ماجرای شعر «بوی جوی مولیان» که پزشکیان در دیدار با امامعلی رحمان خواند+فیلم

به گزارش خبرنگار سیاسی خبرگزاری دانشجو، مسعود پزشکیان رئیس جمهوری اسلامی ایران شب گذشته (چهارشنبه) برای انجام سفر رسمی دو روزه به همراه هیاتی بلند پلیه وارد تاجیکستان شد و مورد استقبال امامعلی رحمان رئیس جمهور این کشور قرار گرفت.

پزشکیان و امامعلی رحمان در پایان همایش تجاری، سرمایه گذاری و گردشگری ایران و تاجیکستان با هم مشاعره کردند.

مسعود پزشکیان، رئیس جمهور کشورمان شعر «بوی جوی مولیان» را در دیدار با امامعلی رحمان خواند.

قصیده با مطلعِ «بوی جوی مولیان آید همی» سروده‌ای مشهور از رودکی است. طبق روایتی که نظامی عروضی سمرقندی در چهار مقاله آورده است، این شعر در سده چهارم هجری قمری (سده دهم میلادی) برای تشویق امیر نصر دوم سامانی (نصر بن احمد) برای بازگشت به بخارا از هرات سروده شد.

نظامی ذکر می‌کند که امیر نصر چهار سال از مرکز حکومت خود یعنی بخارا دور بود؛ لذا درباریان که از نابه‌سامانی ایجاد شده در امور سیاسی به ستوه آمده بودند، از شاعر نامدار زمانه، رودکی، خواستند که شعری نغز بسراید و امیر را به بازگشت وادارد. رودکی به هرات می‌رود و قصیده‌ای برای امیر می‌خواند که در آن او را را به بخارا و «ریگ آموی» و «جوی مولیان» دعوت می‌کند. امیر چنان منقلب می‌شود که بدون کفش بر اسب تیزروی خود سوار می‌شود و به تاخت به بخارا می‌رود. خدّام شاه چند منزل دورتر به امیر می‌رسند و پای‌پوشش را به او می‌رسانند. درباریان هم به رودکی پنج هزار دینار پاداش می‌دهند.

متن قصیده بوی جوی مولیان

بوی جوی مولیان آید همی/ یاد یار مهربان آید همی

 ریگ آموی و درشتی راه او/ زیر پایم پرنیان آید همی
آب جیحون از نشاط روی دوست/ خنگ ما را تا میان آید همی‌ای بخارا!

 شاد باش و دیر زی/  میر زی تو شادمان آید همی
میر ماه است و بخارا آسمان/ ماه سوی آسمان آید همی

میر سرو است و بخارا بوستان/ سرو سوی بوستان آید همی
آفرین و مدح سود آید همی/ گر به گنج اندر زیان آید همی