گروه فرهنگی«خبرگزاری دانشجو»؛ به مناسبت فرا رسیدن سال نو «خبرگزاری دانشجو» گپ و گفتی با برگزیده های خود در حوزه فرهنگ و هنر داشته که یکی از این افراد محمود قدیریان، مجری و بازیگر سینما و تلویزیون است.
متن زیر گفت و گوی صمیمی ما با قدیریان است:
خبرگزاری دانشجو: خودتان را معرفی کنید؟
قدیریان:محمودرضا قدیریان هستم. گوینده، بازیگر و مجری در برنامه های مختلف رادیویی و تلویزیونی و متولد 20 شهریور ماه سال 1359. کارم را در ابتدا با بازیگری رادیو شروع کردم و بعد از آن هم گویندگی در رادیو و اکنون هم که در تلویزیون فعالیت می کنم.
خبرگزاری دانشجو: در خیلی از خبرگزاری ها دیدم که شما گفته اید رادیو را به تلویزیون ترجیح می دهید. هنوز هم این را می گویید؟
قدیریان: این حرف را در گذشته می زدم و الان هم به آن اعتقاد دارم. من واقعا رادیو را دوست دارم چرا که یک رسانه گرم برای ارتباط با مخاطب است البته این ارتباط به شکل دیگری است. من این حرف را زمانی گفتم که وارد اجرای تلویزیونی نشده بودم و فقط تله فیلم هایی را کار کرده بودم. آن زمان گویندگی رادیو را و همچنین صرفا بازیگری فیلم ها را تجربه کرده بودم. در آن زمان رادیو را ترجیح می دادم اما از 7 ماه پیش که وارد اجرای برنامه تلویزیونی با نام «ساعت بیست و پنج» شده ام می گویم اجرا در رادیو و تلویزیون هیچ فرقی با هم ندارند و مهم جایی است که ما احساس آرامش کنیم و مردم از ما راضی باشند. الان محل آرامشم جاییست که مردم مرا بیشتر می پسندند.
از هفت ماه پیش که هر شب همراه مردم بوده ام، دیدم که تلویزیون هم برایم همان آرامش را دارد و الان محکم و با اراده می گویم که این 2 رسانه هیچ فرقی با هم ندارند. مهم وجود آرامش، همکاری با یک تیم حرفه ای و رضایت مخاطب است.
خبرگزاری دانشجو: در سریال های «به کجا چنین شتابان» و «ستاره سهیل» این آرامش را حس کردید؟
قدیریان: اولین کار تلویزیونی من بازی در نقش اویس قرنی از یاران عالی قدر حضرت محمد(ص) بود که آن آرامش را احساس کردم چون یک تیم فوق العاده خوب و حرفه ای کار می کردند، مخصوصا کارگردانش، امیر قویدل که بسیار هم قویدل کار می کردند. در کل کارهای تاریخی را بسیار دوست دارم و همیشه سعی دارم که در انتخاب این گونه نقش هادقت داشته باشم.
در سریال به کجا چنین شتابان هم نوع دیگری از هنرمندان حضور داشتند و همه حرفه ای بودند به علاوه سریال موفقی هم بود و در آن جا هم آرامش وجود داشت. من معتقدم علاوه بر فیلم نامه قوی، افرادی که در ساخت یک مجموعه کار می کردند در ایجاد این محیط و در روند پیشرفت و موفقیت فیلم نقش مهمی دارند. به نظر من کار باید حرفه ای باشد و رادیو و تلویزیون و هرجای دیگرش فرقی ندارد. مهم این است که در آن شاهد انتقال مهر و محبت باشیم تا عوامل یکدیگر را دوست داشته باشند و کار موفقی را به ثمر بنشانند و در غیر این صورت کار خوبی نخواهیم دید و فقط یک خاطره برایمان باقی خواهد ماند. خدا را شکر من از تمام کارهایم از لحاظ آرامش راضی بوده ام.
