نیروهای عملیات ویژه ایرانی از چه سلاح هایی استفاده میکنند؟/ بررسی تصویرمحور از تسلیحات انفرادی نیروهای مخصوص نوپو

به گزارش خبرنگار امنیت دفاعی خبرگزاری دانشجو ؛ تسلیحات انفرادی، اصلی‌ترین ابزار یک نیروی عملیات ویژه در سراسر جهان محسوب می‌شوند. انتخاب این تسلیحات هرگز امری تصادفی نیست، بلکه نتیجه مستقیم دکترین عملیاتی، تهدیدات پیش رو، محیط نبرد و تاریخچه نظامی یک کشور است. نیرو‌های عملیات ویژه ایران، شامل واحد‌های زبده‌ای از فرماندهی انتظامی (فراجا) مانند نوپو، ارتش جمهوری اسلامی ایران مانند تیپ ۶۵ نوهد، و سپاه پاسداران انقلاب اسلامی مانند یگان تکاوری صابرین، از زرادخانه‌ای متنوع و چندوجهی بهره می‌برند.

این زرادخانه، ترکیبی از سلاح‌های معتبر غربی، پلتفرم‌های قابل اعتماد بلوک شرق، و تولیدات نوین و بومی را در بر می‌گیرد. تحلیل این تسلیحات که اغلب در رژه‌های نظامی، تمرینات رسمی و تصاویر منتشر شده از عملیات‌ها قابل مشاهده هستند، تصویری روشن از توانمندی‌ها و رویکرد تاکتیکی این نیرو‌ها ارائه می‌دهد. این گزارش با رویکردی فنی، به بررسی مهم‌ترین سلاح‌های انفرادی مورد استفاده این یگان‌ها بر اساس داده‌های موجود می‌پردازد.

هکلر و کخ MP۵/ محبوب‌ترین سلاح نیرو‌های ویژه ایران و جهان

مسلسل دستی آلمانی هکلر و کخ MP۵ (Maschinenpistole ۵) را می‌توان به طور قطع، نماد جهانی نیرو‌های ویژه ضدتروریسم دانست و جایگاه آن در یگان‌های ایرانی نیز مستثنی نیست. این سلاح که به طور گسترده در اختیار یگان نوپو (نیروی ویژه پلیس) و دیگر واحد‌های واکنش سریع ارتش و سپاه قرار دارد، شهرت خود را مدیون سیستم عملکرد منحصر به فردش است. MP۵ از سیستم عقب‌نشینی تأخیری غلطکی (Roller-Delayed Blowback) بهره می‌برد که برخلاف سیستم‌های ساده‌تر Blowback، منجر به کاهش چشمگیر پس‌زدگی (Recoil) و افزایش فوق‌العاده دقت در هنگام شلیک، حتی در حالت رگبار می‌شود.این سلاح تحت پروژه تندر در ایران تولید شد و با همان کیفیت نسخه عملیاتی خدمت میکند.

این سلاح از کالیبر ۹ میلی متری  استفاده می‌کند که یک مهمات استاندارد و در دسترس برای سلاح‌های کمری و مسلسل‌های دستی است. دقت بالای MP۵ آن را به ابزاری ایده‌آل برای سناریو‌های حساس مانند رهایی گروگان و عملیات در محیط‌های بسته و پرجمعیت (CQB) تبدیل کرده است.

جایی که هر شلیک باید حساب‌شده باشد تا از آسیب به افراد غیر درگیر جلوگیری شود. در تصاویر منتشر شده، مدل‌های مختلفی از این سلاح با قنداق ثابت، قنداق تلسکوپی کشویی و مدل فشرده MP۵K در دستان نیرو‌های ویژه ایرانی دیده می‌شود.

KL-۱۳۳: مدرنیزاسیون پلتفرم قابل اعتماد کلاشنیکف

تفنگ تهاجمی KL-۱۳۳ که به عنوان نمونه تولید ایران از پلتفرم AK-۱۰۳ شناخته می‌شود، نماینده رویکرد ایران در مدرن‌سازی یکی از قابل اعتمادترین پلتفرم‌های سلاح در تاریخ است.

