سخنگوی فضایی وزارت دفاع: فناوری «سروش» و «سریر» ارتقا پیدا می‌کند

به گزارش گروه سیاسی خبرگزاری دانشجو، سیداحمد حسینی مونس؛ سخنگوی گروه فضایی وزارت دفاع در گفت‌وگویی با اشاره به پرتاب امروز بلوک انتقال مداری «سامان ۱» و ماهواره مخابراتی «فخر ۱» اظهار داشت: بامداد امروز نصاب جدیدی در صنعت فضایی کشور ثبت شد. به نحوی که برای اولین بار محموله‌هایی با مجموع وزن ۳۰۰ کیلوگرم در مدار تزریق شد. 

وی افزود: ما در این چرخه دارای ماهواره‌بر، ماهواره و بلوک انتقال مداری را دارا هستیم که این ماموریت با محوریت سازمان هوافضای وزارت دفاع و توسط ماهواره‌بر سیمرغ انجام گرفت. 

سخنگوی گروه فضایی وزارت دفاع تصریح کرد: ماهواره‌بر سیمرغ در مجموعه وزارت دفاع و بلوک انتقال مداری در مجموعه وزارت ارتباطات توسعه داده شده و ماهواره فخر ۱ در شرکت صاایران وزارت دفاع و پشتیبانی نیرو‌های مسلح تولید شده است.

وی ادامه داد: پس از تزریق یک محموله به مدار این قابلیت وجود دارد که محموله مورد نظر پس از تثبیت، حرکت خود از مدارات پایین به سمت مدارات بالا را آغاز کند و روند ارتقای مداری انجام شود.

حسینی‌مونس افزود: بلوک انتقال مداری «سامان ۱» این وظیفه را دارد. به نحوی که پس از قرار گرفتن بلوک انتقال مداری در ارتفاع ۴۰۰ کیلومتر، این بلوک پس از تثبیت این ماموریت را دارد که محموله خود را از ارتفاع ۴۰۰ متری به ارتفاع ۷۰۰۰ کیلومتری ارتقا دهد.

سخنگوی گروه فضایی وزارت دفاع در پاسخ به این سوال که آیا ماهواره بر سیمرغ به روز رسانی شده است، گفت: فرآیند توسعه ماهواره بر در مجموعه سازمان هوافضای وزارت دفاع یک برنامه منسجم و پیوسته است و قدم‌های بهبود مطابق نقشه راه تدوین شده کاملاً مطابق برنامه و با حمایت بیش از پیش دولت چهاردهم در حال طی شدن است.

وی افزود: پرتاب امروز به فاصله ۱۰ ماه از پرتاب موفق قبلی یک نصاب جدید بود و هم ارتقا در حوزه وزن ماهواره‌ها هم دقت تزریق را در پرتاب امروز شاهد بودیم. یعنی بهینه‌سازی‌های قابل توجهی نسبت به ماهواره‌بر قبلی انجام گرفته است.

حسینی‌مونس ادامه داد: بهینه‌سازی‌های بعدی مطابق نقشه راه روی همین ماهواره بر در دست اقدام است و در آینده نزدیک وزن ماهواره‌ها را تا ۵۰۰ کیلوگرم با ماهواره‌بر سیمرغ پرتاب خواهیم کرد.

وی در پایان خاطرنشان کرد: نسخه‌های بعدی ماهواره‌بر‌های ساخت ایران از جمله سروش و سریر در حال توسعه فناوری هستند و امروز در حوزه پرتاب و تثبیت فناوری هیچ نیازی به پرتابگر‌های خارجی نداریم. به نحوی که از عمده نیازمندی پرتاب در مدارات نزدیک به زمین (LEO) برخوردار هستیم.