علوم شناختی، آینده‌پژوهی، جغرافیای سیاسی و مدیریت جذب و به کارگیری شده‌اند تا بتوانند نیاز آموزشی دانشجویان را در این زمینه برطرف سازند.
رئیس دانشکده حکمرانی دانشگاه تهران درباره مزیت‌های تحصیل در دانشکده حکمرانی، گفت: به‌طورکلی تفاوت دانشکده حکمرانی دانشگاه تهران با سایر دانشکده‌های مشابه، در بازدهی علمی، فناورانه و نیروی کار متخصص است که باید در سازمان‌های دولتی و خصوصی جذب شوند و به ارائه خدمات بپردازند؛ به ویژه با تاکید بر این مهم که رسالت پژوهشگر و دانش‌پژوه حکمرانی، «حل مسئله» در ابعاد گسترده و پیچیده حیات اجتماعی است.
استاد وابسته دانشکده حکمرانی دانشگاه تهران با بیان اینکه «اساسا حکمرانی اقتضایی است، اما به مثابه یک حوزه علمی، اصولی فراگیر نیز دارد.» خاطرنشان کرد: بر این اساس، می‌توان بر ضرورت طراحی رشته‌های گوناگون تاکید کرد؛ ضمن اینکه می‌توان مترصد طراحی الگوهای بومی حکمرانی ایرانی بود که به اقتضای زمان‌های متفاوت قابل تعدیل باشد. با در نظر گرفتن هر دو سطح جهانی و محلی، حکمرانی ایرانی، مبتنی بر اصول علمی و منطبق بر زیست بوم ایران در زمان‌های متفاوت شکل می‌گیرد و توسعه می‌یابد؛ الگویی که در آن سنت حکمرانی ایرانی در عمل از سیره عالمان و سیاستمدارانی بزرگ برخوردار باشد.
پورعزت توضیح داد: الگوی حکمرانی ایرانی، لزوماً دال بر یک سیستم ثابت از پیش تعریف شده نیست. بلکه منطبق با مجموعه‌ای از سنت‌ها و ارزش‌های پویا و منعطف ایرانی و اسلامی است. در این میان، نهج‌البلاغه، گنجینه‌ای از دانش و پندهای ناظر بر حکمرانی را در بر دارد که با وجود زمانمندی، قابلیت کاربست در زمان حال را داشته و می‌تواند پاسخگوی اقتضائات پویای جامعه بشری در عصر کنونی باشد.
این اندیشمند حوزه حکمرانی افزود: نظریه ولایت فقیه امام خمینی (ره) نیز که حکومت اسلامی را از نظر به صحنه عمل آورده است، به منزله یک الگوی ویژه حکمرانی مدنظر قرار می‌گیرد تا در مسیر تحقق خود تبلور اسلام ناب در عرصه سیاسی باشد.