نمونه سلاح های ارتقایافته و کاستوم شده KL133 و MP5 و P226      منبع ایرانین میلیتریسم

این سلاح که به طور ویژه در میان نیرو‌های ویژه پلیس و مرزبانی محبوبیت دارد، بر اساس سیستم عملکرد پیستون گاز کورس بلند (Long-Stroke Gas Piston) خانواده کلاشنیکف ساخته شده است؛ سیستمی که به مقاومت بی‌نظیر در شرایط سخت محیطی مانند گرد و غبار، گل‌ولای و رطوبت شهرت دارد.

تفاوت اصلی KL-۱۳۳ با نسخه‌های قدیمی‌تر AK-۴۷، استفاده گسترده از پلیمر‌های مقاوم و سبک به جای قطعات چوبی است که منجر به کاهش وزن و افزایش مقاومت در برابر عوامل فرسایشی می‌شود. این سلاح از کالیبر قدرتمند ۷.۶۲ استفاده می‌کند که قدرت بازدارندگی و نفوذ بالایی دارد.

وجود قنداق تاشو از بغل، حمل آن را در خودرو‌ها و فضا‌های تنگ آسان‌تر کرده و نصب ریل جانبی استاندارد، امکان افزودن اپتیک‌های مختلف را فراهم می‌آورد.

این ویژگی‌ها، KL-۱۳۳ را به گزینه‌ای کارآمد برای یگان‌هایی تبدیل کرده که در مناطق مرزی و عملیات‌های نیازمند به یک سلاح جان‌سخت و قدرتمند فعالیت می‌کنند.

 این سلاح در تمام نیروهای مسلح ایران استفاده می شود و در بین یگان های عملیات ویژه فراجا و نداجا بسیار دیده شده است.

مصاف ۱ و ۲: گامی به سوی خودکفایی با یک پلتفرم ماژولار

تفنگ تهاجمی “مصاف” جدیدترین محصول صنایع دفاعی ایران و نماد حرکت نیرو‌های مسلح به سمت یک پلتفرم بومی، مدرن و ماژولار است. فرآیند تحویل این سلاح به یگان‌های عملیات ویژه سپاه، ارتش و فراجا آغاز شده و به نظر می‌رسد که در آینده به عنوان سلاح سازمانی استاندارد این نیرو‌ها معرفی خواهد شد. “مصاف” از کالیبر ۵.۵۶ استفاده می‌کند که کالیبر استاندارد ناتو بوده و به دلیل لگد کمتر و مسیر پرواز صاف‌تر گلوله، برای تیراندازی دقیق در فواصل متوسط مناسب‌تر است. مهم‌ترین ویژگی فنی “مصاف”، بهره‌گیری از سیستم پیستون گاز کورس کوتاه (Short-Stroke Gas Piston) است؛

سیستمی که در سلاح‌های پیشرفته‌ای مانند HK۴۱۶ و FN SCAR نیز به کار رفته و نسبت به سیستم‌های قدیمی‌تر، ارتعاشات کمتری به لوله منتقل کرده، دقت را افزایش داده و از داغ شدن و کثیف شدن زودهنگام سلاح جلوگیری می‌کند. وجود ریل‌های پیکاتینی استاندارد در تمام طول بدنه و روپوش لوله، به کاربر اجازه می‌دهد تا طیف وسیعی از تجهیزات جانبی مانند انواع دوربین‌ها، دستگیره‌ها و نشانه‌رو‌های لیزری را به راحتی نصب کند.

نیرو های نوپو در جریان فیلمبرداری سریال تلویزیونی به  سلاح مصاف 1 مسلح بودند و در تمرینات هم دیده شده است

 این قابلیت ماژولاریتی، به همراه قنداق قابل تنظیم، “مصاف” را به یک سلاح چندمنظوره تبدیل کرده که می‌تواند در نقش یک کارابین استاندارد یا با نصب دوربین قوی‌تر، در نقش یک تفنگ “دقت‌زن” (Designated Marksman Rifle) برای درگیری با اهداف در فواصل ۴۰۰ تا ۶۰۰ متری عمل کند.