خبرگزاری دانشجو: خودتان هم در ایجاد آرمش در محیط کار تاثیر گذار هستید؟
قدیریان: ما همه در موقعیتی هستیم که نیاز به همدلی و اتحاد داریم. از این رو نظر من این است که همه باید آرامش داشته باشیم و باید آرامش را به جامعه بزرگ ایران تقدیم کنیم و حالا فرقی ندارد کار درام باشد یا طنز. آن چیزی که اهمیت دارد حفظ آرامش است. باید از استرس و اضطراب کناره گرفت تا خستگی مردم از بین برود. اگر آرامش نباشد بیننده با توجه به شبکه های زیاد سیما به راحتی شبکه را عوض می کند.
خبرگزاری دانشجو: با توجه به تاکیدی که بر آرامش دارید و با وجود فشردگی و سرعت در تولید برنامه های نورزی و گاهی عدم برنامه ریزی در آنها، آیا تمایل دارید در کارهای نوروزی ایفای نقش کنید؟
قدیریان: از استرس دور هستم اما در کل شغل و کار ما بدون توجه به اینکه با دورین باشد یا میکروفن همراه با استرس است. اگر ما در کار استرس داشته باشیم نباید آنرا به مردم منتقل کنیم و مردم صرفا فقط باید لذت ببرند؛ مردم باید در کنار خانوادشان از رسانه ملی لذت ببرند و فقط احساس کنند که با کسی که در طرف دیگر است، صمیمی هستند. مردم باید خروجی آرام از ما ببینند. حتی اگر کار طنز باشد؛ بنابراین فرقی نمی کند کار نوروزی باشد یا نه، مهم انتقال احساس آرامش است.
خبرگزاری دانشجو: یادی کنیم از استاد حمید منوچهری، چند کلمه در مورد استادتان برایمان صحبت کنید؟
قدیریان: امیدوارم این حرف همیشه از من به یادگار بماند، من به پیشنهاد و معرفی استاد عزیزم حاج آقای حمید منوچهری مدیر دوبلاژ کارگردان تلویزیون و رادیو، بازیگر تئاتر و سینما که جز کارگردانان الف و درجه برتر در مرکز هنری های نمایشی است، رادیو وارد این عرصه شدم و از طریق وی به مجموعه بازیگری معرفی شدم؛ من همیشه و همه جا و حتی در برنامه های زنده رادیو گفته ام که مسیر زندگی من را وی تغییر داد و همیشه قدردان استادم هستم. منوچهری یکی از بهترین های این کار است و من از خداوند برایش سلامتی و طول عمر با عزت طلب می کنم و امیدوارم جامعه هنری از او در عرصه های مختلف کاری و هنری بیشتر بهره برند. واقعا منوچهری را دوست می دارم و همیشه از وی سپاسگذارم.
خبرگزاری دانشجو: شما آرزو کرده بودید که خانه دار شوید، هنوز این آرزو را دارید؟
قدیریان: هنوز هم که به بام تهران می روم، می گویم این همه چراغ که سوسو می زنند یکی اش هم برای من باشد؛ از طرفی هم جوان هستم و باید تلاش کنم. من امید دارم به زندگی و مطمئن هستم که تمام آن اتفاق های قشنگ برایم رخ می دهد. هر آرزویی دارم بین خودم و پروردگارم وجود دارد را برای مردم نیز می خواهم و دعا می کنم همه در آرامش زندگی کنیم تا خانه آرزوی کسی نباشد، حتی خود من! آرزوی دیگرم هم در دنیای حرفه ای کارم است که امیدوارم مردم کارهای خیلی بهتری را از من شاهد باشند.
خبرگزاری دانشجو: بهترین هنرمندی که دوست داشتید و الگویتان بود؟
قدیریان: الگو نه! اما در کار ما نمیتوان کسی را دوست نداشت، مثلا در عرصه صدا کیکاووس یاکیده فوق العاده صدای دوست داشتنی است و حتی بازی بسیار خوبی دارد. اگر هم بخواهم از گویندگان رادیو نام ببرم، سرکار خانم فاطمه آل عباس که چیزهای زیادی از وی آموخته ام و یا خانم مریم نشیبا هم حرفه ای هستند.
