به گزارش گروه اقتصادی خبرگزاری دانشجو، بابک احمدی امروز در نشست خبری در سازمان گسترش و نوسازی صنایع ایران، گفت: ناوگان هوایی، دریایی و ریلی کشور فرسوده است، لذا باید مشوق هایی را برای نوسازی ناوگان حمل و نقل و ایجاد کرد. موتور محرک شکوفایی صنعت تقاضا و بازار است، لذا در دورهای که تحت تحریم خارجی هستیم، باید برای حمایت از صنایع داخلی از بازارهای داخلی به عنوان یک فرصت بهره بگیریم.
وی افزود: در ناوگان هوایی حدود 330 فروند پرنده در کشور وجود دارد که از این تعداد کمتر از 250 فروند قابلیت پرواز دارد که تعدادی از این 250 فروند هواپیما نیز به دلیل کسری قطعات یدکی، اقلام مصرفی و یا دوره های تعمیراتی باید از پرواز خارج شوند تا عملیات تعمیر و نگهداری رو آنها انجام شود، لذا حدود 170 تا 180 فروند هواپیما قابل استفاده در کشور موجود است.
رئیس سازمان گسترش و نوسازی صنایع ایران بیان داشت: اولویت ما حفظ ناوگان هوایی است و برای حفظ آن نیز نیازمند اقلام و زیر ساخت هستیم که زیرساخت های آن در کشور موجود است، اما در حوزه اقلام یدکی مشکلات زیادی است، البته ظرفیتهای مهندسی زیادی وجود دارد که می توان آن ها را بالفعل کرد و در صنعت بکار برد. در خصوص تکمیل زیرساختهای اقلام هوایی در حوزه غیرنظامی سازمان گسترش ورود کرده است و فعالیتهایی در حال انجام است.
احمدی با اشاره به ناوگان دریایی جمهوری اسلامی ایران اشاره کرد و گفت: اصلی ترین شبکه در اختیار شرکت ملی نفتکش ایران و شرکت کشتیرانی جمهوری اسلامی ایران دارد و شرکت های دیگری نیز ناوگان در اختیار دارند، اما در مجموع نیاز این شرکتها به ناوگان جدید زیاد است. البته به دلیل استانداردهای بین المللی و همچنین به دلیل اینکه این ناوگان اغلب در آب های بین المللی تردد می کنند، مشکلی برای نگهداشت این ناوگان نداریم اما برای نوسازی ناوگان موجود مساله وجود دارد و باید سرمایه گذاری صورت بگیرد و اگر این سرمایه گذاری اتفاق بیفتد ظرفیت های بسیار خوبی را در حوزه های تولیدی، صنعتی و برای پشتیبانی ناوگان کشور برای نوسازی ناوگان و واگذاری شناورهای جدید در کشور داریم.
معاون وزیر صمت اظهار داشت: در حوزه کشنده های جاده ای در چند سال گذشته؛ زیرساخت های جدیدی برای حمایت از تولید ناوگان کشنده های جدید به وجود آمده است. سال های قبل صرفا اتکا به تکنولوژهای غربی بود به جهت رشدی که چین ها داشتند با مشارکت چینی ها؛ با انتقال دانش و تولیدات مشترک تولیدات خوبی انجام شد کما اینکه هنوز هم ظرفیت خوبی برای تولید ناوگان کشنده جاده ای در کشور وجود دارد.
وی بیان داشت: در حوزه ریلی فرسودگی شدیدی وجود دارد و به جهت تردد کمتر ناوگان ریلی در خارج از کشور معمولا دقت کافی برای نوسازی ناوگان در سال های گذشته انجام نشده و متوسط عمر واگن ها باری و واگن های مسافری کشور بالای 30 سال است و کشنده های باری - مسافری هم عمر بالایی دارند.
احمدی اظهار داشت: لذا با این وضعیت آینده خوبی برای حمل و نقل تجاری کشور متصور نیستیم و باید فکری برای بهبود آن صورت گیرد.
* نیاز به 7 هزار دستگاه واگن مترو
رئیس سازمان گسترش و نوسازی صنایع ایران با اشاره به مصوبه سال 96 شورای اقتصاد برای تامین 2 هزار دستگاه واگن مترو کلانشهرها گفت: در افق 5 ساله تقاضای واقعی 7 هزار دستگاه است یعنی در صورتی که تمام پروژه های مترو به اتمام برسد 7 هزار دستگاه واگن مترو نیاز است ولی در صورتی که بخواهیم واگن پروژه های در حال اتمام را تامین کنیم در کنار نوسازی، 5 هزار دستگاه واگن لازم است.
احمدی بیان داشت: شورای اقتصاد در سال 96 برای 2 هزار دستگاه مجوز به وزارت کشور می دهد و ایدرو را به عنوان متولی مدیریت طرح معرفی می کند و لذا سازمان گسترش به عنوان مدعی صنعت و تولید داخل و مدیریت کننده این بخش وارد عمل می شود. از این 2 هزار دستگاه به علت محدودیت های تامین مالی متاسفانه توفیقی ایجاد نشده و با وجود اینکه چند توافق خوب صورت گرفته اما به جهت محدودیت های مالی اقدامی صورت نگرفته است اما 630 دستگاه اخیرا توسط وزارت کشور و شهردار تهران پیش برده اند و پروژه خوبی برده اند ولی یکی از الزامات آن ساخت داخل است و اگر ساخت داخل آن صورت نگیرد از قانون عبور کرده ایم. لذا وزارت صمت در حوزه کنترلی و اعمال قانون ایستاده و همچنین نقش حمایتگری خود را دنبال می کند و امیدواریم با تعامل بین وزارت کشور و صمت بزودی مقدمات اجرایی ورود تامین کنندگان داخلی را در این پروژه فراهم کنیم.
وی افزود: مشتری این 630 دستگاه شهرداری تهران است و قرارداد آن بین سازمان شهرداری و دهیاری ها و یک تامین کننده چینی است.
رئیس سازمان گسترش و نوسازی صنایع ایران در ادامه و در پاسخ به اینکه علت اصلی و عمده فرسودگی ناوگان دریایی، ریلی و هوایی و ... چیست، گفت: در هر صنعتی یک اکوسیستم (تقاضا و تولید) وجود دارد در این چرخه معمولا کیفیت ارتقا می یابد و پیوندگی باید زنده ماندن اکوسیستم است. اما زمانی که اقتصاد دچار مشکل شود این اکوسیستم نیز دچار مشکل می شود. لذا وقتی در بخش تقاضا اقتصاد خوبی ایجاد نشود در نتیجه بخش های اقتصادی حمل و نقل نیز سود لازم را نمی برند و در نتیجه تمایلی به ادامه این کسب و کار ندارد. این اتفاق عملا سرعت گردش در اکوسیستم را کاهش می دهد و لذا صنعت نیز کند می شود.