مصاف 1 در عملیات های سپاه

برتا M۱۲/ پیرمرد ایتالیایی با کاربری محدود

افسر سپاه و سلاح برتا ام 12، منبع ذکر شده در تصویر

مسلسل دستی برتا مدل ۱۲ (Beretta M۱۲) یک طراحی کلاسیک ایتالیایی از دوران جنگ سرد است که در مقاطعی به صورت محدود در برخی یگان‌های سپاه پاسداران به کار گرفته شد. این سلاح که از کالیبر ۹mm استفاده می‌کند، در زمان خود به دلیل طراحی نوآورانه‌اش مورد توجه قرار گرفت. برتا M۱۲ از مفهوم “گلنگدن تلسکوپی” (Telescoping Bolt) بهره می‌برد که در آن، بخش قابل توجهی از جرم گلنگدن در بالای لوله قرار می‌گیرد.

 این طراحی باعث می‌شود طول کلی سلاح به شدت کاهش یافته و مرکز ثقل آن به دستگیره نزدیک‌تر شود که به نوبه خود تعادل و کنترل‌پذیری سلاح را بهبود می‌بخشد. با وجود قابلیت اطمینان و سادگی ساخت، این سلاح فاقد ماژولاریتی و ارگونومی پلتفرم‌های مدرن‌تر است و امروزه استفاده از آن در نیرو‌های ویژه بسیار محدود بوده و جای خود را به گزینه‌هایی مانند MP۵ داده است. این سلاح به طور محدود در یگان های عملیات ویژه سپاه استفاده می شود.

یوزی (Uzi)/ جمع و جور و قدرتمند

مسلسل دستی یوزی ، یکی از شناخته‌شده‌ترین سلاح‌های جهان به دلیل ابعاد بسیار فشرده و طراحی نمادین آن است. این سلاح نیز مانند برتا M۱۲ از گلنگدن تلسکوپی بهره می‌برد، اما با یک نوآوری کلیدی دیگر: قرار دادن خشاب در داخل دستگیره تپانچه‌ای. این دو ویژگی در کنار هم، یوزی را به یکی از کوتاه‌ترین مسلسل‌های دستی جهان تبدیل کرده است. این فشردگی فوق‌العاده، کاربرد اصلی آن را تعریف می‌کند.

یوزی سلاحی ایده‌آل برای عملیات‌های حفاظت نزدیک (Close Protection Detail) و یگان‌های امنیتی است که نیاز به حمل پنهان یک سلاح با قابلیت آتش خودکار دارند.

همان‌طور که اشاره شده، کاربر اصلی آن در ایران، یگان‌های مخصوص امنیتی سپاه هستند که در سناریو‌هایی فعالیت می‌کنند که غافلگیری و واکنش سریع در فاصله بسیار نزدیک، حرف اول را می‌زند.البته یوزی در فراجا و نداجا هم به طور محدود استفاده می شود.

ام ۴ کارابین (M۴ Carbine)، قدرتمند ترین سلاح غربی نیروهای ویژه

 کارابین M۴،از محبوب ترین تسلیحات غربی در بازار تسلیحات است و به واسطه دقت بالای تیراندازی و کاستومینگ بالا، از ایده ال ترین گزینه ها برای نیروهای عملیات ویژه است.

 سبکی، دقت، سهولت حمل و تجهیزات جانبی متعدد این سلاح را نسبت به رقبای خود جلو انداخته است و سال هاست پای ثابت تمام یگان های ضدتروریستی در اروپا و آمریکا است و اصولا نماد نیروهای ضد تروریسم همین سلاح است.

این سلاح در واحدهای رهایی گروگان و عملیات ویژه ارتش عملیاتی است و در رزمایش امنیتی سال گذشته تمریناتی با این سلاح اجرایی شد.