آقایان هم، منوچهر اسماعیلی، که سلطان صداست، و استادم عزیزم حاج آقا حمید منوچهری.
خبرگزاری دانشجو: دوست داشتید مثل چه کسی باشید؟
قدیریان: من همیشه دوست داشتم طوری باشم تا دیگران دوست داشته باشند مثل من باشند. که البته هنوز برای من خیلی زود است. هستند کسانی که بیشتر و بهتر از من توانمندی دارند اما من در حد خودم همانی که می توانم را به دیگران می آموزم.
خبرگزاری دانشجو: پدرتان در شخصیت شما چه نقشی داشتند؟
قدیریان: هرچه هستم از پدرم و تربیت وی دارم. امیدوارم هیچ وقت هیچ کاری نکنم تا آبرویش را ببرم و برایش آروزی سلامتی می کنم.
ایشان در بچگی و حتی هنوز این نصیحت را به من می کند که از دیوار مردم نباید بالا رفت، پول در آوردن به هر قیمتی نیست، ناموس مردم ناموس خودت است و دست روی زن نباید بلند کرد. پدرم یک اعتقادات خاصی دارد که برای مردم و جوان های قدیم بوده و این همان چیزی است که مذهب و دین و شیعه می گوید. آدم ها باید به شریف زندگی کردن اعتقاد داشته باشند. این شریف زندگی کردن را قطعا پدر و در کنارش مادرم به من آموخته اند.
خبرگزاری دانشجو: نکته ای که در بین هنرمندان ما هست و سوالی که ایجاد شده این است که چرا امید در صدا و تصویر ما گم رنگ شده ؟ به نظرتان اگر این نا امیدی در صدای فعلی هست چه باید کرد؟
قدیریان: من مجری هستم و گوینده، یعنی کسی که فکر کارگردان و نویسنده را اجرا می کند و من نمی توانم طرز فکر خودم را اجرا کنم، بنابراین امید و انگیزه در زندگی ما بسیار مهم است و ما بعنوان هنرمند در رسانه باید خط فکری ای را به جامعه تزریق کنیم که سبب امید و نشاط شود. من در حد خودم فکر می کنم که رادیو و تلویزیون رشد خیلی خوبی داشته است و هر شبکه ای باید هدف خودش را دنبال کند.
به نظر من در شبکه های مختلف امید دیده می شود و شاید این امید کلا در روح برنامه باشد و کلیت برنامه را تحت شعاع قرار دهد. ما داریم وارد مرحله جدیدی از صدا و سیما می شویم و باید کم کم تمام مراحل را بررسی کنیم.
خبرگزاری دانشجو: آینده صدای ایران را چگونه می بینید، چه جاهایی باید تأمین شود تا بهترین صدا را در رادیو داشته باشیم؟
قدیریان: من در حد یک گوینده یا مجری می گویم هر چیزی آزمون و خطا می خواهد و در نهایت اگر ما در تمام برنامه ها با این تفکر پیش رویم که کار برای جشنواره است، آن زمان کار را با توجه به تمام ابعاد انجام میدهند. و من چیزی را که میخواهم اجرا کنم کار به چیزی ندارم و میگویم من کارم را باید درست انجام دهم. اگر افراد خوب مدیریت شوند و با آنها همکاری شود انرژی و جوانی افراد به هدر نمیرود.
خبرگزاری دانشجو: کمی فضا را به سمت عید ببریم، عید در کودکی شما چگونه بود؟
قدیریان: عید همیشه خوب است، خصوصا در دوران کودکی که آدم غم و غصه ها را نمیشناسد و نمیبیند، در زمان کودکی ام دایی بزرگ بنده (رحمه الله) زنده بودند و مثل پدر ایشان را دوست داشتم، با اعضای خانواده و ایشان بودیم، خصوصا اینکه در محله ما که همه همچون فامیل بوده اند. بخاطر همین تمام ایام عید عشق بود، بخصوص اینکه به هر طریق و کَلکی دنبال عیدی بودیم تا پول بیشتری جمع کنیم چرا که آن زمان پول ها کم تر بود؛ مثلا 200 یا 1000تومانی.
