عدم تایید رسم غلط تیراندازی از لحاظ روانشناسی، عقلی و دینی/ تیراندازی در مراسمات و ارائه چهره غیرمتمدن از ایرانیان در دنیا
به گزارش گروه اجتماعی خبرگزاری دانشجو، دکتر سید مجید موسوی راد، متخصص روانشناسی با اشاره به برخی از رسوم نادرست همچون تیراندازی در مراسم عروسی و عزا، نوشت این سنتی ناصواب است که از لحاظ روانشناسی، عقلی و دینی تایید نمی‌شود، جان می‌گیرد، دل‌های بسیاری را آزرده خاطر می‌کند و البته چهره‌ای غیرمتمدن از ایرانیان به جهانیان مخابره می‌کند، اما هنوز هم هستند کسانی که عبرت نمی‌گیرند و داغ بر دل آشنایان و دوستان می‌گذارند.
این متخصص روانشناسی در ادامه یادداشت خود با تاکید بر این که در کلام رسول مکرم اسلام، از تیراندازی به عنوان رفتاری صواب یاد شده است که پدران می‌بایست به فرزندان خود بیاموزند؛ ادامه داد:، اما بعضا این رفتار صواب در سنتی ناصواب و رسمی غلط به عنوان تیراندازی در مجالس عروسی و عزا منجر به آسیب‌های جبران ناپذیری می‌شود.
در قرن بیست و یکم هستیم، جاییکه سخن از پیشرفت‌های علمی خیره کننده، انسان‌ها را مسحور خود ساخته و در هر لحظه، اطلاعات و کشفیات متعددی به جهان انسانی اضافه می‌شود. حال چگونه رفتار‌های بدون تعقلی همچون تیراندازی در مراسم عزا و عروسی را باید تبیین نمود؟ رفتار‌هایی که نه تنها در سطح منطقه، شهر و استان که در سطح ملی و منطقه ای، نوعی رفتار آسیب رسان و نامعقولانه به شمار می‌رود و در سطح‌بین المللی نیز تبعات منفی برای کشور به دنبال دارد و چهره‌ای غیرمتمدن از ما به جهانیان ارائه می‌دهد.
امروزه پیامدسنجی رفتار، یکی از ملاک‌های تشخیص رفتار بهنجار از رفتار نابهنجار است؛ در تعریفی ساده: رفتاری که به خود یا دیگران آسیب برساند، یک رفتار نابهنجار است. حال، رفتار تیراندازی در مجالس که هم به دیگران و هم به خود فرد آسیب می‌رساند، پس قطعا رفتاری نابهنجار است و چه بسا نیازمند درمان.
این رفتار نادرست، هم به لحاظ فردی و هم به لحاظ جمعی نیازمند کنشگری فعال از سوی افراد است. در بُعد فردی، افراد باید از خود بپرسند که هدف از این رفتار چیست یا به زبان علم روانشناسی با تفکر انتقادی، چرایی این رفتار را از خود بپرسند؟ چرا تیراندازی می‌کنم و هدف من از تیراندازی چیست؟
از سوی دیگر، لزوم مدیریت و کنترل هیجان و رفتار‌های هیجانی از دیگر ملزومات زندگی در جوامع انسانی است. رفتار تیراندازی در مجالس عزا و عروسی، چگونه کنش و واکنشی از هیجانات درونی فرد تیرانداز است که تاکنون تخلیه نشده و اینگونه آسیب رسان، بروز و ظهور می‌یابد.
در بُعد اجتماعی هم، بزرگان قوم و قبیله و طائفه، مسئولیت دارند و می‌بایست به مسئولیت اجتماعی خود پایند بوده و انجام وظیفه نمایند. چگونه رسم غلطی است که منجر به جان باختن و معلولیت افراد می‌شود؟ و در نکوهش و جلوگیری از این رفتار نادرست اقدام نمی‌کنند؟
عاملان و انجام دهنگان این رسم غلط با تعمق و تفکر در رفتار‌های خود بایستی این سئوال را پاسخ دهند که با چه اجازه و حقی و با کدام رفتار نابخردانه غلط، جان و جسم افراد دیگر را باید گرفت؟
در انتها به قطع و یقین می‌گویم رسم غلط تیراندازی نه به لحاظ روانشناختی، نه به لحاظ جامعه شناختی، نه به لحاظ عقلی و نه به لحاظ دینی، تایید نمی‌شود و قطعا رفتاری نادرست و غلط انگاشته می‌شود و همه ما به عنوان شهروندانِ قانونمندارِ این جامعه لازم است تا علاوه بر پیروی از قوانین وضع شده، مجموعه‌ی فراجا را در برچیدن این رسمِ خُسران‌آورِ یاری دهیم؛ رسمی که سالانه ده‌ها جان باخته و صد‌ها معلول برجای می‌گذارد.