به گزارش گروه اجتماعی خبرگزاری دانشجو، عروسک‌های بومی ایران عزیز، نه تنها اسباب‌بازی‌های ساده‌ای برای سرگرمی کودکان هستند، بلکه حاملان فرهنگ، تاریخ و هویت اقوام مختلف ایرانی نیز هستند.
این عروسک‌ها که در هر منطقه از ایران با ظرافت و دقت خاصی ساخته می‌شوند، نمادی از آداب و رسوم، باور‌ها و داستان‌های مردم آن منطقه هستند. بی‌شک با تولید این عروسک‌ها، گامی برای آشنایی کودکان و نوجوانان این مرز و بوم با هویت و اصالت ایرانی و اسلامی خود برداشته می‌شود و با ایجاد حس افتخار در آنان، اعتماد به نفس ملی افزایش می‌یابد.
در همین زمینه، عروسک‌های بومی «بیگک» که ریشه تاریخی آن به چندین استان منطقه زاگرس جنوبی برمی‌گردد، در اولویت تولید کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان قرار دارد و برنامه‌ریزی برای عرضه آن در بهار سال ۱۴۰۳ صورت گرفته است.
«بیگک» با لباس و ظاهر محلی خود عصاره‌ای از گویش و آداب و رسوم این منطقه است که در سال ۱۳۹۹ در فهرست میراث ناملموس کشور به ثبت ملی رسیده است.
«بیگک» از کلمه بیگ گرفته شده که در این منطقه به عروس اطلاق می‌شود، در اسکلت این عروسک از شاخه‌های نخل که درخت بومی منطقه است استفاده می‌شود. همچنین پوشش مِینا (سرپوشی از جنس تور) و جومَه (پیراهنی با چین خوردگی خاص) دارد.
از آنجا که احیای عروسک‌های بومی ایران، یک ضرورت فرهنگی است. بازطراحی و تولید این عروسک‌ها می‌تواند به حفظ گنجینه‌های ارزشمند فرهنگی و هویت ایرانی اسلامی کشور عزیزمان کمک کند.
افزون بر این، کتاب عروسک بیگک با عنوان «بی‌بی بیگک» در اداره کل نظارت بر انتشارات کانون در مرحله تصویرگری است و در سال ۱۴۰۳ این عروسک روانه بازار خواهد شد