کلاش آلمانی ، یار قدیمی واحد های عملیات ویژه ارتش/ دقیق ترین نسخه کلاش را بیشتر بشناسیم

تفنگ MPi-AK-۷2N، نسخه ساخت آلمان شرقی از تفنگ معروف AK-۷۴ شوروی، یکی دیگر از سلاح‌های مورد استفاده کلاه سبز‌های ارتش در تمرینات و عملیات‌هاست. پس از فروپاشی دیوار برلین، مقادیر قابل توجهی از تسلیحات باکیفیت آلمان شرقی وارد بازار‌های جهانی شد. این سلاح‌ها به دلیل مهندسی دقیق و کیفیت ساخت بالاتر نسبت به برخی دیگر از تولیدکنندگان پیمان ورشو، شهرت خوبی دارند.

تفاوت اصلی این پلتفرم با کلاشنیکف‌های قدیمی‌تر، استفاده از کالیبر ۵.۴۵  است. این کالیبر که پاسخ شوروی به کالیبر ۵.۵۶  ناتو بود، لگد کمتر، سرعت دهانه بالاتر و مسیر پرواز صاف‌تری نسبت به گلوله ۷.۶۲ دارد که به تیرانداز در هدف‌گیری دقیق‌تر در فواصل مختلف کمک می‌کند.

 استفاده از این سلاح توسط کلاه سبز‌های ارتش، نشان‌دهنده انتخابی هوشمندانه برای بهره‌گیری از یک پلتفرم قابل اعتماد کلاشنیکف با مزایای بالستیکی یک کالیبر مدرن‌تر است.

در نهایت، بررسی زرادخانه نیروهای عملیات ویژه ایران، تصویری از یک نیروی در حال گذار را به نمایش می‌گذارد؛ نیرویی که با تکیه بر ترکیبی هوشمندانه از پلتفرم‌های موفق و اثبات‌شده غربی و شرقی، اکنون در آستانه یک تحول راهبردی به سوی خودکفایی و مدرنیزاسیون قرار گرفته است.

نیروی ویژه ارتش با سلاح ایرانی مصاف 2

در کانون این تحول، دو سلاح کلیدی به عنوان نمونه‌های آینده تسلیحات عملیات ویژه در ایران خودنمایی می‌کنند. نخست، تفنگ تهاجمی بومی مصاف ۱ و ۲ است که با طراحی ماژولار، ارگونومی مدرن و استفاده از کالیبرهای استاندارد روز، به وضوح به عنوان ستون فقرات نسل آینده یگان‌های تکاوری در نظر گرفته شده است. انتظار می‌رود این سلاح به تدریج جایگزین پلتفرم‌های متنوع فعلی شده و به استانداردسازی و افزایش کارآمدی این نیروها کمک شایانی کند. همزمان، ورود یک سلاح بسیار تخصصی دیگر، یعنی مسلسل دستی کره‌ای کی ۷ (K7) که تولید آن اخیراً در وزارت دفاع ایران نیز تأیید شده است، نشان‌دهنده درک عمیق نیازهای نبردهای نوین است.

فرمانده نزسا و کی 7 تولیدی صنایع دفاع که جایگزین عالی برای ام پی 5 و تندر است

 این سلاح به دلیل بهره‌مندی از صداخفه‌کن یکپارچه (Integrally Suppressed)، ابزاری ایده‌آل برای عملیات‌های نفوذ، رهایی گروگان و حذف بی‌صدای اهداف است؛ قابلیتی که تا پیش از این جای خالی آن در میان تسلیحات تخصصی این نیروها احساس می‌شد.

بازدید مسولین اسبق دفاعی از سلاح های خانواده مصاف و کی 7

معرفی خانواده «مصاف» به عنوان سلاح تهاجمی اصلی و تولید «کی ۷» در صنایع دفاع برای عملیات‌های مخفی، به وضوح مسیر آینده را ترسیم می‌کند: حرکت قاطع به سوی خودکفایی، استانداردسازی و تجهیز به سلاح‌های تخصصی برای پاسخگویی به طیف کامل تهدیدات در میدان نبرد معاصر که نشان از درک فرماندهان ایرانی از حجم تهدیدات نبرد های امروزی است.