خبرگزاری دانشجو: رسم و رسوم خاصی هم داشتید؟
قدیریان: ما تهرانی بودیم و همان رسم دید و بازدید.
خبرگزاری دانشجو:بهترین عیدی ای که گرفتید چه بود، که از گرفتنش شگفت زده شده باشید؟
قدیریان: وقتی که عید و سال تحویل میشود، پدر یا مادر از قرآن به ما عیدی میدهند آن بهترین و زیباترین و با ارزش ترین عیدی ای است که گرفته ام و میگریم و امیدوارم همیشه بگیرم. از نظر مادی که ارزشی ندارد اما احترام گذاشتان به پیشینیان و احترام به سنت ها و برداشتن پول از بین قرآن برکت یک ساله دارد و این ها خیلی قشنگ و زیباست و این جزء بهترین خاطرات من است، الان هم که خودم اندکی بزرگ شده ام و به کوچکتر ها عیدی می دهم .
خبرگزاری دانشجو:اگر روزی دارای فرزند شوید همین سنت را حفظ میکنید یا هدیه دیگری به او میدهید؟
قدیریان: در مقام پدر! چه حس خوبی...ولی من هنوز این حس را تجربه نکرده ام اما دوست دارم که تجربه کنم، میگویند حس خوبیست.
خبرگزاری دانشجو: به نظرتان با توجه به تغییر زمان عید برای بچه های امروزی چگونه است؟ شاید پول دیگر اغنایشان نکند؟ اگر بخواهید روزی برنامه کودک در عید اجرا کنید برای کودکان چه حرفی دارید؟
قدیریان: میگم لطفا بروید عمو پورنگ رو ببینید، من حرفی ندارم. ایشان واقعا بی نظیرند. نمیدانم به بچه ها چه باید گفت، ولی شاید خیلی از خانواده ها به این توجه نکنند اما این حقیقت محض است که شخصیت همه ما آدم ها در سنین 3 تا 8 سالگی شکل میگیرد.
خبرگزاری دانشجو: عید در رادیو چگونه است؟
قدیریان: طی سالهای سالی که من در رادیو بوده ام عید برایم بسیار خوب بوده. عشق خاص خودش را دارد و فضای استودیو بسیار دوست داشتنیست. رادیو یک رسانه گرم دوست داشتنیست و شاید به این خاطر است که مخاطب همانگونه که میخواهد از شما تصویر میسازد.
خبرگزاری دانشجو: خرید عید برایتان چگونه است؟ قبل تر ها چهره شناس نبودید اما حال شناس هستید. در کدامین حال خرید را دوست دارید؟
قدیریان: هر کدام یک حس، در آن صورت میشود راحت خرید کرد و چانه زد، این هم صورت دیگری، آرامش از آن جهت شاید نباشد چون مردم انتظار دیگری از ما دارند. مردم با ادبیات دیگری رفتار میکنند که این هم حس قشنگی است. البته این سختی را هم دارد که مثلا در بعضی مکان ها ما میخواهیم راحت باشیم اما میبینیم که افراد بدون اجازه عکس میگیرند.
خبرگزاری دانشجو: لحظه سال تحویل 93 هم در رادیو هستید؟
قدیریان: تا به الان که در رادیو بوده ام اما نمیدانم دقیقا چه اتفاقی می افتد، ولی امکانش هست که با یکی از شبکه های سیما در لحظه تحویل سال همکاری داشته باشم.
خبرگزاری دانشجو: اگر شما حاکم جهان بودید و میخواستید به هم وطنان خودتان یا به تمام جهان یک پیام نوروزی بدهید چه میگفتید؟
قدیریان: صادقانه میگویم، یاد و نام خداوند را در لحظه لحظه زندگی فراموش نکینید، تا موفق باشید. در نهایت سال 1393 خورشیدی را به تمام مردم ایران تبریک میگویم و انشاالله که خداوند عزیزتان را برایتان حفظ کند و سال 93 بهترین سال زندیگیتان باشد.