قیام حسینی از منظر محاسبات دنیوی به روایت شهید سید حسن نصرالله

به گزارش گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری دانشجو، در سلسله‌ جلسات «صبر و نصر» که شهید سید حسن نصرالله در محرم سال ۱۴۳۸ ایراد کرد، روایتی نو از قیام عاشورا ارائه شد که محور آن ارزیابی نتایج این نهضت از منظر محاسبات دنیوی و تاریخی بود. سید حسن نصرالله با تاکید بر معیارهای عقل‌گرا توضیح می دهد که حسین (ع) چگونه توانست با خون خود باعث سقوط مشروعیت حکومت اموی شده و با بازتعریف اسلام اصیل و احیای امت اسلامی پیروز میدان این جنگ نا متقارن شود.

شاخص‌های پیروزی در منطق جنگ

شهید سید حسن نصرالله معتقد است که حتی با مبنا قرار دادن محاسبات مادی، در واقعه عاشورا این سپاه حسین (ع) است که پیروز است. او می گوید در منطق محاسبات هزینه و فایده جنگ‌ها برای ارزیابی طرف برنده در یک نبرد نباید بر مبنای میزان تلفات و اسیب ها حکم داد زیرا در هیچ نبرد نظامی نمی‌توان از این موارد اجتناب کرد بلکه معیار پیروزی بر اساس دو سطح از نتایج سنجیده می شود. جلوگیری از تحقق اهداف دشمن و دستیابی به اهداف خود.

سطح اول مختل کردن اهدافی است که دشمن به انگیزه تحقق آن ها جنگ را آغاز کرده است. هنگامی که مقاومت بتواند مانع از دستیابی دشمن به تمام یا حداقل اهداف اصلی مورد نظر خود شود، پیروز خواهد شد. حتی اگر این پیروزی منجر به شهادت و وقوع ویرانی و خرابی شود، زیرا این نتیجه طبیعی جنگ است.

سطح دوم که سطحی بالاتر برای پیروزی است این است که علاوه بر جلوگیری از تحقق اهداف دشمن بتوانی اهداف خودت را نیز محقق کنی.

طبق این تعریف او معتقد است یزید به هیچکدام از اهدافی که انگیزه او برای اعمال فشار بر امام بود دست نیافت. اما در مقابل، در جریان مقاومت و ایستادگی در برابر یزید، تمام اهداف الهی امام محقق شد.

مشروعیت زدایی از باطل رکن اول مقاومت حسینی

شهید نصرالله معتقد است که یزید با سه هدف وارد نبرد با امام حسین (ع) شد: تثبیت سلطنت، تبدیل حکومت به نظامی موروثی و از بین بردن ارکان دین. اما امام حسین (ع) با امتناع قاطع از بیعت و فداکاری بی‌مانند، تمام این اهداف را ناکام گذاشت.

یزید به بیعت با امام که تنها فرد باقی مانده از اهل بیت پیامبر و اهل کسا بود برای مشروعیت بخشیدن به حکومت خود نیاز داشت. از طرفی می خواست یک حکومت پایدار اموی-سفیانی ایجاد کند که تداوم حکومت، اقتدار و سلطنت را پس از او در خاندان ابوسفیان تضمین کند. سومین هدف یزید منهدم کردن ارکان دین اسلام و مخدوش کردن نبوت پیامبر بود. شعری که یزید در مجلس شام در حضور اسرای کربلا می خواند گواه کفر باطنی و کینه یزید نسبت به پیامبر است. او می گوید کاش نیاکانش که در جنگ بدر کشته شدند، زنده بودند و خونخواهی و انتقام یزید را می دیدند ( لَیتَ اشیاخی بِبَدْرٍ شَهِدُوا ... ) و تا انکار وحی  و نبوت پیامبر پیش می رود:
لَعِبَت هاشِمُ بِالمُلک فَلا
خَبرٌ جأ وَ لا وَحی نَزَل

هاشمیان با حکومت بازی می کردند ، نه خبری (از آسمان غیب) آمده و نه وحی نازل شده است. اصل این شعر از « ابن زبعری » است ولی خواندن آن توسط یزید در چنان موقعیتی نشان می دهد یزید تنها یک جوان تازه به قدرت رسیدۀ فاسد فاجر نیست بلکه به عنوان کسی که بر مسند خلیفه مسلمین نشسته بود، هرگز اعتقادی به اسلام نداشت.

شهید سید حسن نصرالله مهم ترین هدف امام را احیای ارکان و ارزش های اسلام و تقویت آن می داند که لازمه اش مشروعیت ندادن به یزید بن معاویه خلیفه فاسد و ظالم بود. لذا امام با قاطعیت از بیعت با یزید امتناع کرد و این امر در طول حرکت او از مدینه به مکه، به کربلا، به محاصره و به تشنگی آشکار بود. این هدفی بود که حسین (ع) تعیین کرد و تا آخرین لحظات به آن وفادار ماند.

احیای امت: هدف مهم قیام حسینی

به گفته شهید نصرالله یکی دیگر از اهداف امام احیای امت بود. ایستادگی و شهادت سلحشورانه و مظلومانه امام خواب را از چشمان عافیت زدۀ مردمی که بیست سال تحت حکومت معاویه بن ابی سفیان به تسلیم و اطاعت عادت کرده بودند، بسیاری از حقایق برایشان تحریف شده بود و عزم، اراده و آرمانی برایشان باقی نمانده بود، ربود.